ย่อหน้า
ความเดิมตอนที่แล้ว
ฉันขึ้นรถผิดคัน🚎 โอ้มายก๊อด
น้องขวัญนักล่าผู้เป็นตกเหยื่อ
ฉันพลัดหลงกับเพื่อนๆและขึ้นรถผิดคัน 😢 ทุกคนหายไปไหนกันหมดลงมาจากรถและเดินกลับเข้าไปในบริเวณด้านในท้องฟ้าจำลองอีกครั้งเดินตามรอยเดิมที่เดินไปในครั้งแรกเผื่อจะเจอเพื่อนๆ พี่ๆสักกลุ่ม หรือ สักคนสองคน ฉันเดินวนอยู่ในนั้นจนถึงเวลา 14.00 นาฬิกาหรือใกล้เคียงณ.เวลานั้นก้อไม่เจอใครเลย
ฉันเดินออกมาด้านนอกท้องฟ้าจำลองฝั่งที่จอดรถเดินดูรถคันอื่นๆคันแล้วคันเล่าที่ทยอยหายไปทีล่ะคันฉันเดินไปถึงสระว่ายน้ำมีคนมากมายทั้งเด็กและผู้ใหญ่ ทั้งที่ใส่เครื่องแบบนักเรียนและบุคคลทั่วไปที่มาว่ายน้ำและพาเด็กๆมาเล่นน้ำและหัดว่ายน้ำซึ่งบริเวณสระว่ายน้ำก้อเป็นสระว่ายน้ำที่ได้มาตรฐานมีอัศจรรย์ให้นั่งรองรับผู้คนได้จำนวนมากทั้ง 4 ด้านฉันนั่งอยู่ที่นั่นด้วยไม่รู้จะไปไหนจนผู้คนเริ่มเบาบางความกลัวเริ่มมาเยือนแต่ด้วยมีนิสัยชอบโลดโผนไม่กลัวอะไรไม่ได้เป็นเด็กขี้แยที่แบบว่าแอะอะร้องไห้อะไรประมาณนั้น
และรู้สึกว่าหิวก้อเลยคิคได้ว่าน่าจะกลับเข้าไปด้านในท้องฟ้าจำลองที่มีศูนย์อาหารก้อเลยเดินออกมาจากสระว่ายและกลับเข้าไปในท้องฟ้าจำลองอีกครั้งเวลาประมาณ 16.00 นาฬิกาซึ่งยังมีผู้คนเดินชมงานอยู่ประปรายไม่หนาแน่นเหมือนช่วงเวลาที่ผ่านมาฉันเดินตรงไปที่ศูนย์อาหารซึ่งร้านค้าต่างๆก้อทยอยกันเก็บของกันแล้วบางร้านก้อปิดไปแล้วฉันเดินดูไปเรื่อยๆจนถึงร้านขายข้าวแกงยังพอมีถาดที่ใส่กับข้าวอยู่สองสามถาดมีป้าคนหนึ่งกำลังก้มๆเงยๆเก็บของและหันหลังให้กลับหน้าร้าน มีผู้ชายรุ่นๆคนหนึ่งกำลังทำความสะอาดจานชามอยู่ด้านหลังสุด
ขอบคุณ คุณป้าคนนั้นที่ให้ข้าวให้น้ำหวังว่าป้าคงมีความสุขดี
เวลานั้นก้อเย็นมากแล้วฉันเอ่ยปากเรียกป้าซื้อข้าวหน่อย ป้าเงยหน้าขึ้นมองแบบเหมือนว่าสงสัยทำไมมีเด็กนักเรียนมายืนอยู่ในเวลานี้ 🤔" หนูทำไมยังอยู่ที่นี่ตอนนี้ท้องฟ้าจำลองเขาปิดแล้วหนูมาจากไหน"ถามด้วยความสงสัยและบอกกลายๆว่าที่นี่ปิดแล้วจะออกไปไม่ได้ถ้าจะออกก้อออกทางด้านหลังที่พวกแม่ค้าเขาเข้าออกกัน" ฉันคิดในใจตายล่ะหว่าแต่ก้อตอบออกไปว่า "หนูหลงกับเพื่อนหาใครไม่เจอเลยและตอนนี้หนูก้อหิวมากหนูมาจากจังหวัดฉันบอกชื่อจังหวัดไปมาทัศนศึกษากับทางโรงเรียนแต่เกิดพลัดหลงกับเพื่อนหาใครไม่เจอสักคนและไปไหนไม่ถูก
ก้อเลยเดินวนไปมาอยู่แถวนี้" อ้าวมาจากจังหวัดนี้หรอกรึป้าก้ออยู่จังหวัดนี้เหมือนกัน" ป้าพูดพร้อมกับตักข้าวและกับใส่จานส่งให้ "เอ้ากินข้าวก่อนเดี๋ยวค่อยว่ากันนะ" ฉันยกมือไหว้ขอบคุณและหาที่นั่งกินข้าวแบบเอร็ดอร่อยและความหิวปะปนกันเมื่อฉันกินข้าวเสร็จก้อช่วยป้าเขาเก็บร้านช่วยทำความถ้วยชามกว่าจะเสร็จก้อปาเข้าสามทุ่มกว่าแล้วหลังจากนั้นป้าก้อถามฉันว่าจะเอาอย่างไรนี่ก้อมืดมากแล้วป้าจะกลับบ้านแล้วคงปล่อยเด็กผู้หญิงไว้แถวนี้คนเดียวไม่ได้แน่เดี๋ยวยามเดินตรวจมาเจอเข้าจะเป็นเรื่องใหญ่ไปนอนบ้านป้าก่อนแล้วกัน
พรุ่งนี้คงมีครูหรือผู้ปกครองมาตามหา ด้วยความเป็นเด็กชนบทยังไม่รู้เล่ห์เหลี่ยมของใครแต่ป้าดูใจดีและบอกว่าจากจังหวัดเดียวกันความไว้ใจเลยมาเต็มร้อยยกมือไหว้ขอบคุณและเดินตามป้าออกไปยังลานจอดรถซึ่งต้องผ่านเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยประตูด้านข้างที่ยังเปิดอยู่เพื่อตรวจตราความเรียบร้อยป้าก้อยืนคุยกับเจ้าหน้าที่เรื่องของฉันนานพอสมควร
จะเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นกับฉันอีกไว้มาต่อคราวหน้านะ😅😅😅
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
