22 ก.ค. 2022 เวลา 13:48 • ปรัชญา
วันนี้มีเรื่องราวความรักที่สุดแสนจะน่ารักมาเล่าให้เพื่อนๆ ฟังครับ
เรื่องมีอยู่ว่านักโทษคนหนึ่งเพิ่งออกจากคุก
หลังจากติดอยู่นานสามปี และก่อนพ้นเขตทัณฑสถาน ก็ได้เขียนจดหมายถึงคนรักว่าตอนนี้เขาเป็นอิสระแล้ว
และสิ่งเดียวที่อยากรู้คือมีสิ่งใดยังเป็น หรือไม่เป็นของเขาอยู่
หากเธอยังต้องการเขา ก็ขอให้ผูกริบบิ้นสีเหลืองไว้อันหนึ่งบนต้นโอ๊คในสนามหน้าบ้าน
หากนั่งรถบัสผ่านมาแล้วไม่เห็นริบบิ้นบนต้นโอ๊ค เขาก็จะไม่ลงจากรถบัส
และผ่านเลยไปเพื่อลืมเรื่องราวแต่หนหลังเสีย
กับทั้งจะตำหนิตนเองที่ก่อเหตุให้ต้องลงเอยอย่างนี้
ไม่โทษเธอเลยที่ตัดสินใจอย่างนั้น
ทว่าเอาเข้าจริงพอใกล้จะถึงบ้าน เขากลับไม่กล้ามองคำตอบที่รออยู่
ได้แต่ไหว้วานคนขับรถให้ช่วยมองแทน ว่ามีสิ่งใดอยู่บนต้นโอ๊คระหว่างริบบิ้นกับความว่างเปล่า
เขาได้รำพึงรำพันจนคนในรถได้ยินอย่างหมดเปลือก
ว่าที่แท้เขาเป็นนักโทษที่เพิ่งได้รับอิสรภาพแต่เหมือนยังคงติดคุกอยู่
และมีเธอในบ้านหลังถือกุญแจดอกที่จะปลดปล่อยเขาออกมาจากกรงขัง
กุญแจดอกนั้นคือริบบิ้นสีเหลืองบนต้นโอ๊คที่เขาเขียนมาขอไว้
เพียงมีริบบิ้นสีเหลืองอันเดียวบนต้นโอ๊ค
เขาจะเป็นอิสระทันที...
เมื่อทราบความนัย คนทั้งรถเลยพลอยเป็นหูเป็นตาแทนให้พร้อมกัน
ซึ่งหลังจากผ่านเวลาระทึก ทุกคนก็มาถึงเขตพิพากษา
และบัดนั้นเอง
คนในรถก็พากันไชโยโห่ร้องลั่น ทำให้หนุ่มผู้รอคอยคำตอบต้องลืมตาขึ้น
และแทบไม่เชื่อสายตากับภาพที่เห็น
เพราะมีริบบิ้นนับร้อยทอประกายเหลืองอร่ามตอบรับสายตาอยู่บนต้นโอ๊ค!
ริบบิ้นอันหนึ่งคงจะน้อยไปกระมัง คนรักของเขาคงเกรงจะไม่เห็น
จึงสู้อุตส่าห์ให้คำตอบที่หนักแน่นออกมาจากหัวใจที่ยังเปี่ยมด้วยความรักท่วมท้นขนาดนั้น
เป็นความรักที่ยินยอมรอคอยด้วยความซื่อสัตย์มั่นคง
ข้อความต่อไปนี้คัดลอกจากหนังสือ รักแท้มีจริง เขียนโดย ดังตฤณ สนพ. ฮาวฟาร์
โดยสรุปมาจากเพลงชื่อ Tie A Yellow Ribbon Round The Old Oak Tree อีกทีครับ
โฆษณา