ความหวังดูเหมือนจะเป็นความรู้สึกถึงปลายทาง หรือผลลัพธ์ที่บุคคลปรารถนาโดยที่ยังไม่ต้องพิจารณาเรื่องราวที่เกิดขึ้นก่อนเกิดผลลัพธ์ที่หวังก็ได้
เมื่อหวังและเอาใจไปยึดอยากให้เป็นตามที่หวัง ไม่ว่าจะใช้ความพยายามอย่างไร ถ้าไม่สมหวังก็เกิดทุกข์ขึ้นได้
การยึดนี้กลายเป็นการวางกับดักให้ตัวเองพร้อมที่จะทุกข์หรือไม่??
เพราะทำให้ชีวิตมีสองเงื่อนไขคือ มีความสุขเมื่อได้ดังหวัง กับมีทุกข์เมื่อไม่สมหวัง
ความหวังที่ประกอบด้วยความเข้าใจความเป็นจริงของชีวิตว่า สิ่งต่างๆ ไม่ได้เป็นไปตามความอยากให้เป็นที่เรามี แต่เป็นไปตามเหตุปัจจัย ดังนั้นความพยายามทำตามเหตุปัจจัยน่าจะเป็นแนวปฏิบัติที่ผู้หวังควรจะทำต่อไป
ด้วยแนวทางนี้ก็ไม่ใช่การการันตี 100% ว่าจะสมหวัง
แต่ถึงแม้จะไม่บรรลุสิ่งที่หวัง ก็พอเห็นได้ว่าบุคคลนั้นชีวิตมีแนวทางไปสู่การพัฒนาในชีวิตเพิ่มขึ้นได้
ตัวอย่างที่เห็นง่ายน่าจะเป็นการแข่งขันกีฬาที่แต่ละทีมพยายามพัฒนาตัวเองและมาแข่งขันกันซึ่งจะมีผู้สมหวังและไม่สมหวัง แต่แม้ไม่สมหวัง ความพยายามฝึกฝนตัวเองนั้น ก็ช่วยพัฒนาตัวเองได้แล้ว
ด้วยความคิด ความเข้าใจตามแนวทางข้างต้นจะพอช่วยให้บุคคลยังมีความหวังได้ แต่ช่วยลดความยึดถือต่อความหวังที่มุ่งที่ปลายทางได้หรือไม่ ถ้าได้น่าจะช่วยลดความรู้สึกทุกข์ที่อาจจะเกิดจากการมุ่งที่ผลลัพธ์อย่างเดียว เพราะน่าจะเห็นความหมาย ความสำคัญ คุณค่าของชีวิตที่เกิดขึ้นจากความพยายามทำเหตุปัจจัยเพื่อไปสู่ผลลัพธ์ที่หวังไว้
ถ้าสังคมมนุษย์ลดความสำคัญของผลลัพธ์ลงให้เป็นแค่เรื่องที่มีก็ดีไม่มีก็ได้
และให้ความสำคัญ ความหมายกับเรื่องราวการพัฒนาตนระหว่างทางก่อนสู่ผลลัพธ์เพิ่มมากขึ้นได้นั้น สังคมเราน่าจะอยู่ในเงื่อนไขที่แต่ละบุคคลจะมีความสุขเพิ่มมากขึ้น
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
