ทำให้สุดความสามารถ | ถึงจะผิดหวัง ก็ไม่เสียใจ
Do your best, won't regret
•
นี่คงเป็นวลีที่ฟังดูสวยๆ และผมเองก็ได้ยินมาบ่อยมากจนเบื่อมาก และซึ่งก็เชื่อว่าหลายๆท่านก็คงเบื่อพอๆกับผมเหมือนกัน แล้วผมจะยกวลีนี้ขึ้นมาเขียนทำไมในสัปดาห์นี้?
•
เมื่อช่วงปลายเดือนที่แล้ว ผมเสียศูนย์ และเงียบเศร้าไปกับชีวิตอย่างหนักหน่วง ซึ่งบางท่านก็อาจจะทราบสาเหตุว่าเป็นเพราะ ผมได้สูญเสียสุนัขที่เลี้ยงและรักผูกพันกันมานาน 8 ปีไป นี่เป็นห้วงเวลาที่เศร้าโศกสำหรับผมและภรรยา เมื่อต้องเห็นสมาชิกในครอบครัว 1 ตัวจากไปในอ้อมกอดสุดท้าย
•
ผมเชื่อว่าในชีวิตของคนเรา การสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รัก หรือการพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่หวงแหน ย่อมเกิดขึ้นได้โดยไม่มียกเว้น ทั่วกันทุกรูปทุกนาม ซึ่งทุกๆครั้ง การสูญเสีย การพลัดพราก หรือการผิดหวัง ก็มักจะทิ้งริ้วรอยของความทุกข์เอาไว้ให้ ในรูปแบบแตกต่างมากน้อยกันไป
•
คำถามคือ ทำไมเราจึงทุกข์มาก เศร้ามาก มีบาดแผลริ้วรอยในหัวใจมาก ซึ่งในห้วงเวลาที่ผ่านมา ผมพยายามนึกหาคำตอบเท่าที่สติปัญญาจะรวบรวมมี ผมพยายามมองให้เห็นตามความเป็นจริง ในห้วงเวลาแห่งความทุกข์ที่เกิดขึ้นในขณะนี้ ซึ่งหนึ่งในคำตอบที่เกิดขึ้นกับตัวเอง นั่นคือ คำว่า "ถ้า.......แล้ว"
(What if?!!!)
•
ใช่ครับ......ความทุกข์ ความเศร้า หรือความผิดหวังต่างๆที่เกิดขึ้น มันมักจะทำร้าย ทำลายเรา ให้จมลึกไปยิ่งกว่าเดิม เพราะเรามักจะมีความคิดวนซ้ำตามมาว่า ถ้าเราทำอย่างนั้นแล้ว มันคงไม่เป็นอย่างนี้ หรือ ถ้าเราไม่ทำอย่างนั้น มันคงเป็นแบบนี้ (What if I do that It probably be like this........)
•
เรื่องของผมกับสุนัขที่จากไปก็เช่นกัน ถ้าตอนนั้นผมไม่ชะล่าใจเมื่อเห็นอาการป่วย....... ถ้าตอนนั้นผมยอมเสียเวลาเดินทางไปโรงพยาบาลสัตว์ที่แม้จะไกลกว่าแต่ก็มีความพร้อมมากกว่า...... ถ้าตอนนั้นผมกอดมัน เล่นกับมันมากกว่านี้............ถ้าตอนนั้น ฯลฯ สิ่งเหล่านี้วนไปวนมา ยิ่งทำให้ระทมทุกข์
•
ผมพยายามหาวิธีออกจากทุกข์นะ จะเรียกว่าพยายามหาเหตุผลที่เข้าข้างตัวเอง เพื่อเยียวยาหัวใจที่ระทมก็ว่าได้ พยายามคิดแง่บวกเท่าที่จะพอหาได้ แต่สุดท้ายก็เสียใจไม่คลาย ผมจึงน้อมรับความทุกข์ที่มีแบบไม่เบี่ยงหนี เมื่อยอมรับความทุกข์ ความเศร้า ในใจพร่ำขออโหสิกรรมจนไม่เหลือซาก และเลิกตั้งคำถามว่า ถ้า....แล้ว ๆๆๆๆ จนในที่สุด สติ ก็เริ่มตั้งลำได้
•
เมื่อสติเริ่มกลับสู่ตัว ความจำเป็นที่ต้องเข้มแข็ง เพื่อสมาชิกอื่นๆในบ้านที่ยังดำรงอยู่ ผมก็เริ่มเรียนรู้ว่า สุดท้ายเราต้องตั้งหลักและก้าวเดินต่อ เราได้เรียนรู้บางสิ่งบางอย่างในจิตใจแล้ว ว่าความเศร้าโศก ทุกข์ใจนี้ที่มันรุมเร้าก็เพราะว่าเรารู้สึกว่าติดค้าง ที่ไม่ได้พยายามทำให้มันมากพอ
•
วลีที่ฟังดูสวยๆข้างต้นที่ผมยกมา ใครๆก็รู้ว่ามันเป็นจริงอยู่วันยันค่ำ และได้ยินได้ฟังบ่อยๆจนแสนเบื่อ แต่ตอนนี้ผมเชื่อโดยสนิทใจแล้ว ว่าถึงมันจะน่าเบื่อ แต่มันก็ช่วยให้เราไม่ต้องเสียใจในเรื่องต่างๆในภายหลังได้จริงๆ
"ถ้ายังมีโอกาสให้ทำ ทำให้สุดความสามารถนะครับ ถึงแม้อาจจะมีผิดหวังบ้าง แต่นั่นก็จะไม่ทำให้เราต้องเสียใจครับ"
•
แด่ 'ถั่วต้ม | Tua Tom' อันเป็นที่รัก
15 July 2014 - 24 July 2022
Till we meet again.
•
[-_-]
#อาจารย์ถั่วไลฟ์โค้ช #ชีวิตดีย์ๆเมื่อมีอาจารย์ถั่ว #LifeCoach #LifeHACK
Facebook Page | อาจารย์ถั่วไลฟ์โค้ช
Instagram | rjarn.tua.lifecoach
Blockdit | rjarn.tua.lifecoach
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
