พ่อบอกว่า ถ้าพ่อตาย ไม่ต้องสวดอภิธรรมนะ
เราถามว่า ทำไมไม่สวดหล่ะ...?
พ่อบอกว่า สวดอภิธรรมคือการสวดเพื่อให้คนเป็นได้รู้จักธรรมมะ ได้สำนึกการใช้ชีวิตว่าอย่าประมาท แต่ สมัยนี้ ต่อให้สวด 100 วันก็ไปนั่งคุยกัน ก้มหน้าดูแต่โทรศัพท์ สู้ให้พระท่านพักผ่อนดีกว่า หรือถ้าขัดไม่ได้จริงๆคือสวดแค่1 คืน แล้วเผาเลย...
เราถามต่อว่าแล้ว อย่างนี้ลูกหลานจะมาทันเผาหรือ?
พ่อบอกว่า การเผาศพนั้นเป็นหน้าที่ของสัปเหร่อ ส่วน ลูก หลาน ญาติพี่น้องคือผู้ร่วมพิธี
และถ้าเขาคิดถึงเราให้มาหาตอนยังไม่ตาย
ตอนที่พ่อมีชีวิตอยู่จะได้รู้สึกถึงความรักและกตัญญูของลูกหลาน ของญาติพี่น้องพอได้ชื่นใจ
แต่หากตายแล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องมาก็ได้ ลำบากกันเปล่าๆ มีอะไรที่จำเป็นต้องทำ ก็ทำต่อไป และการมางาน คนอยู่ก็ต้องลำบาก ยุ่งยากเตรียมการดูแลต้อนรับอีก...
เรายังสงสัย... แล้วคนที่เราเคยไปช่วยงานเขาแล้วเขาอยากกลับมาช่วยงานเราคืนบ้างหล่ะ หรือคนที่รู้จักที่นับถือกันอยากมาร่วมทำบุญกับพ่อหล่ะ?
พ่อบอกว่า : เวลาที่เราทำบุญทำทาน ทำความดี อย่าหวังถึงสิ่งตอบแทน หรือคาดหวังว่าเขาต้องกลับมาตอบแทนเรา
การทำบุญทำทาน ให้ทำตามกำลังเรา ให้แล้วคือการได้ฝึกทำจิตใจให้ละซึ่งกิเลส ความอยากต่างๆ และสำหรับคนที่รู้จัก
อยากทำบุญร่วมกับพ่อ ก็ให้เขาเอาส่วนนั้น ทำกับพ่อแม่หรือบุพการี ถ้าไม่มีก็ไปทำบุญที่วัด หรือกับผู้ยากไร้ หรือที่ไหนก็ได้ ตามสะดวกของแต่ละคน แล้วจุดธูปอธิษฐานจิตบอกพ่อก็น่าจะได้...
และการอ่านประวัติ ก็ไม่จำเป็นต้องสรรหาคำมาบอกเล่าคุณความดีให้เสียเวลาเผา เดี๋ยวจะค่ำมืดกว่าจะได้เก็บกระดูก เพราะที่ผ่านมา และนับจากนี้ พ่อจะสร้างคุณค่า และความดีไว้กับแผ่นดิน เป็นอนุสรณ์ให้บอกเล่าประวัติของพ่อเอง...
เราหมดคำถาม
แต่มีกำลังใจเพิ่มขึ้น ที่จะช่วยพ่อสร้าง และฝากชีวประวัติพ่อไว้ในแผ่นดิน
ข้อมูลจากเพื่อนไลน. Intakaem
Pobbuydee
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
