9 ส.ค. 2022 เวลา 15:53 • ปรัชญา
จิต ไม่มีที่ตั้ง
จิตของคนส่วนใหญ่ ไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัวหรอก เรียกว่า "จิตออกนอก"
หลงไปทั้งวัน ทางตาบ้าง ทางหูบ้าง ทางใจบ้าง(หลงไปคิด) ...
คนส่วนมากไม่ค่อยรู้และไม่สนใจว่าจิตตัวเองไปไหน ทำอะไร เรียกว่า "ไม่รู้สึกตัว" รู้แต่เห็นอะไร ได้ยินอะไร คิดอะไร แต่ไม่รู้ว่าใครที่เห็น และใครที่เห็นนั้นอยู่ตรงไหน ลักษณะแบบนี้ เรียกว่า ตื่นแต่กาย จิตไม่ตื่น
ที่คนพยามปลุกให้ตื่นๆกัน(wake up neo) ก็หมายถึงจิตนี่แหละที่หลับไหลกันอยู่
กายกับจิต ไม่ได้เติบโตขึ้นพร้อมกัน
คนที่ไม่เคยฝึกจิต เท่ากับ จิตไม่เคยเปลี่ยนแปลง เติบโตขึ้นเลย บางคนอายุมากแต่ก็จิตใจเป็นเหมือนเด็กเล็กๆก็มี แบบที่ลูกหลานปวดหัว
เด็กบางคนจิตใจเป็นผู้ใหญ่ก็มี เพราะจิตที่เคยฝึกมาเป็นอริยะทรัพย์ ติดตัวข้ามภพข้ามชาติมาได้ ถึงแม้ตัวจะเด็ก แต่พูดจารู้เรื่อง โตเกินวัย ฝักใฝ่ธรรม
ที่ถามคำถามก่อนนี้เรื่องสอนเด็ก จริงๆแล้วไม่จำเป็นเลย ของแบบนี้ ตัวใครตัวมัน
คนเคยทำมาจะทำต่อได้เอง ส่วนคนไม่เคยทำยัดเยียดให้ก็ไม่ได้ ทุกคนมีเวลาเป็นของตัวเอง
ฝึกปฏิบัติให้มาก
เมื่อใดเห็นจิต เมื่อนั้นจะเห็นธรรม
โฆษณา