บัญชร ชวาลศิลป์
“กว่าจะเป็นนายร้อย” (143)
“ไอ้ชม...พ่อมึงมา (7)”
.....การเรียกชื่อที่นำด้วยสรรพนาม “ไอ้ห่า” ครั้งนี้จึงเป็นเรื่องที่ผู้การชมรับไม่ได้ แต่ก็สู้สะกดอารมณ์ไว้ไม่ให้ระเบิดออกมา แล้วจำหน้าไอ้ไหวไว้...ฝากไว้ก่อนเถอะมึง !....
เมื่อจบออกเป็นนายทหารแล้ว นายทหารรุ่นพี่ๆจาก จปร.ซึ่งมีประสบการณ์รับราชการมาก่อนก็จะช่วยกันอบรมสั่งสอนพวกเราเสมอๆเรื่องแนวทางการปฏิบัติตน
ทั้งเรื่องราชการ และเรื่องส่วนตัว ตั้งแต่กินเหล้าอย่างไรไม่ให้เสียงาน- ตีห้าพาทหารวิ่งได้ ข้าวต้มร้านไหนถูกและอร่อย พยาบาลคนไหนยังไม่มีแฟน ครูสาวคนไหนพี่เขาเล็งไว้แล้วอย่าทะลึ่งเข้าไปทาบ ฯลฯ
ผมยังจำเรื่องหนึ่งที่พี่ท่านเน้นนักเน้นหนาว่า
“ในการปฏิบัติตัวกับผู้บังคับบัญชานะโว้ยเฮ้ย....ต่อหน้าคนอื่นโดยเฉพาะลูกน้องในหน่วย อย่าทำอะไรให้ท่านรู้นึกขายหน้าเป็นอันขาด เรื่องเล็กจะกลายเป็นเรื่องใหญ่…
อย่างเช่น เวลานายเขาสั่งให้ทำอะไร แล้วเราเห็นว่าขืนทำไปก็ฉิบหาย หรือเป็นคำสั่งที่ปฏิบัติไม่ได้ ฯลฯ จงอย่าทะลึ่งยกมือแล้วบอกว่า “ขออนุญาตครับ...ทำก็ฉิบหายครับ” หรือ “ทำไม่ได้ครับผู้พัน” ทั้งๆที่ตรงกับความเป็นจริง และบอกออกไปด้วยความสุจริตใจและหวังดีก็ตาม
จำไว้นะโว้ย... อย่าคัดค้านหรือโต้แย้งคำสั่งของผู้ใต้บังคับบัญชาต่อหน้าผู้ใต้บังคับบัญชาเป็นอันขาด …
ศัพท์ทหารเขาเรียกว่า “เสียการบังคับบัญชา” ถือเป็นเรื่องใหญ่ของพวกเรา”
พี่กล่าวปิดท้ายคำสั่งสอน...
ด้วยเหตุนี้นะครับ เวลาอดีตทหารใหญ่บางท่านเอะอะเอ็ดตะโรปึงปังเมื่อนักข่าวหรือฝ่ายค้านพูดไม่เข้าหู ก็อย่าถือสาเลยครับ เป็นทหารมาทั้งชีวิต เพิ่งใส่สูททำงานไม่กี่ปีเอง
ถ้าจะถามหรือจะอภิปรายอะไรเพื่อนำไปสู่ความร่วมมือในการทำงานเพื่อชาติตามบทบาทหน้าที่ ก็อย่าลืมเรื่อง- “เสียอะไรก็เสียได้ แต่เสียหน้า ทหารยอมไม่ได้” อย่างที่ผมเล่า เบาๆหน่อยน้อง...ขอร้อง
แต่ถ้าตั้งใจยั่วโมโห จะได้ทำคลิปออก Tik Tok…. ก็เอาที่สบายใจแล้วกันขอรับ…
เราถามพี่ที่อบรมพวกเราท่านนั้นว่า แล้วจะทำอย่างไร หากจำเป็นต้องโต้แย้งหรือคัดค้าน จะปล่อยให้ฉิบหายหรือ ฉิบหายเฉพาะเจ้าของคำสั่งคือคนเป็นนายไม่เป็นไร แต่หน่วยพลอยฉิบหายไปด้วย ถ้าเป็นในสนามรบก็อาจฉิบหายถึงเจ็บถึงตายหรือแพ้ข้าศึกไปเลยก็ได้
รุ่นพี้อมยิ้มที่มุมปากอย่างภาคภูมิใจแล้วแนะนำว่า
“ต่อหน้าแถวทหารหรือในที่ประชุมนะเว้ย...อย่าเพิ่งแสดงอาการโต้แย้งออกไป จะเสียการบังคับบัญชา เฉยไว้ก่อนไอ้หนู แล้วเมื่อเลิกแถวหรือเลิกประชุมค่อยรีบหาจังหวะเข้าไปกราบเรียนกระซิบเบาๆพอได้ยินกันสองคนอย่างสุภาพนอบน้อม ด้วยเหตุด้วยผล อย่าให้ลูกน้องได้ยิน
ให้ท่านได้คิดแล้วแก้ไขคำสั่งด้วยตัวเอง...
ทำได้แบบนี้ จะได้ไม่ต้องมีใครฉิบหาย ไม่ว่าจะเป็นตัวนาย หรือหน่วย รวมทั้งตัว
เราเองผู้หวังดีก็จะได้ไม่ต้องฉิบหายไปด้วย”
กรณีพ่อชมก็คล้ายๆกันครับ...
แต่ไหนแต่ไรมา เพื่อนๆมันก็เรียกชาตรีลูกรักว่า “ไอ้ชม”พร้อมด้วยสรรพนามนำหน้าที่ล้วนแต่แสบๆทั้งนั้น แต่นั่นมันก็อยู่ในหมู่เพื่อนๆของลูก ไม่มีคนอื่น แม้จะไม่ค่อยพอใจนัก แต่ก็ยังพอหักใจได้ เห็นแก่ลูก เดี๋ยวเพื่อนมันเกลียดเอา
แต่เหตุการณ์ที่โรงเลี้ยงหลักสูตรจู่โจมในศูนย์สงครามพิเศษครั้งนี้ต่างออกไป เพราะมีเฉพาะเพื่อนๆลูกเสียเมื่อไหร่....
ไหนจะพลทหาร-นายสิบ ไหนจะนายทหาร ไหนจะครูฝึก ที่ทุกคนล้วนให้ความนับถือยำเกรงท่านผู้การชมด้วยกันทั้งนั้น แล้วอีกหน่อยก็คงจะเล่ากันปากต่อปากกันไปจนทั่วเมืองลพบุรี อาจรู้ไปถึงลิงศาลพระกาฬอีกต่างหาก...
ดังนั้นการเรียกชื่อที่นำด้วยสรรพนาม “ไอ้ห่า” ครั้งนี้จึงเป็นเรื่องที่ผู้การชมรับไม่ได้ แต่ก็สู้สะกดอารมณ์ไว้ไม่ให้ระเบิดออกมา
แล้วจำหน้าไอ้ไหวไว้...
ฝากไว้ก่อนเถอะมึง !
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
