ชวนอ่าน “คดีฆาตกรรมในบ้านสิบเหลี่ยม” - เหยื่อ นักสืบ ฆาตกร...ทายให้ได้สิว่าคนนั้นคือใคร?
เริ่มตั้งแต่ได้ยินชื่อหนังสือเลย
...คดีฆาตกรรมในบ้านสิบเหลี่ยม
แค่คำว่า ‘ฆาตกรรม’ เรื่องก็เข้าเค้าสำหรับผู้ชื่นชอบแนวสืบสวนอยู่ทุนเดิมแล้ว แต่คำว่า ‘บ้านสิบเหลี่ยม’ นี่สิ
ทำไม...มันต้องบ้านสิบเหลี่ยมว่ะ
ส่วนตัวตัดสินใจซื้อเรื่องนี้มาเพราะคำว่าบ้านสิบเหลี่ยมมากกว่าคำเปรยเหตุฆาตกรรมบนเกาะปิดซะอีก
แต่พอเปิดอ่าน เรากลับไม่ได้สนใจเลยว่าบ้านมันจะมีกี่เหลี่ยม
คือ เรามัวแต่สนใจว่า...ใครคือฆาตกร?
💬เรื่องย่อเราขอเล่า
โป คารร์ เอลเลอรี อกาธา ออร์กซี แวน และเลอรู
กลุ่มนักศึกษาชมรมวิจัยนิยายสืบสวนสอบสวนที่นึกครึ้มยังไงไม่รู้ พากันเดินทางไปสำรวจเกาะแห่งหนึ่งที่เคยเกิดเหตุฆาตกรรมมาก่อน
หกเดือนก่อน...กับเหตุฆาตกรรมในเคหาสน์สีน้ำเงิน
ไฟไหม้ทั้งหลัง มีผู้เสียชีวิตทั้งหมดสี่คนอย่างสยดสยอง พร้อมกับมือที่หายไปหนึ่งข้าง และช่างแต่งสวนที่หายสาบสูญ เหลือแค่บ้านอันแปลกปะหลาดที่ไม่ได้รับความเสียหายหลังหนึ่ง...บ้านสิบเหลี่ยม
ความน่าสงสัยของตัวบ้านและเหตุฆาตกรรมที่ยังปิดคดีไม่ได้ก็สร้างความตื่นเต้นให้นักศึกษากลุ่มนี้แล้ว
หลังจากทริปหยุดยาวได้เริ่มขึ้น จู่ๆ เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อเพื่อนคนหนึ่ง...ถูกฆ่า!
การ์ดหงายแล้ว ฆาตกรได้เลือกแล้วว่าใครจะเป็นเหยื่อ นักสืบ หรือฆาตกรตัวจริง มาลุ้นกันว่าระหว่างตัวละครบนเกาะกับคุณผู้อ่านใครจะหาฆาตกรตัวจริงได้เจอก่อนกัน
ความรู้สึกแรกที่เห็นคำเปรยปกคือ...พวกแกจะพากันไปเที่ยวที่นั่นทำไมก่อน!
หกเดือนก่อนเพิ่งเกิดเหตุฆ่ากันตายยกครัว ขนลุก!
โอเคๆ เข้าใจได้ คนที่เข้าชมรมอย่างวิจัยนิยายสืบสวนได้ก็น่าจะชอบอะไรไม่เหมือนคนอื่น ถึงขั้นว่ามีนามแฝงของตัวเอง เห็นชื่อตัวละครอย่าเพิ่งหลงไปว่าเป็นนิยายแปลตะวันตกหรืออะไร แต่เป็นนามแฝงที่ใช้กันกับสมาชิกในชมรม...เป็นชื่อนักเขียนนิยายสืบสวนชื่อดังนั่นเอง
ซึ่งเรารู้จักแค่อกาธา (ถ้าเราสมัครเข้าชมรมนี้คงโดนไล่ออกไปแล้ว)
💬โดนตกมาได้อย่างไร
อย่างที่บอกมาโดยตลอดว่าเราเป็นคนชอบนิยายแนวสืบสวนเป็นทุนเดิม ยิ่งกับนิยายสืบสวนกลิ่นอายญี่ปุ่น แบบว่าอธิบายเป็นคำพูดได้ยาก เหมือนจะเป็นเรื่องราวฆาตกรรมที่ไม่สั้นไม่ยาว แต่แฝงอะไรซับซ้อน กินใจและเข้าใจยากไปในตัว
แหม่ ดูยิ่งใหญ่ จริงๆ เราก็แค่คิดถึงการเป็นนักสืบขึ้นมาเท่านั้นแหละ หลังจากห่างหายจากแนวนี้ไปนาน เลยตัดสินใจซื้อเล่มนี้ ทั้งภาพปกที่ดึงดูดเงินในประเป๋า และโครงเรื่องที่เรารู้สึกว่ามันคลาสิกมากกก
ฆาตกรรม...บนเกาะปิดตาย
ต้องเกริ่นถึงนิยายเรื่องนี้เล็กน้อย นี่เป็นนิยายสืบสวนคลาสสิกกลิ่นอายญี่ปุ่นที่โด่งดังมากของอาจารย์ Yukito Ayatsuji ที่แต่งขึ้นเมื่อปี 1987 (35 ปีที่แล้ว)โดยได้รับแรงบันดาลใจมาจากนวนิยายเรื่อง And Then There Were None ของอกาธาร์ คริสตี้
และยังมีการนำเรื่องราวดังเอาไปดัดแปลงเป็นมังงะภาพงามด้วย โดยอ.Kiyohara Hiro (ผลงานอื่นๆ เช่น Another หรือบันทึกคดีของยอดนักประเมิน Q) ‘The Decagon House Murders - คดีฆาตกรรมคฤหาสน์สิบมุม’ ไปหาตำกันได้ (ตอนนี้ไทยออกมาทั้งหมด 3 เล่มจาก 5 เล่มจบ)
ป.ล. แอบไปเปิดดูมังงะมาแงบๆ ภาพสวยจริงไม่จกตา เหมือนจะมีดัดแปลงจากนิยายด้วยเล็กน้อย ใครเคยอ่านมีแชร์กันได้
💬 รีวิวหลังอ่านแบบกรุบกริบ
(ต่อไปนี้จะมีสปอยแบบเล็กน้อย แต่ไม่ถึงขั้นเฉลยปมอะไรนะไม่งั้นไม่ต้องชวนกันไปหาอ่านแล้ว)
ก่อนไปจุดที่ชอบ ขอยอมรับก่อนว่าช่วงแรก จำตัวละครไม่ได้เลย!
อาจจะด้วยเปิดตัวมาทีเดียวก็เจ็ดคนแล้ว แถมเปิดมาทีก็จะไปเที่ยวกันแล้ว ยังไม่ทันอินกับลักษณะนิสัยของตัวละครเลย แต่ละคนมาจากคนละคณะ คนละชั้นปีอีก นิยายช่วงแรกเลยอาจจะเนือยๆ ไป กว่าจะดันปูพื้นเสร็จ
บอกได้แค่ว่าอย่าเพิ่งรีบปิดหนังสือไปก่อน เพราะหลังจากฆาตกรหงายการ์ด ตอนนั้นแหละจะเริ่มวางหนังสือไม่ได้ (และเริ่มจะมีตัวละคนขวัญใจ ฮาา)
เหมือนเรื่องราวจะเกิดขึ้นบนเกาะ แต่ความจริงยังมีเรื่องราวของคนบนแผ่นดินที่ร่วมไขปริศนาไปด้วย โดยเพื่อนที่เคยอยู่ชมรมวิจัยนิยายสืบสวนเหมือนกันซึ่งได้รับจดหมายแปลกๆ จนอดที่จะไปรื้อฟื้นคดีใหญ่เมื่อ 6 เดือนก่อนไม่ได้
ระหว่างอ่าน เหมือนเราค่อยๆ ถูกจูงจมูกให้คิดตามจนแอบคิดไม่ได้ว่าหรือฆาตกรมันจะเป็นคนนี้ว่ะ พอคิดแบบนั้น ก็ต้องมาลุ้นอีกว่าคนบนเกาะมันจะคิดได้เหมือนกันมั้ยว่ะ
พวกแกรีบคิดกันให้ออกซิ!
คือ พอเห็นเพื่อนนอกเกาะคิดอีกอย่าง คนในเกาะคิดอีกอย่างคนอ่านก็เริ่มลุ้นตัวโก่งว่าแกจะไขปริศนาได้ทันเหยื่อคนต่อไปมั้ย
แล้วอย่างที่บอกไป เราเริ่มมีตัวละครขวัญใจแล้ว (ให้ทายเลย)
ซึ่งต้องมาลุ้นอีกว่า เหย เห็นเนียนๆ แบบนี้อย่ามาเฉลยว่าเป็นฆาตกรนะ
เอาเป็นว่าตอนจบนี่เราเดาไปคนละทิศละทางเลย คือถ้าเป็นเราเองไปอยู่บนเกาะฆาตกรคงจะเก็บเราไว้เป็นคนท้ายๆ เหมือนไว้แก้เหงา แบบไอ้นี่คงคิดไม่ออกหรอกว่าใคร
นั่นแหละ สิ่งที่ชอบมากในหนังสือเล่มนี้คือช่วงไขปริศนาว่าฆาตกรคือใคร
แต่สำหรับปมฆาตกรหรือเทคนิควิธีที่ใช้ฆาตกรรมสำหรับเราแอบรู้สึกว่าฆาตกรออกจะลงทุนมากไปหน่อย แต่เข้าใจได้ว่าปริศนาต่างๆ ที่เกิดขึ้นเป็นพล็อตหรือแนวออกไปทางช่วงยุคทองของนิยายสืบสวนคลาสสิกมากกว่า แต่โดยรวมก็ถือว่าโอเคกับนิยายสืบสวนที่เขียนขึ้นมาไม่ต่ำกว่าสามสิบปีแล้ว
นอกจากนี้ เรื่องราวเหมือนจะจบแต่ไม่จบไปอีก ใครที่อ่านตอนจบแล้วตีความยังไงมาแชร์กันได้ (โปรดใส่ Spoiled alert ไว้ด้วยนิสนึง)
ถือเป็นนิยายเรื่องนึงที่คันปากอยากสปอยมากแต่พูดอะไรไม่ได้เลย
รีวิวนิยายสืบสวนนี่ยากเหมือนกันนะ
เอาเป็นว่า ลองอ่านกันได้ ช่วงคืนวันศุกร์หลังเลิกงานมาเล่นบทเป็นนักสืบก็ไม่เลวเลยนะคะ
💬 ขอประโยคประทับใจในหนังสือ
ขวดแก้วใสใบเล็กๆ สีเขียวอ่อน
ขวดที่ปิดฝาสนิทอัดแน่นไปด้วยทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาคั้นกรองออกมาจากทุกซอกมุมของหัวใจ...สิ่งที่ใครๆ เรียกกันว่าสำนึกผิดชอบชั่วดี ออกมาเป็นตัวอักษรตัวเล็กถี่ยิบเต็มกระดาษหลายแผ่นที่พับหลายทบ...มันคือแผนทั้งหมดที่เขากำลังจะลงมือทำ...คือจดหมายสารภาพที่ไม่มีคำจ่าหน้าถึงผู้ใด
ฉันรู้ว่ามนุษย์จะเป็นพระเจ้าไปไม่ได้
และเพราะรู้เช่นนี้เขาจึงไม่อยากให้มนุษย์เป็นผู้พิพากษาพวกนั้นในขั้นสุดท้าย
ขวดใบนี้จะลอยไปถึงไหนไม่ใช่ปัญหา เขาเพียงอยากถามทะเล -- แหล่งกำเนิดของทุกชีวิต ว่าสุดท้ายแล้วเขาผิดหรือถูกกันแน่
เราประทับใจย่อหน้านี้ของหนังสือมาก ยิ่งโตยิ่งรับรู้ว่าหลายสิ่งหลายอย่างไม่สามารถตัดสินถูกผิดกันได้ง่ายดายขนาดนั้น
เพื่อนๆ ล่ะ ชอบอะไรในหนังสือเล่มนี้บ้าง
#รีวิวคดีฆาตกรรรมในบ้านสิบเหลี่ยม #คดีฆาตกรรมในบ้านสิบเหลี่ยม #รีวิวนิยาย #รีวิวนิยายสืบสวน
ติดตามอ่านในลิงค์สบายๆ ได้ที่นี่
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
