17 ก.ค. 2022 เวลา 14:12 • ปรัชญา
"คุณมองภาพตัวเองในสี่ปีข้างหน้าเป็นอย่างไร"
คำถามยอดฮิตทุกการสัมภาษณ์งานหลังฉันเรียนจบใหม่ๆ
เมื่อสี่ปีที่แล้วเอาเข้าจริงฉันจินตนาการไม่ออกหรอก
รู้แค่ว่า ตอบอะไรที่ฟังดูดีเข้าไว้เดี๋ยวก็น่าจะมีโอกาสได้งานเอง
สี่ปีถัดมา
ถ้าบังเอิญเดินผ่านหน้าร้านเค้ก ฉันคงจะซื้อมาสักก้อนแล้วเป่า
พร้อมกับบอกว่า สี่ปีแล้วโว้ยกับชีวิตวัยทำงานของฉัน
ผ่านทุกข์มาเยอะสุขไม่ค่อยจะมี แต่ที่เพิ่มคือประสบการณ์กับเงินเดือน
ตัดมาที่ความเป็นจริง ฉันเข้าร้านกาแฟ สั่งวนิลาลาเต้แล้วนั่งมองรถขับผ่านไปมา
สี่ปีผ่านไป ฉันโตขึ้นรึยังน่ะเหรอ
การเติบโต วัดที่อะไร เงินเดือน? คอนเนคชัน?..
ฉันยังตอบตัวเองไม่ได้
จนถึงตอนนี้ฉันก็คิดว่าตัวเองไม่ได้มาไกลจากที่เดิมเท่าไหร่
แต่แค่มีความคิดที่ยึดติดอยู่กับปัจจุบันมากขึ้น
อยู่กับความเป็นจริงมากขึ้น และรู้จักวางแผนมากขึ้น
ฉันยังเป็นคนเดิมที่ร้องไห้บ้างในวันที่หมดแรง
หัวเราะกับเรื่องโง่ๆเหมือนเด็กๆ
งี่เง่าและเอาแต่ใจ
แต่นี่แหละตัวฉัน
"ความรู้สึกยอมรับในตัวเอง"
บางทีอาจเป็นสิ่งนี้ที่ฉันมีเพิ่มขึ้นมาในอายุ 26 ปี
แล้วสี่ปีที่แล้วกับตอนนี้ ชีวิตของคุณเป็นยังไงกันบ้างคะ
โฆษณา