EP : 374 (Repost)
ซัมโปะ จอมคนแห่งขุนเขา
การปีนเขา เป็นกิจกรรมเอาท์ดอร์แบบหนึ่งที่เรียกว่าห่างไกลจากความสนใจและอยู่ไกลตัวผมมากเลยนะ ทุกครั้งที่ผมเห็นการปีนเขา ปีนหน้าผา จากทางไหนก็ตาม ผมจะรู้สึกเสมอว่า การปีนเขาหรือปีนหน้าผานี้มันสนุกอย่างไรเหรอ นอกจากจะต้องใช้เรี่ยวแรงมหาศาลในการเอาตัวเองและของขึ้นไปยังด้านบนที่ตัวเองแหงนมองและต้องการไปถึง
ซึ่งเห็นแต่ละครั้งผมละทึ่งคนที่สามารถพาตัวเองไปยังจุดนั้นได้อย่างมากครับ โดยเฉพาะการปีนหน้าผาที่เห็นๆอยู่ว่าในหลายๆครั้งหน้าผาแทบจะเรียบแต่เขาก็ใช้ซอกเล็กๆและสองมือสองเท้าที่เขามีอยู่พาขึ้นไปจนได้ นี่ยังไม่รวมกับอันตรายในการปีนหน้าผาที่ผมรู้สึกว่าในหน้างานของจริงมันต้องน่ากลัวและอันตรายมากแน่ๆเลย
สำหรับพวกเราที่อ่านการ์ตูนญี่ปุ่นกันมา คงพอทราบกันอยู่แล้วว่าคนญี่ปุ่นจำนวนมากนิยมการเดินขึ้นเขาหรือแทร็กกิ้ง ปีนเขา กันเป็นเรื่องปกติของคนญี่ปุ่นใช่ไหมครับ นักวาดการ์ตูนหลายคนที่ปีนเขากันนะครับ อย่างที่จำได้เลยก็คือ อ.โยชิโตะ อูซูอิ คนวาด ชินจัง ก็เสียชีวิตจากการผลักตกเขาที่ไปปีนมา
หรือตัวผมเองที่ได้มีโอกาสไปเที่ยวญี่ปุ่นอยู่พอสมควรก็จะเห็นอยู่เสมอว่า ภูเขา เป็นอีกจุดหมายของการเดินทางของคนญี่ปุ่น และด้วยเขามีภูเขาทั้งประเทศ(และมีหน้าหนาวที่หนาวมากและหนาวจริงๆ) กิจกรรมเอาท์ดอร์อย่างนี้จึงได้รับความนิยมทุกเพศทุกวัยกันเลย ตัวผมเองก็มีโอกาสไปเที่ยวพื้นที่ที่เป็นภูเขาบ้างแต่ก็เป็นภูเขาที่มักมีการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมซะมากกว่า ไม่เคยไปปีนเขาจริงๆจังๆอย่างคนอื่น เพราะฉะนั้นเรื่องของ ภูเขา และการปีนเขาก็ยังเป็นอะไรที่ห่างตัวผมเหมือนเดิมครับ
เพราะอย่างนั้นโลกของการปีนเขาสำหรับผมเป็นอะไรที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อนเลย เหมือนกับการ์ตูนแนวปีนเขาหรือภูเขาเหมือนกันครับด้วยความที่มันมีเรื่องที่เขียนเกี่ยวกับเรื่องปีนเขาโดยตรงน้อยมาก การรับรู้หรือได้อ่านการ์ตูนแนวนี้จึงน้อยตามครับ จำได้ว่ามีเรื่อง เหล่าเทพภูผา
และ บันทึกนักปีนเขา ซึ่งทั้งสองเรื่องนี้เป็นการตูนที่ดีและมีการนำเสนอเรื่องเกี่ยวกับภูเขาในต่างประเทศในแง่มุมที่เป็นเอกลักษณ์และน่าสนใจ และสำหรับเรื่องนี้ “ซัมโปะ จอมคนแห่งขุนเขา” ก็เป็นการ์ตูนที่เขียนเกี่ยวกับการปีนเขาและเดินเขาเหมือนกันครับ แต่มีความต่างที่การนำเสนอและที่สำคัญมันเป็นการ์ตูนที่สร้างความประทับใจให้ผมเป็นอย่างมากแม้ผมจะไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับการปีนเขาด้วยตัวเองเลยก็ตาม
เรื่องนี้ใช้แบล็คกราวด์เป็นจังหวัดนางาโนะ จังหวัดที่มีพื้นที่ภูเขายาวต่อเนื่อง ซึ่งในเรื่องเรียกกันว่าเทือกเขาแอลป์ของญี่ปุ่น ด้วยความที่เป็นพื้นที่ต่างจังหวัดไม่ได้เป็นเมืองช๊อปปิ้งอะไรเหมือนเมืองใหญ่ๆ การปีนเขาคืออีกหนึ่งกิจกรรมที่ได้รับความนิยม และด้วยเทือกเขาที่นี้เป็นที่รู้จักอย่างแพร่หลาย
ทำให้มีนักปีนเขาทั้งมือสมัครเล่นและมืออาชีพจากทั้งในและต่างประเทศมาเดินเขาและปีนเขากันอย่างไม่ขาด ด้วยธรรมชาติอันน่าหลงใหล จุดหมายปลายทางของทุกคนจึงอยู่ที่ยอดภูเขาในแต่ละลูกที่มีอยู่มากมายในเทือกเขานี้ แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนที่จะไปถึงยอดภูเขาลูกนั้นตามที่ตั้งเป้าไว้ บางคนไปไม่ถึงด้วยเหตุผลหลายๆเหตุผลแต่ก็กลับลงมาได้ แต่บางคนไปไม่ถึงยอดภูเขาที่ฝันไว้และก็ไม่สามารถกลับลงจากภูเขาตามที่หวังไว้
ด้วยที่เป็นภูเขาที่มีหิมะปกคลุมเกือบทั้งปี และมีนักปีนเขามาที่นี่อย่างต่อเนื่องจึงเป็นงานหนักสำหรับหน่วยกู้ภัยบนภูเขาที่ดูแลพื้นที่แห่งนี้ด้วยพื้นที่ที่มีขนาดใหญ่ มากและอาจมีอุบัติเหตุของผู้มาปีนเขาเกิดขึ้นได้ทุกขณะ การเข้าไปช่วยเหลือให้ทันท่วงทีจึงเป็นสิ่งที่สำคัญอย่างยิ่งเพราะเพียงเสี้ยวนาทีอาจนำพาไปสู่ความตายของใครบางคนได้
แต่นี่ไม่ใช่งานที่ง่ายอย่างที่คิด พื้นที่ขนาดใหญ่ เดินทางลำบากด้วยความเป็นภูเขาสูงชันและมีจุดอับมากมาย ทำให้ไม่สามารถล่วงรู้ได้ทุกขณะว่าจุดไหนตรงไหนที่ต้องการความช่วยเหลือ และแม้จะรู้ว่าตรงไหนที่ต้องการความช่วยเหลือก็ไม่ใช่ว่าพวกเขาจะเดินทางเข้าไป ณ ตอนนั้นเวลานั้นเพื่อช่วยเหลือได้ เพราะในเวลานั้นเช่นกันที่อาจมีอุปสรรคทางธรรมชาติขัดขวางอยู่
และถึงจะไปถึงจุดที่ต้องการความช่วยเหลือแล้วอาจทำได้แค่นำพาร่างอันไร้วิญญาณของพวกเขากลับมา แต่แค่นั้นก็ดีแล้วเพราะในพื้นที่นี้ก็ยังมีอีกหลายร่างที่ยังค้นหาไม่เจอ และร่างของพวกเขาเหล่านี้ก็ต้องรอวันเวลาให้มีใครซักคนค้นพบร่างของเขาและพากลับบ้านในวันใดวันหนึ่ง
ซัมโปะ จอมคนแห่งขุนเขา เป็นการ์ตูนที่บอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับการเดินทางปีนภูเขาในภูเขาแถบนี้เป็นหลัก โดยจะมีตัวเอกชื่อ ซัมโปะ ซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่อาสาสมัครกู้ภัยบนภูเขา ที่จะออกไปช่วยเหลือผู้คนที่เกิดอุบัติเหตุต่างๆในระหว่างปีนเขาหรือกลับลงมา เพราะฉะนั้นที่เราจะได้เห็นและได้อ่านก็คือ ภูเขาลูกต่างๆ และอุบัติเหตุบนภูเขาที่ซัมโปะต้องเดินทางไปช่วยเป็นหลักครับ
อย่างที่บอกว่าตัวผมเองไม่ได้มีความผูกผันในภูเขาอะไรหรอกนะครับ แต่ในเรื่องนี้ผมได้เห็นทัศนะคติและมุมมองการมองภูเขาที่แปลกแตกต่างกับสายตาของผมมาก จนเกิดคำถามว่า ภูเขา มันคืออะไรกันแน่ และทำไมผู้คนมากมายต้องตั้งความหวังหรือมีความฝันที่จะต้องได้ปีนเขาลูกนั่นบ้างลูกนี่บ้าง ทั้งๆที่มันอาจจะมีอันตรายเกิดขึ้น จนทำให้ชีวิตของคุณจบลงในตอนนี้เลยก็ได้
ในแต่ละตอนเราจะได้พบเรื่องราวต่างๆแตกต่างกันไปเกี่ยวกับการเดินทางไปยังภูเขาของผู้คนมากมาย ไม่ว่าจะมาคนเดียว มาเป็นคู่ กับเพื่อน กับคู่ชีวิต หรือมาเป็นกลุ่มแต่ด้วยเรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับการช่วยเหลือผู้ประสบภัย ส่วนใหญ่ของเรื่องเราจะได้เจอกับผู้คนที่กำลังอยู่ระหว่างความเป็นและความตายในระหว่างทางในการเดินทางไปยังยอดเขา
หรือแม้กระทั่งขณะกำลังกลับมาจากบนยอดเขาก็ตาม ซึ่งด้วยการยกแต่เคสที่มีปัญหาซะส่วนใหญ่ทำให้ผมรู้สึกว่า ภูเขานี่มันน่ากลัวนะ แม้มันจะอ้าแขนรับทุกคนเข้ามาหาแต่มันไม่ได้ปล่อยทุกคนให้กลับมา เราก็เลยจะได้เห็นเคสต่างๆมากมายที่สะเทือนหัวใจของคนอ่านอย่างเราครับ เพราะอย่างที่บอกว่าเขานำเสนอแต่เคสที่มีปัญหา แต่เรื่องนี้ไม่ได้นำเสนอง่ายๆอย่างการเจอปัญหาและการช่วยแก้ปัญหานะ เพราะ อ. เขาใส่อะไรมามากกว่านั้นเยอะครับ
การเล่าของเรื่องนี้มักจะเริ่มต้นด้วยการตามหาผู้ประสบภัยและเจ้าหน้าที่กู้ภัยบนภูเขาก็จะต้องออกตามหา โดยมี ซัมโปะ ซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่อาสา ออกเดินทางคนเดียวหรือกับทีมบ้างเพื่อตามหาพวกเขา โดยอาศัยข้อมูลที่มีอยู่ในแต่ละครั้ง สลับกับการเล่าเรื่องราวของตัวผู้ประสบภัยที่กำลังจะตายอันเกิดจากอุบัติเหตุระหว่างปีนเขา เช่น ตกภูเขา หิมะถล่ม ติดพายุหิมะ หรืออื่นๆ ซึ่งเรื่องนี้ต้องบอกเลยว่าไม่ได้ถนอมน้ำใจคนอ่านเลยซักนิดครับ
เพราะไม่ใช่ทุกตอนที่ ซัมโปะ จะสามารถช่วยเหลือให้ผู้ประสบภัยรอดชีวิตได้ทุกครั้ง บางครั้งก็รอด บางครั้งก็ตาย บางครั้งก็รอด 1 คน ตาย1 คน หรือตายมากกว่ารอด รวมถึงตายทั้งหมดก็มีครับแต่ไม่ว่าจะเจอสภาพไหนในแต่ละตอน ซัมโปะก็จะตามหาพวกเขาจนพบ พร้อมกับรอยยิ้มหรือคำพูดง่ายๆอย่าง อดทนได้ดีมาก หรือบอกกับคนที่รอดและเฉียดตายว่า แล้วอย่าลืมกลับมาปีนเขาอีกนะไปด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม พร้อมกับฉากหลังที่เป็นภูเขาที่เสมือนกำลังยิ้มทักทายให้กับทุกคน
สิ่งที่ผมชอบมากและ อ.ผู้เขียนสื่อสารได้ดีมากคืออารมณ์ ความรู้สึกในแต่ละตอนที่ต้องเรียกว่ามันเด้ง และชัดเจนมากเมื่อคุณได้อ่านครับ มันไม่ใช่ความดีใจหรือสมหวังในตอนที่เขาสามารถช่วยผู้ประสบภัยได้ แม้กระทั่งตอนที่ผู้ประสบภัยตาย หรือมีคนรอดแค่เพียงบางคน อ.ก็สามารถสื่อสารและแสดงออกมาได้เป็นอย่างดีมากเลยครับ ซึ่งก็ต้องบอกว่าทั้งอารมณ์ดีใจเสียใจ มีความหวังหรือสิ้นหวังที่เกิดขึ้นในเรื่องนี้ สามารถสื่อสารให้กับคนอ่านอย่างเรารู้สึกได้เป็นอย่างดี
ยิ่งคนที่อ่อนไหวอย่างผมแล้ว ผมบอกได้เลยว่าเรื่องนี้โหดมากๆครับเพราะดูเหมือนเรื่องมันจะเรื่อยๆแต่พอถึงจังหวะที่ต้องขยี้แล้วละก็ มันสามารถเรียกน้ำตาและความประทับใจจากคุณได้เสมอเลยนะครับ ทั้งๆที่การเล่าเรื่องก็ไม่ได้แปลกนัก รวมถึงเรื่องราวเบื้องหลังของคนแต่ละคนในแต่ละตอนมันไม่ได้มีอะไรที่แตกต่างจากเรื่องทั่วไปนัก ต้องเรียกว่าธรรมดาเลยก็ว่าได้ครับ แต่พอมันถูกจัดวางไว้กับคนที่กำลังจะตายหรือสิ้นหวังแล้วละก็มันกลับดูเด่นและกระแทกใจเราได้เป็นอย่างมากเลยครับ
อีกอย่างนึงที่ผมรู้สึกชอบมากๆในเรื่องนี้ก็คือตัว ซัมโปะครับ อ. วาดตัวซัมโปะออกมาได้ดีมาก และใส่ทัศนคติที่ดีมากๆเอาไว้ครับ จริงๆผมไม่คิดหรอกนะครับว่าจะมีคนที่มีทัศนะคติอย่างนี้อยู่บนโลกเพราะสำหรับคนที่ต้องใช้ชีวิตโดยมีภูเขาเป็นบ้านแล้ว และนอกจากช่วงเวลาที่เขาได้ไปปีนเขาส่วนตัวในที่ต่างๆตามความฝันของเขาแล้วนั้น นอกจากเวลาเหล่านั้น สิ่งที่เขาต้องทำคือการเดินไปทางไปช่วยเหลือ นอกจากจะเจอปัญหาจากสภาพพื้นที่ที่ต้องเดินทางไปที่ต้องเรียกว่าลำบากทุกตอน
แต่สิ่งที่รอเขาอยู่นั้นอาจเป็นทั้งคนเป็นและคนตาย หรือแม้กระทั่งคนที่ตายคาหลังของเขาขณะที่เขากำลังแบกตัวเขาเพื่อพาลงภูเขากลับบ้านก็ตาม สภาวะการเจออะไรแบบนี้อยู่บ่อยๆ แต่ต้องยังคงไว้ซึ่งความคิดและทัศนะคติที่ดีเพื่อก้าวเท้าออกไปช่วยเหลือในทุกๆครั้งได้นั้น ต้องเป็นคนแบบไหนนะ
ถึงจะเป็นได้อย่างซัมโปะ มันทำให้ผมชอบคาเรทเตอร์ของซัมโปะเอามากๆครับ ยิ่งการแสดงทัศนะคติ ความคิดเห็นหรือคำพูดในช่วงท้ายๆของแต่ละตอน ที่เต็มไปด้วยคำง่ายๆแต่วิ่งเข้าหัวใจคนอ่านอย่างผมแล้วละก็ มันทำให้ผมรู้สึกได้เลยว่า ตัวซัมโปะคนนี้หัวจิตหัวใจเขาแกร่งมากแต่ในขณะเดียวกันก็รับรู้ถึงความอ่อนแอของเพื่อนมนุษย์ด้วยเช่นกันครับ มันสมบูรณ์แบบมากในแง่ของมนุษย์ที่มีหัวใจที่ดีงามครับ เลยไม่รู้ว่าจะมีซักกี่คนบนโลกใบนี้ที่มีหัวใจแบบนี้ครับ
ในอีกแง่นึงสิ่งที่แบกรับและช่วยทำให้แต่ละตอนในเรื่องนี้สามารถถ่ายทอดออกมาได้เป็นอย่างดีก็คือลายเส้นครับ การวาดในเรื่องนี้ต้องบอกว่าไม่ได้ดีมากกว่า อ. ท่านอื่น แต่เป็นความสามารถในการถ่ายทอดทั้งห้วงแห่งความหวังและการสิ้นหวังได้เป็นอย่างดีสามารถสอดคล้องกับเหตุการณ์และคำพูดที่กำลังนำเสนออยู่ครับ มันสมบูรณ์แบบมากๆ
ในด้านของฉากและการสื่อสารด้านอารมณ์ก็ทำได้ดีมากเช่นกัน อ. เป็นนักวาดอีกท่านนึงที่มีความเป็นเอกลักษณ์มาก คือไม่ได้วาดให้ยาก แต่วาดให้สื่อสารได้เข้าใจง่ายและเข้าถึงสิ่งที่ต้องการจะสื่อครับ อีกอย่างฉากการวาดภูเขาแต่ละฉากยิ่งตอนจบของเรื่องแต่ละตอนทำออกมาได้ดีมากครับ ดูแล้วมันใช่เลย แม้มันจะไม่ได้ละเอียดแบบสุดๆ แต่มันสัมผัสได้ดีมากครับ
ซัมโปะ จอมคนแห่งขุนเขา เป็นผลงานของ อ.อิชิสุกะ ชินิชิ เป็นการ์ตูนที่เริ่มเขียนตั้งแต่ปี 2003 โดยในไทย LC เป็นของ สนพ วิบูลย์กิจ ครับ ซึ่งต้องบอกว่าน่าเสียดายเป็นอย่างยิ่งเพราะเรื่องนี้ วิบูลย์กิจ ออกมาแค่ 10 เล่มครับ จากทั้งหมด 18 เล่มจบ
แม้ว่ามันจะจบในตอนก็ตามแต่การที่ขาดไปถึง 8 เล่มก็สร้างความรู้สึกเสียดายที่ไม่ได้อ่านต่ออยู่ดีครับ เรื่องนี้ยังหาซื้ออ่านได้ในตลาดมือสองครับ และเรื่องนี้มีการนำไปสร้างเป็นภาพยนต์เรียบร้อยครับแต่คงไม่ได้เอามาฉายบ้านเราแล้วแหล่ะครับเลยไม่รู้ว่าตัวหนังเป็นอย่างไรบ้าง
จริงๆเรื่องนี้เป็นอีกเรื่องนึงที่ผมเขียนรีวิวได้ยากมากครับ แม้ผมจะอ่านจบมาได้ซักพักแล้วก็ตาม ผมเขียนแล้วก็ลบ เขียนแล้วก็ค้างเอาไว้อย่างนั้น เพราะผมรู้สึกว่าสิ่งที่ผมกำลังเขียนและบรรยายให้อ่านกันนี้ มันไม่สามารถถ่ายทอดถึงความรู้สึกที่ผมได้อ่านจากเรื่องนี้ซักนิดเลยครับ
เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่ต้องบอกว่าผมรู้สึกมีความสุขมากที่ได้เจอการ์ตูนเรื่องนี้และได้อ่านมันครับเพราะมันเต็มไปด้วยสิ่งดีๆที่จะช่วยทำให้ผมมองโลกได้แตกต่างขึ้นจากเดิม รู้สึกว่ามันช่วยเติมเต็มหัวใจในบางจังหวะที่รู้สึกว่ามันอ่อนแอลงจากเรื่องราวต่างๆ ทุกๆตอนที่ผมได้อ่านจบลง มันจะสร้างน้ำตาและความอิ่มในหัวใจผมได้อย่างไม่น่าเชื่อ หลายครั้งอ่านจบแล้วต้องเบรกตัวเองไม่สามารถอ่านต่อได้ เพราะผมต้องมาปาดน้ำตาที่มันซึมออกมาก่อน
แม้เรื่องราวและเนื้อเรื่องมันจะไม่ได้มีอะไรมากกว่าการช่วยเหลือผู้คนที่กำลังเจอปัญหาบนภูเขาก็ตาม มันไม่ได้มีเรื่องราวใหญ่โตอะไรที่ต้องให้เรารู้สึกตื่นเต้นไปกับมัน แต่อย่างที่บอกว่ามันมีเพียงเรื่องราวของคนธรรมดาทั่วไปที่ตัดสินใจเดินทางมายัง ภูเขา เพื่อใช้ภูเขา ที่อยู่ตรงหน้านี้ในการช่วยตัดสินใจหรือพิสูจน์ตัวเอง หรือแม้กระทั่งเติมเต็มให้กับความฝันของตัวเอง ไม่มีอะไรเกินเลยไปกว่านี้
แต่ด้วยเรื่องง่ายๆเหล่านี้นี่เอง ที่ อ. สามารถถ่ายทอดออกมาให้คนอ่านอย่างเราๆ เข้าใจและรู้สึกรักในเรื่องราวเหล่านี้ได้ครับ เป็นอีกเรื่องที่ดีงามและน่าเสียดายมากที่ไม่ได้อ่านจนถึงเล่มจบ และโครตน่าเสียดายที่ผมปล่อยให้เรื่องนี้มาอยู่ในมือผมหลังจากที่ไม่ได้พิมพ์ต่อแล้ว เพราะหากผมได้อ่านเรื่องนี้ตอนที่กำลังพิมพ์อยู่ ผมคงเป็นอีกคนที่จะช่วยสนับสนุนเรื่องนี้ให้ยอดมันขึ้นซักนิดก็ยังดี
เพราะมันดีจริงๆและมันดีพอที่ผมจะอยากแนะนำให้ทุกคนได้อ่านกัน เป็นอีกเรื่องที่แม้ออกมาไม่จบ แต่ถ้าคุณยังไม่ได้อ่านแล้วคิดว่าจะไม่อ่านมันละก็ น่าเสียดายมากครับ เชื่อเหอะคุณจะต้องรักและคิดถึงซัมโปะแน่ๆครับ แนะนำที่สุดครับ.
ภาพ 9.5/10
เรื่อง 10/10
ความประทับใจ 10/10
.
#Manga #รีวิวการ์ตูน #ยังไม่จบ #วิบูลย์กิจ #การ์ตูนแนวชีวิต #การ์ตูนแนวดราม่า #MangaAnimeReviews #การ์ตูนแนวปีนเขา #10คะแนน #ซัมโปะจอมคนแห่งขุนเขา #การ์ตูนแนวกู้ชีพ #หนังสือการ์ตูน #Rate15 #เธอๆอ่านเรื่องนี้หรือยัง
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
