วันอาทิตย์ ที่ 24 กรกฏาคม 2565 "พร้อมในไม่พร้อม ไม่พร้อมในพร้อม"
เพิ่งสังเกตว่าตัวเองไม่ได้บ่นๆอะไรมานานเหมือนกัน
ครั้งล่าสุดที่อัพก็น่าจะ... ตอนที่ติดโควิดล่ะมั้ง
(มันต้องใช่แหละ เมื่อกี๊อ่านมาแล้ว)
ตอนนี้หายดีแล้วค่ะ อันที่จริงใช้เวลาประมาณหนึ่งอาทิตย์ในการหาย
เป็นน้อยแต่เป็นนะ เป็นไอ เป็นตุ่มลมพิษขึ้น เป็นไข้ เป็นจาม
เป็นไม่ได้กลิ่น เป็นเบื่ออาหาร เป็นเจ็บคอ
เป็นอย่างละนิดๆหน่อยๆ ถือโอกาส "พัก"
เป็นการพักที่นานมากนับต้ังแต่เรียนจบป.ตรีมา
ไม่ได้พักแบบนี้มานานแล้ว หมายถึงการพักแบบอยู่กับตัวเองอ่ะนะ
ได้ทบทวน คิดนู่นนี่ ได้ซื้อของเข้าหอใหม่
ได้เก็บห้อง ได้แพลน ได้หายใจ
โอเค มันอาจจะไม่ได้ดีหรอกในการที่ทำให้แลปมันช้าลง
แต่เราก็ยังมองเห็นข้อดีในความไม่ดีอยู่
เราไม่เหงาเลยแม้แต่วันเดียว ไม่เบื่อเลยด้วย
เห็นเพื่อนบางคนบ่นว่าเหงา ไม่รู้จะทำอะไรกัน
โชคดีที่ความเป็น introvert ของเราคอยซัพพอร์ทอยู่
หลายอาทิตย์ที่ผ่านมารู้สึกเหมือนเจออะไรเยอะแยะ
ได้คิด ได้ตกตะกอน ได้มองเห็น ได้พูดคุย
ได้เป็นที่ปรึกษา ได้เป็นที่พึ่ง ได้ค้นพบอะไรในตัวเอง
ได้ยอมรับแล้วว่าการพร้อม 100% มันคงไม่มี
ทุกๆการตัดสินใจมันคือความเสี่ยงที่เราต้องยอมรับเสมอ
ในวันที่เราคิดว่าเราพร้อม กลับกลายเป็นเราไม่พร้อมซะงั้น
หรือวันที่เราคิดว่านี่แหละสมบูรณ์แบบล่ะ
กลับกลายเป็นคิดผิดซะงั้น
ในขณะที่เราคิดว่าเราไม่พร้อมเลยจริงๆ อยากยืดเวลาออกไป
เราก็อาจจะทำมันได้ดีกว่าที่คิด
อาทิตย์นี้ทำงานพิเศษแบบบ้าพลังมาก เหนื่อยมาก
มีหลายครั้งที่แอบขอโทษนักเรียนในใจ ในความที่เรามองว่าเราไม่พร้อมพอ
ทั้งๆที่มันก็ไม่ได้มีอะไรเหนือบ่ากว่าแรงไปขนาดนั้น
เป็นเราเองที่ Perfectionize ตัวเองไปเอง (มีคำนี้อยู่หรือเปล่านะ?)
ไหนจะแบ่งเวลาทำธีสิส แบ่งเวลาให้เพื่อนต่างชาติที่กำลังจะกลับบ้านอีก
แต่ก็เหมือนทุกๆครั้ง พอผ่านมันไปได้ เราก็จะได้เรียนรู้อะไรเพิ่มขึ้น
อย่างเช่นเมื่อวานนี้ เราคิดว่าสอนเสร็จตอนเช้าจะตอบแทนตัวเอง
ด้วยเบอร์เกอร์ดีๆสักชิ้น ไถแอปไปมา สรุปจบที่อาหารเกาหลี
ไม่ได้ตามแพลน แต่ฟีลกู๊ดมากๆ ด้วยราคาที่แบบกู๊ดมากๆ
อาทิตย์นี้เราได้เรียนรู้ว่า... การแค่อย่างน้อย... แพลนการตอบแทนตัวเองไว้ล่วงหน้า
ในวันที่ปากและใจพร้อมใจกันบอกว่าเหนื่อยโว้ย ไม่ไหวแล้ว
มันก็เป็นการแสดงให้เห็นว่าเรารักตัวเองอยู่ เหมือนกันนะ
ไม่ได้ละเลยตัวเองไปซะหมดทีเดียว
โอเคอาทิตย์นี้อาจจะตอบแทนเยอะหน่อย เพราะเอาเวลาไปให้คนอื่นซะเยอะ
อาทิตย์ต่อไปมันจะต้องดีขึ้นสิวะ
สู้ต่อไป
หวังว่าการบ่นยาวๆเหมือนเขียนเรียงความส่งเข้าประกวดนี้
จะเป็นกำลังใจให้กับคนที่กำลังสู้อยู่เหมือนกันนะคะ
สุดท้ายนี้อยากขอบคุณทุกคนที่อ่านกันมาจนถึงตอนนี้
ขอบคุณตัวเองด้วย ที่พยายามได้ดีมาก
ขอบคุณคนรอบข้างที่เข้าใจในความเป็นเรา
ไปดีกว่า ยืดเส้นก่อน ถึงจะพยายามได้ดีมาก
ถือว่าบ้าเลือดได้ใจตัวเองจริงๆ
จนเมื่อวานวันเสาร์ต้องนอนใช้กรรมยาวๆไป
แต่ออฟฟิศซินโดรมก็ไม่เคยปราณีเลยจริงๆ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งช่วงวันแดงเดือดเนี่ย
(ความบ้าเลือดแบบงอแงช่วง PMS ไปด้วยนี่ก็โหดร้ายเหมือนกันนะ)
อนุโลมกันบ้างสักหน่อยไม่ได้รึไงฟะ!
Photo by Ihsan Adityawarman from Pexels: https://www.pexels.com/photo/selective-focus-photography-of-brown-and-white-tabby-kitten-1056467/
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
