EP : 1,110
ฝันดีนะปุนปุน
ก่อนอื่นต้องขอแสดงความดีใจกับเพื่อนๆทุกคนที่เป็นแฟนของ อาจารย์ Inio ASANO ในการได้อ่านมังงะเรื่องที่อยากอ่านเรื่องนึงของ อาจารย์ แบบ Copyright ซึ่งจริงๆแล้วผมไม่คิดว่าจะมี สำนักพิมพ์ไหน (กล้า)หยิบเรื่องนี้ มาทำในช่วงเวลาแบบนี้
ไม่ใช่เเค่เพราะตลาดมังงะบ้านเราหดตัวด้วยยอดที่น้อยลง แต่เป็นเพราะงานเขียนของ อาจารย์ Inio ASANO มันไม่ตลาดในบ้านเราเลย แม้ภาพเขียนจะสวยสุดเวอร์มากๆ ก็ตามแต่มันก็ไม่ใช่มังงะแนวตลาดที่คนจะอ่านได้ทุกเพศทุกวัย รวมถึงงานเรื่องนี้ อาจารย์ ได้เขียนจบไปเรียบร้อยแล้วตั้งแต่ปี 2013 ซึ่งผิดวิสัยที่ สำนักพิมพ์ จะหยิบงานเก่าๆที่ไม่ได้เป็นกระแสในบ้านเราแถมจบเกือบจะ 10 ปีแล้วมาพิมพ์ขาย
และที่สำคัญถ้าหากใครเป็นแฟนงานของ อาจารย์ จะรู้ว่าเรื่องนี้นั้น มันเป็นมังงะแนวก้าวผ่านการเติบโตของวัยรุ่นแบบ ดาร์กปวดตับมากๆ จนอาจกัดกร่อยหัวใจคนอ่านที่มีภูมิต้านทานน้อยหรือไม่มากพอได้อย่างง่าย เพราะแบบนั้นผมในฐานะแฟนผลงานของ อาจารย์ จึงมีความสุขมากๆเหมือนเพื่อนๆทุกคน ที่ได้อ่านมังงะเรื่องยอดเรื่องนี้ในแบบถูกลิขสิทธิ์ ในตอนนี้ครับ
และเพราะในบ้านเราผลงานของ อาจารย์ ที่เป็น ลิขสิทธิ์ ในอดีตเคยมีออกมาแค่ 1 เรื่อง และในปัจจุบันถ้ารวมเรื่องนี้ก็มีให้อ่านกัน 2 เรื่องแบบยิ้มๆ ซึ่งส่วนตัวผมนั้น “ฝันดีนะปุนปุน” น่าจะเป็นเรื่องที่ 5 หรือ 6 ที่ได้อ่านผลงานของ อาจารย์ มา ซึ่งที่ผ่านๆมาแต่ละเรื่องแม้จะมีความต่างในสถานการณ์หรือการนำเสนอตัวละคร
แต่ทุกเรื่องจะพูดถึง “ความเปล่าเปลี่ยว” ที่เกิดขึ้นมาอันเนื่องจากการ “เติบโต” หรือ จะเรียกว่าช่วงเวลาการ “ก้าวผ่านชีวิต” ก็ว่าได้ สำหรับผมแล้ว นั่นคือเอกลักษณ์ของเนื้อหาที่จะได้เห็นในทุกผลงานของ อาจารย์ Into ASANO ครับ
ใช่ครับ..นี่ก็คืออีกหนึ่งเรื่องที่ อาจารย์ Inio ASANO จะนำเสนอเรื่องราวของการเติบโตของเด็กคนนึงจากช่วงเวลาที่ยังเป็นผ้าขาวผืนหนึ่งก่อนที่จะกลายเป็นสีดำที่ย้อมไปด้วยอารมณ์ที่รุนแรงที่มาพร้อมกับการเติบโตของตัวเขา กับการนำเสนอโลกแห่งความเป็นจริงผสมกับสิ่งที่เรียกว่าจินตนาการที่แสนง่ายแต่ซับซ้อนผ่านตัว “ปุนปุน” มนุษย์นกคนนี้ในเรื่องราวที่กำลังจะเกิดขึ้น.... “ฝันดีนะปุนปุน”...
“ฝันดีนะปุนปุน” เป็นเรื่องราวของเด็กชายนาม “ปุนปุน” เด็กชายวัยประถมที่กำลังใช้ชีวิตตามปกติทั่วไป โดยเราจะได้เห็นเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นกับปุนปุน โดยมีตัวละครสำคัญอย่าง “ไอโกะ” เด็กสาวเพื่อนใหม่ที่เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ในห้องเดียวกับ “ปุนปุน” ซึ่งทำให้เกิดเรื่องราวความรักของเด็กทั้งคู่ ก่อนที่จะเติบโตก้าวไปสู่ช่วงเวลาวัยรุ่นที่เต็มไปด้วยเรื่องราวทั้งคู่ต้องเผชิญอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ด้วยสถานการณ์ที่ปกติแต่แปลกและดูไม่น่าไว้วางใจจากสิ่งรอบตัวของ “ปุนปุน” เองครับ
จะว่าไปเรื่องก็เหมือนกับว่าเรากำลังตามติดชีวิต “ปุนปุน” อยู่ จะบอกอย่างนั้นก็ใช่ครับ แต่ผมจั่วหัวไว้ข้างต้นว่าเรื่องนี้มีความดาร์กปวดตับระดับสุดยอดอยู่ เพราะแบบนั้นเรื่องนี้จึงไม่ธรรมดาแน่ๆ และด้วยสไตล์การเล่าเรื่องในเรื่องนี้ที่มีการใส่รายละเอียดเอาไว้อย่างเยอะเพื่อใช้ในการตีความและเล่าเรื่อง ตัวผมซึ่งไม่อาจจะเข้าใจและเข้าถึงในทุกจุดที่ อาจารย์ ใส่ไว้ได้นั้น ผมจึงขอรีวิวเรื่องราวบอกออกมาในเชิงว่า “ผมเห็นอะไรบ้างในเรื่องนี้” ในแบบของผมแล้วกันนะครับ
“ผมเห็นอะไรบ้างในเรื่องนี้”
ผม “เห็น” เด็กชายปุนปุนผู้มีลักษณะแตกต่างจากคนอื่นๆในสังคม ด้วยตัวละครที่ถูกวาดออกเป็นนกแบบหยาบๆ และใช้ภาพลักษณ์นี้ในการเล่าเรื่องราวต่างๆ ซึ่งความแปลกนี้ก็ใช้กับคนในครอบครัวของเขาด้วยเช่นกัน ทำไม อ. ถึงใช้ภาพวาดของนกแบบนี้แทนตัว “ปุนปุน” กันแน่นะ อันนี้ผมก็ไม่รู้ได้ครับ
แต่ที่แน่ๆ การวาดออกมาแบบนี้ทำให้ตัว “ปุนปุน” ดูแปลกแตกต่างจากคนอื่นๆ ดูไม่เหมือนคนอื่นๆ ไม่ว่าจะเป็นเพราะรูปร่างที่เฉพาะคนอ่านอย่างเรามองเห็นเท่านั้น แต่มุมมองของคนอื่นก็มองปุนปุนมีรูปร่างหน้าตาเหมือนคนปกติทั่วไป หรืออาจจะเป็นตัวตนที่ปุนปุน มองตัวเอง เพราะเขารู้สึกว่าตัวเขา “แตกต่าง” จากคนอื่นๆ อยู่แล้ว ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรหรือเพราะแบบไหน ตัว “ปุนปุน” ก็คือนกตัวนึงและก็คือเด็กชายทั่วไปคนนึงอย่างแน่นอนครับ...
ผม “เห็น” เด็กๆที่เติบโตมาจากครอบครัวที่ปกติในความไม่ปกติ ที่บอกว่าปกติ เพราะทุกคนคงเถียงไม่ได้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในเรื่องนี้ มันก็เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆในสังคมทุกสังคม ไม่ใช่อะไรที่แปลกหรือไม่เคยเกิดขึ้น ไม่ว่าจะเป็นประเทศที่เจริญ กำลังพัฒนา หรือด้อยพัฒนา ผมคิดว่าครอบครัวอย่างในเรื่องนี้จะต้องมีอยู่อย่างแน่นอนและจำนวนมากด้วย
ซึ่งนั้นก็ทำให้เราต้องยอมรับว่า ความปกติของครอบครัวที่เกิดขึ้นในเรื่องนี้นำเสนอออกมานั้น มันคือความปกติที่ “บิดเบี้ยว” ไม่ว่าคุณจะอยากให้มันเกิดหรือไม่เกิดขึ้นกับตัวเองหรือคนรอบข้าง แต่ในชีวิตจริงๆที่ไม่อิงนิยายนั้น เรื่องราวอย่างนี้มันเกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลา ความบิดเบี้ยวหรือความไม่ปกติที่เกิดขึ้นในเรื่องนี้ มันคือเรื่องปกติที่บิดเบี้ยวในโลกของความเป็นจริงด้วยเช่นกันครับ
ผม “เห็น” สภาพแวดล้อมนอกเหนือจากครอบครัว อย่างโรงเรียนมีองค์ประกอบของผู้คนที่แปลกอยู่ไม่น้อย เรียกว่าน่ากลัวแบบสุดโต่งเมื่อแสดงออกก็ได้ โดยองค์ประกอบของผู้คนในโรงเรียนที่ว่านั้นอยู่ภายใต้สถานภาพ “อาจารย์”
ผม “เห็น” ตัวตนของเด็กๆในเรื่องนี้ที่เป็น “เด็ก” อย่างที่ผมคุ้นเคย ไม่รู้สินะว่าทุกคนจะจดจำความเป็นเด็กในตัวคุณที่เคยผ่านมาอย่างยาวนานไปเรียบร้อยแล้วหรือเปล่า แต่สำหรับผมตัวตนเด็กๆในเรื่อง จิตนาการหรือสิ่งที่ใส่ไว้กับเด็กๆพวกนั้น ผมคุ้นเคยและเหมือนมันเป็นสิ่งที่หล่อเลี้ยงชีวิตผมที่มีช่วงเวลาที่รู้สึกว่า “ตัวตนและชีวิตของตัวเองช่างเงียบเหงาเหลือเกิน” และผมเห็นตัวตนแบบนั้นในเรื่องนี้
ผม “เห็น” ความฉูดฉาดของการนำเสนอในแนวแฟนตาซีที่แปลกตาไปของ อาจารย์ Inio ซึ่งจากที่อ่านผลงานก่อนหน้านี้ของอาจารย์ อาจารย์มักจะใช้ภาพอันเปล่าเปลี่ยน ภาพที่ไม่มีคำพูดใส่เข้ามาเพื่อบอกเล่าเรื่องราวอันสับสนและความเหงาที่เกาะกินช่วงชีวิตที่กำลังเปลี่ยนไป ซึ่งแม้เรื่องนี้การนำเสนอภาพเหล่านั้นยังคงมีอยู่เหมือนเดิม
แต่สิ่งที่เพิ่มเติมก็คือภาพแนวจี๊ดจ๊าด แฟนตาซีจ๋า ที่ใส่เข้ามาเมื่อเหล่าตัวเด็กกำลังอยู่กับจินตนาการหรือการสนองตอบต่อบางสิ่งในรูปแบบของเขา เพราะฉะนั้นในแง่รายละเอียดของตัวละคร เรื่องนี้ที่ใช้เด็กเป็นหลัก ผมจึงได้เห็นความแปลกตาการวาดตรงนี้สอดแทรกไปกับภาพวิวทิวทัศน์ความเป็นเมืองผสมกันไปทั้งเรื่องครับ
และผม “เห็น” เค้าลางของโศกนาฏกรรมที่กำลังก่อขึ้นกับพวกตัวละครเด็กๆ ซึ่งเกิดขึ้นจากฝีมือคนใกล้ตัวและห่างตัวที่ล้วนแล้วเรียกตัวเองว่า “ผู้ใหญ่” บางอย่างมันมีรสชาติความน่าตื่นเต้นและมีความหวัง แต่บางอย่างมันเป็นแค่อารมณ์บางสิ่งที่ตัวละครเด็กๆอย่างพวกเขายังไม่มีทางเข้าใจมัน ว่ามันจะทำให้พวกเขาต้องเจ็บปวดแค่ไหนเมื่อเขาโตขึ้น...
นี่คือเรื่องราวในเล่มแรกที่ผมได้อ่านและเห็นจากมังงะเรื่องนี้ครับ ถ้าจะบอกว่าภาพรวมของเล่มนี้มีสีสันมากขึ้นกว่างานก่อนๆของ อ. ก็คงใช่ เพราะอย่างที่บอกว่างานนี้ อ. นำเสนออกแนวแฟนตาซีและจินตนาการเพื่อบอกเล่าตัวตนอันเป็นเด็กของตัวละครหลักในเรื่อง ซึ่งผมมองว่ามันเข้ากับความเป็นจริงและการนำเสนอโต้งๆ แบบนี้ ผมก็มองว่าเป็นการนำเสนอที่พยายามไม่บิดเบือนความเป็นเด็กและพยายามสื่อสารให้เรารู้สึกถึงความเป็นเด็กจริงๆอีกครั้ง แม้นั่นอาจเป็นตัวตนที่หายไปจากพวกเรานานแล้วและไม่มีทางจะนำมันกลับมาอีกได้แล้วก็ตาม
ในแง่การเล่าเรื่องเรื่องราวจะเล่าไปเรื่อยๆโดยเกาะตัว “ปุนปุนและไอโกะ” ไปเรื่อยๆ ทำให้เราได้เห็นสภาพแวดล้อมและรู้เรื่องราวสถานการณ์ที่เกิดขึ้นรอบตัว “ปุนปุน” ด้วยวิธีการเล่าตามไทม์ไลน์ ผมมองว่ามันทำให้เราเข้าใจและไม่สับสนกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น แม้บางช่วงจะถุกแทรกด้วยเรื่องเชิงจินตนการของเหล่าเด็กๆก็ตามครับ
และในแง่ลายเส้นก็คงต้องบอกว่ายังคงสวยเช่นเดิม ไม่สิ ต้องบอกว่าสวยขึ้น แม้ส่วนตัวผมที่ตามงานของ อ. มาตลอดจะรู้สึกเสมอว่า การวาดตัวละครที่เป็น “บุคคล” ของ อ. นั้นไม่สวยเอาซะเลยดูธรรมดาเอามากๆ แต่ก็ต้องยอมรับว่าการวาดบรรยากาศ สภาพแวดล้อมในเรื่อง
มันคือที่สุดจริงๆ ทั้งทึ่งและน่าอัศจรรย์ไปพร้อมๆกัน และด้วยภาพแบบนี้มันสื่อสารอะไรหลายๆอย่างโดยไม่ต้องใช้คำพูดช่วยเลยครับ เพราะฉะนั้นสำหรับลายเส้นแล้วเรื่องนี้ยังคงเป็นอีกเรื่องของ อ. ที่แค่ได้เห็นในรูปแบบการพิมพ์เป็นหนังสือ ก็คุ้มค่าค่าหนังสือที่จ่ายไปได้หมดเรียบร้อยแล้วครับ งานลายเส้นคือหนึ่งในที่สุดของยุคนี้จริงๆ
“ฝันดีนะปุนปุน” เพิ่งออกมาได้เล่มแรก กับทาง NED COMICS ซึ่งไม่รู้ว่าช่วงนี้ไปกินดีหมีหรืออะไรมา ถึงกล้าจับงานที่เกินกว่าคำว่าตลาดออกมาอย่างต่อเนื่อง เอาแค่งาน 2 เรื่องของ อ. อย่างเรื่องนี้กับ DDDDD ผมก็ถือว่าทาง NED โครตกล้าอย่างมากแล้วครับ ขอบอกว่าทั้ง 2 เรื่องนี้ผมมีเก็บไว้อย่างละ 2 ชุดเลย เพราะชอบมากๆครับ
และถ้ามาดูที่งานผลิตต้องบอกเลยว่าทำออกมาได้สุดเอามากๆเช่นเดิมเห็นมาทุกงานที่ทำออกมาเลย โดยเล่มภาษาไทยนั้นหยิบมาทำด้วยขนาด BB ปกนอกพิมพ์เเบบ UV ในส่วนของชื่อเรื่อง ทั้งด้านหน้าปก ด้านหลังปก และสันปกเลยครับ บนพื้นหลังสีเหลืองชวนให้สะดุดตามากๆ ซึ่งตัดกับตัวปุนปุนๆที่มีสีขาวขอบเส้นดำ ด้วยความที่เรื่องนี้ในต่างประเทศถูกพิมพ์ออกมาหลายเวอร์ชั่น ผมเลยจำไม่ได้ว่าเวอร์ชั่นไทยเรานี้ เหมือนกับเวอร์ชั่นไหน เพราะมันถุกพิมพ์ออกมาหลายครั้งแล้ว แต่เอาเป็นว่าผมชอบการนำเสนอทั้งปกและรูปเล่มในเรื่องนี้มากครับ
ด้วยความเป็นมังงะที่อยากอ่านมานาน อย่างที่บอกว่าผมจึงดีใจมากที่มีออกแบบ ลิขสิทธิ์ออกมาให้อ่านกันครับ และยิ่งดีใจขึ้นไปอีกที่รู้ว่ายอดพิมพ์ในครั้งแรกหมดไปอย่างรวดเร็วจนต้องพิมพ์มาเติมในภายหลัง (NED เขาบอกมาอย่างนี้นะแต่ของขาดจริงในหลายร้านโดยเฉพาะพวกร้านออนไลน์ครับ) ทำให้ผมรู้สึกว่าเรื่องนี้น่าจะมียอดจำหน่ายที่ดีมาก ผมอยากให้มันเป็นอย่างนี้ต่อไปจนจบ รวมถึงยอดจำหน่ายของเรื่อง DDDDD ที่ออกมาก่อนหน้านี้ด้วยครับ
ส่วนตัวไม่ต้องพูดถึง ผมอวยเรื่องนี้ตั้งแต่ยังไม่ได้อ่าน เพราะชอบสไตล์การนำเสนอและการเล่าเรื่องความเจ็บปวดและเดียวดายในสังคมที่ใหญ่แต่มีร่องรอยแห่งความเหงาสอดแทรกอยู่เสมอทุกที่อย่างนี้ครับ เพราะความเหงาและความเจ็บปวดมันคือความจริงที่อยู่กับมนุษย์เราไม่แตกต่างจากความสุขและอบอุ่นใจที่มนุษย์เราทุกคนต่างต้องการและพยายามไขว้คว้ารวมถึงรักษามันไว้ให้ได้นานที่สุด
เพราะเรารู้ว่าเมื่อขาดสิ่งเหล่านี้ไป “ชีวิต” มันจะเปลี่ยนไปแค่ไหน สำหรับคนที่เป็นแฟนงานของ อ. อยู่แล้วผมไม่มีอะไรพูดมากนัก แต่สำหรับนักอ่านที่ไม่เคยอ่านงานของ อ. มาก่อน ผมขอทิ้งท้ายเอาไว้ว่า ...“ยินดีต้อนรับสู่โลกแห่งความเป็นจริง ที่ชีวิตมันไม่ได้สมหวังและเต็มไปด้วยเรื่องราวแห่งความสุขสมหวังไปทุกอย่าง ความเหงาและความเจ็บปวดต่างหากที่อยู่กับเรายาวนานกว่าความสุข และโลกความจริงที่ว่านั้น อยู่ในทุกเรื่องราวของ อาจารย์ Inio ASANO รวมถึง เรื่องนี้ด้วยครับ” อยู่ในลิสห้ามพลาดด้วยประการทั้งปวงครับ
*** คะแนนที่ให้ไว้สำหรับอ่านเล่ม 1 จบเท่านั้นหากอนาคต ซึ่งผมต้องอ่านจนจบแน่นอนถ้าค่ายออกมาครบ ผมจะมารีวิวพร้อมหัวใจที่บอบช้ำให้อ่านกันอีกรอบนะครับ ***
ภาพ 10/10
เรื่อง 9.9/10
ความประทับใจ 10/10
#Manga #รีวิวการ์ตูน #ยังไม่จบ #NedComics #การ์ตูนแนวก้าวผ่านชีวิตวัยรุ่น #การ์ตูนแนวเติบโต #MangaAnimeReviews #การ์ตูนแนวดราม่า #10คะแนน #ฝันดีนะปุนปุน #หนังสือการ์ตูน #Rate18 #Inio #ASANO
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
