✏️ ไม้คาน...ที่หัก ✏️
❇️💞เรื่องนี้มีผู้เขียนไว้ตั้งแต่ปี 2563 บางคนอาจจะเคยอ่านบ้างแล้ว หรือบางคนยังไม่เคยอ่านผ่านตา เรามาซาบซึ้งและอินไปด้วยกันค่ะ💞❇️
🏡 เนื่องจากบ้านเกิดของผมอยู่แถวเยาวราช ทำให้มีอาหารการกินอุดมสมบูรณ์ แล้วก็จะมีคนแบกของมาขาย ผ่านหน้าบ้านเป็นประจำ 👴แต่จะมีอาแปะขายก๋วยเตี๋ยวแคะ อาแปะผู้มีอัธยาศัยดี เขย่าลวกเส้นไปยิ้มไป 🍡🍢แถมลูกชิ้นให้บ่อยๆ สั่งกินทีไรได้ปริมาณมากกว่าคนอื่นทุกที🍡
ภาพจากต้นเรื่อง
"อาเฮีย ไม่ต้องแถม กำไรไม่มาก หาบมาก็หนัก ให้อาตี๋เหมือนคนอื่นๆ ถ้าอีไม่อิ่มก็ซื้ออีกชาม" ปะป๊าเอ่ยกับอาแปะ ผมซึ่งกำลังคีบเส้นหมี่อยู่คาปาก ยังส่งยิ้มพยักหน้ากับคำว่าอีกชามของปะป๊าได้ คิดในใจว่าแห้งชาม น้ำชามกำลังดี
อาแปะยิ้มบอกกับปะป๊าว่า
"อาตี๋อีใจดี เอาน้ำชาเย็นๆ มาให้อั๊วทุกครั้ง เปิดน้ำก๊อกให้ล้างหน้าคลายร้อน อีใจดีกับอั๊ว อั๊วก็ต้องใจดีกับอี"
ปะป๊ายิ้ม หันมาบอกผมว่า
"ขอบคุณอาแปะซิ อาแปะชมลื้อนะ"
🏡ผมวางชามลงบนตัก ยกมือไหว้ กล่าวขอบคุณอาแปะ🏡
🌿🌾ผมคิดเอาเองว่า หาบของอาแปะนั้นต้องหนักมากๆ และเดินมาไกล คงทั้งเหนื่อยและเมื่อย แถมเตาก็ส่งไอร้อน และมีควัน น้ำชาเย็นๆ กับน้ำจากก๊อก คงช่วยทำให้คลายร้อน หายเหนื่อยลงได้บ้าง และที่สำคัญ อาแปะไม่เคยร้องขอ ไม่เคยเดินไปเปิดก๊อกเองในยามที่ผมไม่ว่างมาเปิดให้ ทำให้ผมมองว่า อาแปะเป็นคนมีมารยาทที่ดี ไม่ถือวิสาสะ ให้ก็รับ ไม่ให้ก็ไม่เรียกร้อง คนแบบนี้ผมชอบ ชอบมาจนถึงปัจจุบัน หากใครเดินเข้ามาเพื่อเรียกร้อง ผมจะรู้สึกว่า น่ารังเกียจ แต่ถ้าคิดแล้วว่า สมควรให้ ผมจะให้เอง🌾🌿
👴อาแปะ ขยัน อดทน ขายหมดทุกวัน ผมก็รู้สึกดีใจด้วยทุกครั้ง อาแปะจะได้ไม่ต้องเหนื่อยเดินขายอีก ครั้งหนึ่ง เมื่อฝนตกหนัก 👴อาแปะถอดเสื้อยืดออกมาบิดน้ำ ผมมองเห็นบ่าทั้งสองข้างของอาแปะเป็นรอยด้าน บ่งบอกถึงน้ำหนักของหาบที่แบกมานานวัน กว่าจะได้เงินแต่ละบาท ต้องใช้ความอดทนมากเพียงใด?! 👴แต่อาแปะก็ยังคงมีรอยยิ้มเปื้อนหน้า ซ่อนความเหนื่อยไว้ภายใน👴
👴วันนั้น อาแปะมาวางหาบ ที่หน้าบ้านพอดี แต่ผู้คนในวันนั้นไม่ค่อยคึกคักเหมือนเช่นทุกวัน อาแปะขายได้ไม่กี่ชาม นั่งคุยกับปะป๊าอยู่ครู่หนึ่ง ก็เอ่ยลา อาแปะบอกว่า👴
"วันนี้เตรียมของมามากกว่าทุกวัน ต้องรีบไปเดินขาย ต้องไปให้ทันโรงงานซอยโน้น แล้วจะเลยไปขายที่ตลาด จะได้กลับบ้านเร็วหน่อย"
🌸✨กล่าวจบ!! อาแปะส่งยิ้ม แบกหาบขึ้นบ่า
มือข้างหนึ่งหิ้วถังน้ำ ออกก้าวเดินได้เพียงสามสี่ก้าว เสียงดัง "เป๊าะ!!!" ไม้คานหัก ตู้ทองเหลืองทั้งสองฝั่งหล่นลงกระแทกพื้น ถังน้ำหลุดจากมือ ร่างอาแปะทรุดลงกับพื้น!!✨🌸
💞ผมกับหม่าม้า ร้องออกมาด้วยความตกใจ ปะป๊าสติดีกว่าใคร วิ่งเข้าไปประคองร่างอาแปะขึ้นนั่ง💞
💞ปะป๊าบอกหม่าม้า ให้เปิดประตูให้กว้าง จะพาอาแปะเข้าไปในบ้าน พูดจบปะป๊าก็อุ้มอาแปะ ก้าวเข้าบ้าน วางลงบนโซฟาหวายที่มีเบาะนิ่มที่สุดในโลก (ผมชอบนอนหลับอยู่บนโซฟาบ่อยๆ สมัยเด็กๆ) ปะป๊าเอาเซียงเพียวอิ๊วทาที่จมูก ขมับ และนวดเบาๆตรงหลังหู ปากก็พร่ำเรียก...💞
" อาเฮีย อาเฮีย ได้ยินผมไหม อาเฮีย "
แต่อาแปะยังคงเงียบ ปะป๊าหันมาสั่งหม่าม้า และผม ให้มานวดแขนขาให้อาแปะ ปะป๊าจะไปแต่งตัว เตรียมรถ
🏡บ้านใกล้เรือนเคียง ต่างมามุงดูอยู่หน้าบ้าน หม่าม้าส่งเสียงออกไป🏡
" ใครมีแรง ยกหาบมาเก็บในบ้านอั๊วให้ที"
👨👨👧👦หลายคนช่วยกัน ดีว่าตู้ทองเหลืองไม่ได้รับความเสียหายเท่าไหร่ ข้าวของยังอยู่ครบ อาจเพราะน้ำหนักมาก เวลาอาแปะหาบ อยู่สูงจากพื้นแค่คืบกว่า ความเสียหายจึงน้อยนิด แต่ไม้คานคงนำกลับมาใช้ไม่ได้แล้วใครคนหนึ่งส่งเสียงมาว่า👨👩👧👦
" เจ้ ไม้คานหักแล้ว ทิ้งเลยนะ "
หม่าม้ารีบโบกมือส่งเสียงปราม
" ไม่ได้ ไม่ได้ เก็บเข้ามาก่อน เผื่ออาเฮียแกอยากจะเก็บไว้ "
👨ปะป๊าเปลี่ยนชุดเรียบร้อย เดินไปที่รถ ปรัปเบาะข้างคนขับให้เอนนอน แล้วเดินกลับมาอุ้มอาแปะไปนั่งในรถ ปะป๊าจับที่ข้อมืออาแปะ หันมาบอกหม่าม้า
"ชีพจรยังดี เฮียจะพาไปโรงพยาบาลกลาง
ดูแลข้าวของอาแปะดีดี แล้วปิดประตูบ้านซะ"
💞ติดตามตอน 2 ได้ในวันพรุ่งนี้นะคะ"💞
💞ขอบคุณเพื่อนๆ ทุกคน ที่เข้ามาติดตามให้กำลังใจกันนะคะ 👍ทั้งที่กดไลค์ 👍กดแชร์ 👍และแบ่งปันแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันค่ะ💞
💞by...ธรรมะ..ดา💞
- 8
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
