17 ก.ค. 2022 เวลา 17:25 • นิยาย เรื่องสั้น
#จันทร์เจ้าขาตอนพิเศษ,
#คำสอนสมิงไพรหนุ่ม,
#ณ.บริเวณหน้าวัดป่ะโก่ใกล้กับสุสานนาคี,
#ราวสี่วันก่อนเข้าเทศกาลตะจาน,
ในระหว่างที่ โกเซยะหนุ่ม กำลังกระวีกระวาด หอบหิ้วไหใส่ปลากัดตัวเก่ง เพื่อวิ่งไปนำส่ง ให้โบตูระผู้พี่ ที่กำลังรออยู่อย่างกระวนกระวายใจนั้น..
พลันสายตาของ โกเซยะหนุ่ม ก็เหลือบเห็น ศิษย์รัก มะตีฮะ ตัวน้อย.. กำลังนั่งปั้นดินให้เป็นรูป หุ่นพยนต์ หลายสิบตัว พร้อมกับพึมพำ บริกรรมพระคาถาขมุบขมิบปากร่ายมนต์วิชา
อยู่คนเดียว ..กลางลานบริเวณป่าช้า สุสานนาคี..
โกเซยะหนุ่ม จึงหยุดยืนมองสำรวจ ลูกศิษย์ของตน โดยละเอียด..แล้วพบว่า
“เกียะแจะ”(ภาษามอญ หรือ แป้งตะนะคา ในภาษาพม่า) บนใบหน้าของมะตีฮะตัวน้อย ปรากฏรอยคราบน้ำตา ที่ดูคล้ายจุดบรรจบของแม่น้ำเมลิคะและสายน้ำเมคะ ที่กลายมาเป็นแม่น้ำอิรวดีอันโศกเศร้า..
บนใบหน้ามะตีฮะน้อย..ในที่สุด..
“นี่แน่ะ ..มีใครมาทำอะไร ศิษย์เอกของโกเซยะ จนต้องแอบมานั่งร้องไห้ เช่นนี้กันรึ?!?”
โกเซยะหนุ่มป้องมือขึ้น ตะโกนเอ่ยถาม ออกไป..
มะตีฮะน้อยได้ยินดังนั้นแล้ว จึงรีบลุกขึ้น เอามือป้ายคราบรอยน้ำตาบนเกียะแจะ.. แล้วเอ่ยตอบอาจารย์ของตน ว่า..
“ฮึก ฮึก.. ข้าไม่ได้ อะ อะแอบ..นั่ง ร้องไห้ นะ อาจารย์ ฮึก ฮึก ฮึก..”
โกเซยะหนุ่ม ทำท่าพยักหน้าเข้าใจ แล้ว พูดต่อ พร้อมรอยยิ้มอันอ่อนโยนเปี่ยมเมตตา ว่า..
“ข้า เข้าใจ..มะตีฮะน้อย..
ข้าเข้าใจ..
เจ้ามิได้นั่งร้องไห้ นั้นก็ถูกแล้ว ..
เพราะบัดนี้ เจ้ายืนร้องไห้ ต่อหน้า อาจารย์ ..ต่างหากสินะ..
หยุดร้องเสียเถิด ..
มะตีฮะน้อย..
อาจารย์อยู่ที่นี่แล้ว
หยุดร้องเสียเถิด..”
เมื่อมะตีฮะน้อย ได้ยินคำกล่าวปลอบ อันอบอุ่น ของโกเซยะหนุ่ม ผู้เป็นอาจารย์
ก็มิอาจกลั้นสายน้ำอิรวดีอันโศกเศร้า ภายในใจของตนได้อีกต่อไปได้..
มะตีฮะจึงออกก้าววิ่ง เข้ามาสวมกอดอาจารย์ของตน..พร้อมกับเอ่ยฟ้องว่า..
“ฮึก ฮึก มะหมี่สิรี กับพวกสมุนของนาง ราวยี่สิบคนเจ้าค่ะ อาจารย์ ..
มาพร่ำพูดกล่าวหากับคนทั่วไป ว่ามะตีฮะเป็นแม่มด ลูกศิษย์หมอผีโกเซยะ เจ้าค่ะ.. นางเที่ยวบอกคนอื่น ซ้ำๆ ..จนบัดนี้ ..ฮึก ฮึกฮึก ผู้คนต่างก็เข้าใจผิด และ..ฮึก ฮึก.. ไม่มีใครกล้ามาเล่นเป็นเพื่อนกับมะตีฮะอีกแล้ว เจ้าค่ะ..
มะตีฮะต้องมา.. ฮึก ฮึกฮึก
ปั้นหุ่นพยนต์ ให้เล่นเป็นเพื่อน.. คนเดียว เช่นนี้ เจ้าค่ะ..”
มะตีฮะ กล่าวเสร็จ ก็ซุกหน้าสะอื้น ป้ายเช็ดน้ำตากับชายเสื้ออาจารย์ของตน..
โกเซยะหนุ่มก้มลงมองมะตีฮะน้อยอย่างเอ็นดู แล้วเอ่ยถามอย่างอ่อนโยนว่า..
“แล้วเรื่องราว นั้นเริ่มตั้งแต่เมื่อใดรึ มะตีฮะ?”
มะตีฮะ นิ่งครุ่นคิดสักครู่หนึ่ง ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นตอบอาจารย์ของตน ว่า..
“คงตั้งแต่มะราหู บุตรชายคนเดียวของท่านตะคีนนุ มาขอแบ่งดินมนต์จากมะตีฮะ ไปปั้นเล่น บ่อยๆน่ะเจ้าค่ะ..มะหมี่สิรี ไม่ชอบใจในเรื่องนี้ มากๆน่ะเจ้าค่ะ ”
เมื่อโกเซยะได้ยินเช่นนั้น ก็ขำพรืด เงยหน้าขึ้นหัวเราะเบาๆ ก่อนที่จะโอบศิษย์ตัวน้อย แล้วเอ่ยขึ้นว่า..
“ทุกข์แห่งรัก มาถึงเจ้าเด็กน้อยมะหมี่สิรี น้อยเร็วยิ่งนัก ฮะฮะ ฮะ..
มะตีฮะ เอ๋ย จงอย่าสนใจ ให้ราคา กับคนที่เป็นพิษ ในชีวิตเจ้าเลย..ปล่อยมันให้ผ่านไปราวกับสายลม..
แล้วรีบไปหา บิดาของเจ้า พร้อมกับอาจารย์เถิด..มะตีฮะน้อย ..หากล่าช้าไป กว่านี้ สงสัยปลากัดในไหนี้จะได้สิ้นใจ ก่อนการประลองเป็นแน่..ฮะฮะ ฮะ
เมื่อพวกเราไปพบบิดาเจ้าแล้ว..ข้าจะสำแดงให้เจ้าเข้าใจในเรื่องนี้”
มะตีฮะ ทำหน้าสงสัยในถ้อยคำของอาจารย์ กล่าว..
แต่ก็รีบวิ่งไปเก็บหุ่นพยนต์บนพื้น ใส่เข้าในย่ามของตน แล้วรีบเดินตามไปยังสนามประลองปลากัด..
#บริเวณสนามพนันประลองปลากัด,
อู้พาเฒ่า แหวกกลุ่มนักพนันที่ยืนล้อมวงหนาตา ตรงหน้า..จนเข้ามานั่งยองๆ อยู่ข้างโบตูระ พร้อมกับพูดด้วยเสียงตื่นเต้น ดังว่า..
“แฮ่กๆ หากชนะเดิมพันคราวนี้ ..เห็นทีทุกคนจะเรียกข้า ว่า ท่านเศรษฐีอู้พาเป็นแน่ ..โบตูระหนุ่มเอ๋ย..”
..
..
“แล้วถ้ามันแพ้ขึ้นมา ล่ะ อู้พาเฒ่า”
โบตูระยิ้มและเอ่ยกระซิบถามเบาๆ
“ฮื้ออออออ อย่าพูดอะไรเป็นลางเช่นนั้นนน..พ่อ..”
อู้พาเฒ่าร้องเสียงหลง แล้วจึงรีบเอาควักเอาสีผึ้งมหามงคล มาทาปากโบตูระ แก้เคล็ด..
..
..
ในขณะนั้นเอง โกเซยะหนุ่ม และศิษย์ตัวน้อยมะตีฮะ ก็มาถึงบริเวณสนามประลอง และเดินเบียดแทรกตัวกลุ่มนักพนัน ..
จนเข้ามาถึงโบตูระ แล้วยื่นส่งไหปลากัด สังกะสีตัวพิเศษ พร้อมกับเอ่ยกระซิบ เบาๆว่า ..
“ขอชัยชนะจงสถิตย์ อยู่กับท่านพี่นะขอรับ..”
โบตูระ พยักหน้ายิ้มรับ ก่อนที่จะยกไหขึ้นเหนือศีรษะ ..บริกรรมพระคาถา แล้ว ปล่อยปลากัดของตน ลงในอ่างแข่งขัน..
คู่แข่งปลาสังกะสี ของโบตูระ ในวันนี้ เป็นปลากัดหม้อรูปปลาช่อน สีน้ำเงินเข้ม ตัวค่อนข้างใหญ่กว่าปกติ พร้อมกับร่องรอย.. ที่ผ่านการต่อสู้มาอย่างโชกโชน ด้วยชั้นเชิงตบลำโต..อันลือลั่น (ชั้นเชิงตบ ของปลากัด คือ การว่ายนำคู่ต่อสู้ แล้วจึงแว้งกลับมากัดเมื่อได้จังหวะ, ส่วนลำโต หมายถึง กัดได้แรง)
“คู่แข่งที่แข็งแกร่งเช่นนี้ ท่านพ่อจะชนะได้จริงรึ อาจารย์?” มะตีฮะเอ่ยกระซิบถามโกเซยะ ด้วยความเป็นห่วง..เมื่อเห็นปลากัดสังกะสีของบิดา มีลักษณะแบนบาง หางสั้น ตัวเล็กกว่าคู่ต่อสู้อยู่มาก..
โกเซยะหนุ่ม ระบายลมหายใจยาว ก่อนที่จะหันหลังกลับ.. พร้อมกับ ย่อตัวลงนั่งยองๆลงข้างอ่างปลา แล้วพูดตอบ ศิษย์รักว่า..
“มะตีฮะ เอ๋ย จงอย่าไปสนใจ ให้ราคา กับศัตรูผู้สร้างพิษแผล ในชีวิตเลย..จงปล่อยมันให้ผ่านไปราวกับสายลม..
จงเงยหน้าดูเมฆ และท้องฟ้าที่กว้างใหญ่เบื้องหน้าเจ้าเถิด..”
มะตีฮะเงยหน้าสูงขึ้นมองเมฆเบื้องหน้า ตามที่อาจารย์ชี้ อย่างว่าง่าย..
ในขณะที่บรรดานักพนันทั้งหลาย กลับกรู รุมกันก้มลงมองจับจ้องที่อ่างนั้น..
ที่ในเวลานี้กรรมการกำลังยกแผ่นไม้กั้นกลางออก ช้าๆ ..
ปลากัดสังกะสีของโบตูระ กลับดำดิ่งลงที่พื้นอ่างล่าง..
ในขณะที่ปลากัดหม้อรูปปลาช่อนคู่แข่งว่ายขึ้นเหนือผิวน้ำงับ อากาศ เพื่อจะดีดตัวกลับพุ่งลงไปตบลำโตเจ้าปลากัดสังกะสีที่น่าสงสาร..
ทันใดนั้นเอง..
ทุกคนกลับต้องสะอึกชะงักงัน..เมื่อเสียงลมยาวแหลมที่ระบายออกมา ดัง..
“ฟรี้..ดดดดดดดด ”
จากนั้น อู้พาเฒ่า ก็อุทานด้วยเสียงปร่าแปร่ง อันดังว่า..
“ห๊ะะะะะ…
ใคร๊ หน๋อ ช่างกล้า .. ตด
เหม็นราวช้างตาย เช่นนี้”
ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว..ราวสายลมพัดผ่าน
เสียงฮือฮาตามหลังของบรรดานักพนัน ..ที่มาพร้อมกับความวุ่นวาย ..
ใบหน้าอันพะอืดพะอมของบรรดานัดพนัน นับสิบ ยิ่งซีดสลด เมื่อเห็น ปลากัดหม้อรูปปลาช่อน ดิ้นทุรนทุราย ภายหลังงับอากาศพิษ.. แล้วโดนปลากัดสังกะสีพุ่งแทงลำโตจากด้านล่าง สวนขึ้นมาอีก จนเกิดอาการแน่นิ่ง นอนลอยหงาย เรียกเสียงโห่ร้องผิดหวังจากนักพนันรอบๆข้าง..
..
..
ในเวลานั้นเอง โกเซยะหนุ่มก็ลุกขึ้น รีบจูงมือมะตีฮะน้อย เดินออกจากวงนักพนัน อย่างเงียบๆ ในทันที..
..
..
..
จนเมื่อห่างได้ราว 20 วาเศษ
โกเซยะผู้เป็นอาจารย์จึง หันไปสอนบทเรียนสำคัญให้กับ มะตีฮะน้อยศิษย์รัก ว่า..
“อันลมตด อย่าเพียรหา ว่าใครตด
ควรกระถด กระเถิบห่าง
จนจางหาย
อย่ามัวทุกข์ ว่ากลิ่นนี้
เป็นของใคร
หนีพ้นได้ ใจก็เบา
แสนสบาย..
ชีวิตก็เป็นเช่นนี้ แล
จงอยู่ให้ห่างสิ่งที่เป็นพิษในชีวิตของเจ้า..
แล้วใจเจ้าจะเบาสบาย..”
มะตีฮะ อ้าปากค้างตะลึง กับคำสอนอันแปลกประหลาดของอาจารย์ อยู่ครู่หนึ่ง..
จากนั้นจึงระเบิดเสียงหัวเราะ แล้วหันไปมองวงพนันปลากัด ที่กำลังลุกแตกฮือ ..
พร้อมกับส่งเสียงตะโกนไล่หลังโทษกันไปมา ของบรรดานักพนันที่ยังคงหันมองหาผู้ต้องสงสัยในบริเวณนั้น..
..
..
ขอจบ ตอนพิเศษจันทร์เจ้าขา-คำสอนสมิงไพรหนุ่ม เพียงเท่านี้
ขอบคุณครับ
ฝันดี ราตรีสวัสดิ์นะครับ
😇🙏❤️💖💙🥛👻👻
..
..
..
ขอขอบคุณรูปประกอบปลากัดสวยๆจาก:Siamese Fighting Fish ครับ

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา