แอบรักผัวชาวบ้านเขาเมามัว
เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงของเพื่อนสนิทผู้เขียนเอง ผู้เขียนได้ทำการขออนุญาติแล้ว เพื่อแบ่งปันเป็นธรรมทาน และขออนุโมทนาบุญกับเจ้าของเรื่อง ที่ได้เสียสละนำเรื่องราวส่วนตัวมาเผยแพร่ หากเรื่องนี้พอจะเป็นประโยชน์ และได้แง่คิดกับผู้ที่ตกอยู่ในภาวะเดียวกันนี้
นิยามความรักของแต่ละคนต่างกัน บ้างก็ว่ารักคือการให้ แต่ไม่ว่าจะนิยามอย่างไร ความรักที่มาคู่กับศีลธรรม ผัวเดียวเมียเดียว ย่อมนำมาซึ่งความสุขสงบกับคู่รักคู่นั้นแน่นอน
แตนเป็นพนักงานบัญชี บริษัทรับเหมาก่อสร้างแห่งหนึ่ง วัยก็ล่วงมา 30 ปีแล้ว ยังไม่ได้คบใครเป็นเรื่องเป็นราว รัก ๆ เลิก ๆ อยู่แบบนี้ แตนค่อนข้างเป็นคนขี้เหงา ช่างฝัน อยู่คนเดียวได้ไม่นานก็ต้องหาแฟน คบกันได้ไม่นานก็เลิกอีก จนบางทีแตนก็ถอดใจกับความรัก คิดจะอยู่เป็นโสดไปจนตาย
เช้านี้ก็เป็นวันธรรดาอีกวัน ที่แตนมาทำงานตามปกติ แต่มันจะเป็นวันแรกของการเปลี่ยนแปลงชีวิตของแตนไปตลอด หน้าที่ความรับผิดชอบของแตนคือ เบิก OD ให้กับวิศวกร และผู้รับเหมา ให้นำเงินสดไปใช้ก่อนและค่อยมาเคลียร์บิล และวันนี้ก็เป็นเหมือนทุกวันที่ วิศวกร , ผู้รับเหมาจะมาต่อคิวเบิกเงิน เคลียร์บิล
จนมาถึงคนสุดท้าย ซึ่งแตนไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน แต่ครั้งแรกที่เห็นเขา แตนรู้สึกอะไรบางอย่าง แบบที่ฝรั่งเขาเรียกกันว่า ' frist impression ' ความประทับใจแรกพบนั่นเอง มันรู้สึกอย่างไรไม่รู้ บอกไม่ถูก มันไม่ใช่อาการปิ๊ง แต่มันรู้สึกสะกิดใจยังไงบอกไม่ถูก
และฝ่ายนั้นคงจะรู้ตัว ว่าตนเองเป็นหน้าใหม่ ไม่เคยมา จึงรีบแนะนำตัวว่า "ผมชื่อต่อครับ มาเบิกเงินแทนพี่พงศ์ครับ"
แตนรีบสำรวมอาการ ทำงานตรงหน้าต่อไป ทำเป็นแกล้งไม่สนใจเขา คุณต่อเซ็นต์ชื่อรับเงินและกลับไปทำงานตามปกติ
ทันทีที่เขาออกจากแผนกบัญชีไป แตนหน้าแดง เขินอะไรไม่รู้ แต่รู้ว่าเขิน .... ทำไมตรงสเปคแบบนี้ ดูหล่อ หล่อแบบสะอาด ตัวก็สูงด้วย ขาว ตี๋ สูง ใส่แว่น โครตใช่ !!! แตนเริ่มเพ้อ และไม่รอช้าที่จะหยิบโทรศัพท์โทรหาเพื่อนสนิทที่อยู่แผนกบุคคล
"แกๆ คนชื่อต่อวิศวกรนี่เป็นใครอ่ะ ฉันไม่เคยเห็นมาก่อนเลย เข้าใหม่เหรอ" ปลายสายบอกมาว่าเขาเป็น วิศวกรจากบริษัทซับคอนเทค เพิ่งมาได้ยังไม่ถึงเดือน และยังบอกอีกว่า "จบจากเมืองนอกเลยนะแก แต่เสียใจย่ะ สถานภาพสมรส ลูก 1"
แตนรู้สึกเสียดายเล็กน้อย แต่ในใจก็นึกว่า ก็รูปหล่อ โปรไฟล์ดีขนาดนี้ คงไม่เหลือถึงเราหรอก ถึงแตนจะรู้สึกเสียดาย แต่ก็ยังยิ้มกริ่มอยู่ในใจ นานๆ จะเจอของแพงของดี มันรู้สึกกระชุ่มกระชวยหัวใจพิกล
แตนยังเพ้ออีกว่า "เขาชื่อต่อ เราชื่อแตน เหมาะสมอะไรกันอย่างนี้"
วันรุ่งขึ้น แตนแต่งหน้าทำผมสวยเป็นพิเศษ เพราะรู้ว่าวันนี้จะต้องมาเจอคุณต่ออีก และก็จริงตามนั้น คุณต่อมาเคลียร์บิลที่แผนกบัญชี แตนแกล้งทำเป็นไม่สนใจ ไม่มองหน้าทำท่าพูดเป็นงานเป็นการ "คุณต่อ มาทำงานแทนตำแหน่งพี่พงศ์เหรอคะ" แตนเอ่ยถาม
"ใช่ครับ เรียกผมว่าพี่ต่อก็ได้ครับ ผมน่าจะเป็นพี่คุณ"
แตนแอบกรี๊ดอยู่ในใจ ดูเค้าช่างแฟรนลี่ เป็นกันเองจริงๆ "ค่ะพี่ต่อ" แตนตอบกลับไป แต่เก็บอาการลิงโลดไว้ภายในใจ
มันเป็นช่วงเวลาไม่เกิน 15 นาที ที่เขามาติดต่อ แต่มันเป็น 15 นาที ที่หัวใจของแตนเต้นตูมตาม แตนแอบมอง แอบสำรวจเนื้อตัวเขาทั้งหมด เขาดูสะอาดสะอ้าน เสื้อผ้ารีดเรียบร้อย ใส่นาฬิกายี่ห้อแพง แถมยังไม่กลิ่นน้ำหอมจาง ๆ จากตัวเขาอีก แค่นี้ก็มากพอแล้วที่จะทำให้แตนคลั่ง อยากจะเป็นลมตายเสียให้ได้ ผู้ชายอะไรมีเสน่ห์ขนาดนี้
และทั้งวัน แตนไม่คิดเรื่องอะไรอีกเลย นอกจากพี่ต่อ
ทุกครั้งที่พี่ต่อมาที่แผนกบัญชี ทุกอย่างยังเหมือนเดิม ฝ่ายชายมีท่าทีปกติ มีแต่แตนเท่านั้นที่คิดตลอดเวลาว่าจะรู้จักเขาให้มากกว่านี้ได้อย่างไร แรงราคะมันรุมเร้า จนจิตใจร้อนรน
ก็พอดีกับที่เสียงมือถือพี่ต่อดัง เสียงเรียกเข้าเป็นเสียงเพลง all my loving ของ the beatle ... นี่แหละโชคเข้าข้างเราแล้ว แตนคิดออกว่าจะหาเรื่องอะไรคุยกับเขา พอพี่ต่อคุยโทรศัพท์เสร็จ แตนก็เอ่ยขึ้นว่า "ชอบ the bleatle เหรอคะ" พี่ต่อตาลุกวาว เขาไม่ตอบแต่ถามกลับว่า "คุณแตนก็ชอเหมือนกันเหรอครับ" และบทสนทนาเรื่องศิลปินในดวงใจก็เริ่มขึ้น
พี่ต่อคุยอย่างสนุกสนาน เพราะเป็นเรื่องที่เขาชอบและสนใจ แตนแอบมองทุกอิริยาบถของเขา เวลาพี่ต่อยิ้ม พี่ต่อมีลักยิ้มด้วย แตนเพิ่งเคยเห็นพี่ต่อยิ้มและหัวเราะเป็นครั้งแรก น่ารัก น่าหยิก น่ากัดจริงๆ ผู้ชายอะไร
เย็นนั้นแตนรีบไปห้างสรรพสินค้า ไปซื้อ CD The beltle มาฟัง จริงๆ แตนไม่ได้ชอบอะไร ไม่ได้เป็นแฟนคลับด้วย แค่เคยได้ยินผ่าน ๆ และพอรู้ว่าเป็นเพลงของใครเท่านั้น การมีความรู้รอบตัวนี่ก็เอาไปหว่านเสน่ห์ได้เหมือนกันนะ แตนคิด
และระหว่างที่เลือก CD อยู่นั้น ความคิดหนึ่งก็เกิดขึ้นมา แตนคิดว่าซื้ออะไรไปฝากพี่ต่อด้วยดีกว่า แตนจึงตรงเข้าไปในร้านขนมญี่ปุ่นเจ้าดัง แพงไม่ว่าขอให้ได้ทำเพื่อคนที่แอบปลื้ม ลำพังตัวเองขนมก็คงจะหลักสิบ แต่พอซื้อให้ผู้ชายหลักหลายร้อยก็ยอมจ่าย
แตนได้ขนมมา 1 กล่องใจจดจ่ออยากให้ถึงพรุ่งนี้ไว ๆ จะได้เจอพี่ต่อ
และวินาทีที่รอคอยก็มาถึง ระหว่างที่พี่ต่อกำลังติดต่องานตามปกตินั้น แตนก็ยื่นกล่องขนมให้ และทำท่าเขินอายบอกว่าเมื่อวานไปเดินห้างมา เห็นขนมคิดว่าพี่น่าจะชอบ เลยซื้อมาฝาก พี่ต่อยิ้มอย่างแปลกใจกล่าวขอบคุณและรับขนมไป แตนได้เห็นพี่ต่อเขินเป็นครั้งแรก นั่นยิ่งทำให้แตนหลงไหลในตัวพี่ต่อมากขึ้นอีก
เมื่อฝ่ายหญิงเริ่มไมตรีก่อน ฝ่ายชายจึงมีไมตรีกลับ วันรุ่งขึ้น แตนก็ได้รับของฝากจากพี่ต่อเช่นกัน เป็นชอคโกแลตกล่องเล็กๆ น่ารัก "ขอบคุณสำหรับขนมเมื่อวานนะครับ อร่อยมาก" พี่ต่อกล่าวพร้อมกับยื่นกล่องชอคโกแลตให้ แตนแทบจะละลาย เขินอายตัวบิดตัวงออยู่แบบนั้น แตนไม่กิน แต่เอากล่องชอคโกแลตมากอดแทน ในใจก็แอบคิดเข้าข้างตัวเองว่าเขาคงแอบมีใจให้เราบ้าง
ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่าเขามีลูกมีเมียแล้ว แต่แตนเลือกที่จะไม่คิดถึงมุมนี้ ไม่อยากคิด เพราะคิดแล้วมันไม่มีความสุข เรื่องอะไรจะอยู่กับความจริง อยู่กับความฝันมีความสุขกว่า คิดถึงรอยยิ้มเขา เสียงหัวเราะของเขา มีความสุขกว่าตั้งเยอะ
หลายวันต่อมาที่ทำงานได้รับทราบข่าวการเสียชีวิตของพนักงาน นั่นคือพี่พงศ์ พนักงานที่พี่ต่อมาทำงานตำแหน่งนี้แทน ที่พี่พงศ์แกมาทำงานไม่ได้เพราะแกไม่สบาย แกป่วยเป็นมะเร็ง เป็นได้ไม่กี่เดือน แกก็เสีย
.... เย็นวันนั้นแต่ละแผนกเหมารถตู้ไปงานศพพี่พงศ์ ... พอถึงวัด สิ่งแรกที่แตนทำคือมองหาพี่ต่อ สักพักใหญ่พี่ต่อก็เดินเข้ามาภายในศาลาพร้อมผู้หญิงคนนึง เดาได้ไม่ยากว่านี่คือภรรยา .... พี่ต่อนั่งฟังสวดอยู่มุมหนึ่ง แตนนั่งอีกมุมหนึ่ง เขาไม่ได้มาทักทายแตนลย ไม่เห็นด้วยซ้ำ แตนนั่งฟังสวดศพไปน้ำตาก็ไหลไป ไม่ได้ไหลให้คนตาย แต่ไหลเพราะแอบอิจฉา แอบน้อยใจ แอบเสียใจว่าทำไมฉันไม่เป็นผู้หญิงคนนั้น
..... วันรุ่งขึ้น แตนเจอพี่ต่อตามปกติ แตบแอบเก็บอารมณ์ความน้อยใจไว้ และระหว่างที่เคลียร์ใบเสร็จกันอยู่นั้นแตนก็รวบรวมความกล้าถามขึ้นว่า "เมื่อวานภรรยาเหรอคะ" พี่ต่อตอบว่า "ครับ" เขาดูปกติ แตนพูดว่า "สวยนะคะ" แต่ในใจนั้นตรงกันข้าม ธาตุแท้ในใจคือ "อีแก่ แก่ก็แก่ เดินกับพี่ต่อคิดว่าแม่กับลูก ไม่สมกันสักนิด" เมื่อเวลาราคะบังตา ตัณหาบังใจ คิดอะไรก็เข้าข้างตัวเองซะทั้งหมด
ความเสน่ห์หาในตัวพี่ต่อดูจะมากขึ้นทุกวัน แทบไม่มีวันไหนที่แตนจะไม่คิดถึงพี่ต่อ เก็บพี่ต่อไปนอนฝัน บางครั้งแตนแกล้งสร้างสถานการณ์เพื่อให้เจอพี่ต่อบ่อยๆ เช่นโทรไปที่โต๊ะทำงานพี่ต่อ และบอกว่าเอกสารผิดให้ลงมาแก้ที่แผนกบัญชี , ลายเซ็นต์ไม่เหมือนบ้าง เอกสารไม่ครบบ้าง
และแล้วโอกาสที่แตนจะใกล้ชิดพี่ต่อก็มาถึง บริษัทจัดสัมมนาต่างจังหวัด พนักงานประจำ และซับคอนเทค ต้องเข้าร่วมกิจกรรม และโชคชะตาก็ช่างเป็นใจ แตนได้นั่งรถบัสคันเดียวกับพี่ต่อแถมได้ทำกิจกรรมกลุ่มเดียวกัน
แตนมีความสุขมาก จะมีขัดใจบ้างก็ตรงที่ภรรยาพี่ต่อโทรมาหาบ่อยเหลือเกิน ในใจแตนคิดว่าจะโทรอะไรกันนักกันหนา ผัวเธอไม่หายไปไหนหรอก เพราะฉันจะดูแลอย่างดี
ตกกลางคืนก็มีกิจกรรมปาร์ตี้แฟนซี แตนจงใจแต่งตัวเซ็กซี่เป็นพิเศษ และมันก็ได้ผล ผู้ชายแท้ๆ ที่ไหนล่ะจะไม่ชอบผู้หญิงเซ็กซี่ พี่ต่อแอบชำเลืองมองแตนเป็นระยะ แถมเดินเข้ามาพูดว่า "วันนี้สวยจังครับ" แตนทำท่าเขินอาย ยิ่งดูน่ารักเข้าไปอีก
เมื่อเสียงเพลงเริ่มขึ้น ทุกคนก็ต่างพากันเต้นอย่างสนุกสนาน ไม่เว้นแม้แต่พี่ต่อ แตนไม่เคยเห็นเขาในมุมนี้เลย บรรยากาศมืดๆ เสียงเพลงเพราะๆ แอลกอฮอล์นิดหน่อย บรรยากาศช่างพาไปจริงๆ มีเหรอแตนจะปล่อยโอกาสนี้ให้หลุดมือ
แตนเข้าไปคล้องแขนพี่ต่อ ดึงออกมาเต้นกัน 2 คน หลบผู้คนที่เยอะแยะเบียดกันไปมา บางทีแตนก็แกล้งเซถลาไปซบเค้าบ้าง เอาแก้มไปชนเขาบ้าง เอาหน้าอกไปเบียดเขาบ้าง แต่พี่ต่อก็เป็น สุภาพบุรษ ไม่ฉวยโอกาสเลย ปล่อยให้แตนเป็นฝ่ายเต๊ะอั๋งอยู่ฝ่ายเดียว
พี่ต่อเป็นสุภาพบุรุษมาก มากจนแตนหงุดหงิด "คนไรวะโง่ชะมัด อ่อยขนาดนี้ยังเฉย" ระห่างที่เพลงแด๊นซ์เปลี่ยนเป็นเพลงช้า แตนก็ตัดสินใจบ้าบิ่น ในเมื่อความเสน่ห์หามันแน่นอกขนาดนี้ "เอาวะเอาไงเอากัน" แตนกระซิบที่ข้างหูพี่ต่อและบอกว่า "แตนชอบพี่ต่อนะคะ" พี่ต่อตอบกลับมาพร้อมรอยยิ้มว่า "ขอบคุณครับ" นั่นมันยิ่งทำให้แตนนิ่งอึ้ง ชาไปทั้งตัว
เมื่อปาตี้จบลง ทุกคนต่างแยกย้าย เพื่อนพี่ต่อมาลากตัวเขาออกไปต่อกันที่อื่น ทิ้งไว้แต่แตนที่ยังคงยืนนิ่ง พร้อมกับคำถามว่า "อะไรคือแค่ขอบคุณครับ แค่นี้เองเหรอ อะไร ยังงัย เค้าชอบเราหรือป่าว" หลายคำถามวนเวียนในหัว คืนนั้นแตนนอนไม่หลับทั้งคืน
... ด้วยความที่พี่ต่อตรงสเปคแตนทุกอย่าง ดีพร้อมในความคิดแตน ทั้งความรู้ ฐานะ หน้าที่การงาน รูปลักษณ์ภายนอก แตนตัดใจไม่ได้จริงๆ อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ให้มากขึ้นไป ถึงจะรู้ว่าพี่ต่อมีลูกเมียแล้ว แตนก็ไม่สน
แตนแอบส่งข้อความหาเค้า ยุคนั้นยังเป็น sms อยู่ แตนเอาเบอร์โทรศัพท์ของพี่ต่อมาจากบิลใบเสร็จ
ส่งหาเกือบทุกวัน 'คิดถึงนะคะ' 'ทำอะไรอยู่' 'คิดถึงจังเลย' นานๆ ทีพี่ต่อก็ส่งกลับมาว่า 'ขับรถอยู่ครับ' 'มาทำงานต่างจังหวัดครับ' วันไหนพี่ต่อส่งข้อความกลับมา แตนกรี๊ดบ้านแทบแตก ชักดิ้นชักงอ เอาข้อความกลับมาดูซ้ำแล้วซ้ำอีก เขินหน้าแดงหยิกเนื้อตัวเองอยู่แบบนั้น ทั้งๆ ที่ข้อความของพี่ต่อก็เป็นข้อความธรรมดาๆ ไม่ได้บ่งบอกว่าเขาจะสนใจแตนเลย
หลายวันต่อมา พี่ต่อไม่ได้มาติดต่อที่แผนกบัญชีเช่นเดิม แต่เป็นคนอื่นมาแทน และแตนก็ได้ทราบข่าวว่า พี่ต่อประสบอุบัติเหตุขณะคุมงานก่อสร้าง ตกบันไดอาคาร กระดูกต้นคอร้าว ตอนนี้อยู่ รพ. กำลังรอผ่าตัด และคงต้องหยุดงานเป็นเดือน แตนไม่รอช้าที่จะสอบถามข้อมูล รพ. และไปเยี่ยมเขา
ทันทีที่เปิดประตูห้องผู้ป่วย เห็นพี่ต่ออยู่บนเตียง เขาดูโทรม ดูเจ็บ มีสายน้ำเกลือ มีขวดระบายเลือด สายปัสสาวะ และที่โซฟามีภรรยาของพี่ต่อนั่งอยู่กำลังโทรศัพท์คุยกับประกัน
แตนรีบหุบยิ้ม สำรวมอาการ และพูดอย่างเป็นทางการว่า ตนเองเป็นตัวแทนของแผนกบัญชี นำกระเช้ามาเยี่ยม เมื่อสอบถามอาการ ก็ได้รู้ว่าพี่ต่อขยับแขน ยกแขนยังไม่ได้ แม้แต่จะหยิบช้อนตักอาหารเข้าปากก็ยังทำได้ยาก เพราะระบบประสาทสั่งการกล้ามเนื้อเสียหายจากอุบัติเหตุ พี่ต่อจึงจ้างพยาบาลพิเศษมาดูแล 24 ชม. และต้องอยู่ รพ.อย่างน้อย 1-2 เดือนเพื่อทำกายภาพด้วย
ภรรยาของพี่ต่อดูยุ่งกับการคุยโทรศัพท์ ไม่ได้สนใจในอาการผิดปกติของแตน ภรรยาพี่ต่ออยู่อีกสักพัก ก็ขอตัวกลับ
แตนคิดในใจ "ผู้หญิงอะไร ดูโทรม หน้าไม่แต่ง หัวก็ยุ่ง ดูไม่สดใส ไม่ร่าเริงเลย พี่ต่อเอาทำเมียได้ไง"
พอภรรยาพี่ต่อกลับ แตนก็แสดงตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ จัดแจงเก็บข้าวขาวภายในห้องผู้ป่วย ปอกผลไม้ เก็บข้าวของในตู้เย็น ดูแลพี่ต่อดั่งภรรยาของเขา
แตนมาหาพี่ต่อทุกวันหลังเลิกงาน หอบขนม ผลไม้ มาให้พี่ต่อทุกวัน ของดีๆ ทั้งนั้น มาจนพยาบาลที่วอร์ด เข้าใจว่าแตนคือภรรยาของคนไข้
ตลอดระยะเวลาของการดูแลพี่ต่อ แตนเผยความรู้สึกทั้งหมดผ่านคำพูดและการกระทำ ซึ่งพี่ต่อก็รู้ดีว่าแตนมีใจให้ มีบางครั้งที่พี่ต่อเครียดเรื่องงาน ก็ได้ระบายความรู้สึกกับแตน แตนโอบกอดเขา ให้กำลังใจ แตนรู้สึกอยากจะแชร์และแบ่งปันสุขทุกข์ร่วมกันกับเขา อยากเป็นมากกว่านี้ อยากเป็นเมียพี่ต่ออีกคน ไม่ต้องเป็นตัวจริงก็ได้ เป็นตัวสำรองก็ได้ อาทิตย์นึงมาเจอกันสักครั้งก็ดีใจแล้ว
แต่ตลอดระยะเวลา พี่ต่อไม่เคยแสดงความพิศวาสใด ๆ กับแตนเลย แม้กระทั่งจับมือ ก็เป็นแตนที่เป็นฝ่ายจับก่อนเสมอ ถึงพี่ต่อจะไม่ปฏิเสธการกระทำของแตน แต่เขาไม่เคยเป็นฝ่ายเริ่มก่อน ลึก ๆ แล้วแตนรู้ว่าพี่ต่อไม่รัก แต่ความรู้สึกของแตนมันห้ามไม่ได้แล้ว มันลงลึกมาขนาดนี้แล้ว เธอปล่อยให้ความรู้สึกเกินเลยมาระดับนี้แล้ว
บ่อยครั้งที่แตนกลับมาบ้านแล้วร้องไห้ ความรู้สึก และสายตามันหลอกกันไม่ได้ เธอไปหาเขาทุกวัน ซื้อของดีๆ ดูแลเขาอย่างกับเมียทุกวัน แต่ท่าทีที่เขาตอบกลับมา ไม่เคยมีสักครั้งที่แสดงออกเหมือนผู้ชายรักผู้หญิง ต่อให้แตนจะอ่อยขนาดไหน เขาก็ไม่เคย
จนระยะเวลาผ่านไปเกือบเดือน แตนตัดสินใจพูดกับพี่ต่อตรงๆ ว่าเราเป็นแฟนกันได้มั้ย พูดแล้วก็จ้องตาเขา คำตอบที่ได้กลับมาทำให้แตนตัวชาไปชั่วขณะ "ผมมีภรรยาแล้วครับ" แตนสุดจะทนกับคำตอบนี้ "แตนรู้ค่ะ พี่พูดเป็นล้านรอบแล้วว่าพี่มีภรรยาแล้ว แต่เราก็รักกันได้นี่ แตนจะไม่วุ่นวายกับภรรยาพี่ เราแค่เป็นแฟนกัน" แตนยังไม่ยอม เพราะความอยากในราคะ มันเร้าให้คว้ามาให้ได้ ลืมสิ้นความเป็นหญิง ลืมสิ้นความละอาย ขอเพียงให้ได้ในสิ่งที่ต้องการ
พี่ต่อนิ่งไปสัก เหมือนจะคิดอะไร แล้วตอบมาว่า "พี่ขอบคุณนะ ที่ช่วยดูแลพี่ ถ้าไม่มีแตน พี่ก็คงลำบาก แต่พี่มีภรรยาแล้ว ที่ภรรยาของพี่ไม่ค่อยมาดูแลพี่ เพราะเขาต้องดูแลลูกสาว ลูกสาวพี่เป็นดาวน์ซินโดรม" ขณะที่พี่ต่อพูด แตนเห็นเขาตาแดง น้ำตารื้นมาที่ขอบตา พี่ต่อยังพูดอีกว่า
"ภรรยาพี่เสียสละมากนะ แต่ก่อนเขาเคยมีหน้าที่การงานดี เป็น sale manager แต่พอมีลูกก็ต้องออกมาดูแลลูก แตนจำวันที่เราไปสัมมนาได้ไหม วันนั้นลูกพี่ชัก แฟนพี่ไม่ได้หลับไม่ได้นอนทั้งคืน ก่อนที่คุณพ่อพี่จะเสีย คุณพ่อพี่เป็นผู้ป่วยติดเตียง ภรรยาพี่ดูแลทั้งลูกและพ่อให้พี่ ถ้าพี่นอกใจภรรยา แตนคิดดูสิพี่จะเป็นคนเลวขนาดไหน"
..... แตนรู้สึกมีก้อนจุกอยู่ที่คอ น้ำตาเริ่มไหล สงสารพี่ต่อจับใจ สงสารตัวเองด้วย ที่เทใจให้ไป แต่ไม่ได้รับกลับคืนอย่างที่ตนหวัง พี่ต่อคงแค่มีความรู้สึกดีๆ ให้ แต่ไม่สามารถพัฒนาความสัมพันธ์ไปมากกว่านี้ แตนเข้าใจเหตุผลแล้ว ว่าทำไมเขารักเราไม่ได้ เข้าใจแล้วว่าหน้าที่ดูแลครอบครัว หน้าที่ความเป็นพ่อมันสำคัญกว่าการตามใจตนเอง เข้าใจแล้วว่าทำไมภรรยาพี่ต่อ ดูเครียด ดูโทรม
พี่ต่อและภรรยาคงผ่านอะไรมาด้วยกันมากมาย นั่นคงเป็นสาเหตุที่แตนไม่สามารถเข้าไปอยู่ในหัวใจพี่ต่อได้ แต่ถึงแตนจะรู้และเข้าใจดี แต่ความรู้สึกมันห้ามกันไม่ได้ มันรักไปแล้ว มันเทใจไปแล้ว ยิ่งรู้เหตุผล มันยิ่งทรมาน
แตนดูแลพี่ต่อจนวันสุดท้ายที่อยู่ รพ. มันทรมานมาก ที่รู้ว่าเวลาระหว่างเรากำลังจะหมดลง วันสุดท้าย แตนกอดหอมพี่ต่อทั้งน้ำตา พี่ต่อก็คงพอจะชอบแตนบ้าง พี่ต่อกอดตอบ มันเป็นการกอดกันครั้งสุดท้ายก่อนลา มันช่างเป็นความสุขที่ระคนไปด้วยความทุกข์เหลือเกิน
พอพี่ต่อออกจาก รพ. พี่ต่อไม่ได้กลับมาทำงานอีก เพราะ บริษัทต้นสังกัด กำลังส่งพี่ต่อไปทำงานที่ญี่ปุ่น แม้แต่จะไปส่งพี่ต่อที่สนามบิน แตนก็ทำไม่ได้ เพราะพี่ต่อไปกับครอบครัว พาลูกและภรรยาไปด้วย แตนไม่อยากไปร้องไห้ต่อหน้าภรรยา เพราะพี่ต่อจะเดือดร้อนแน่นอน
คนเราพบเจอกันมันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ มันต้องมีเหตุ มีปัจจัยมาก่อน อาจจะเคยเป็นพี่น้อง สามีภรรยา คนใกล้ชิดกันมาก่อน ถึงได้มาเจอกันอีก หลังจากพี่ต่อไปญี่ปุ่น คงเหลือไว้แต่ความทรมานของแตน ทรมานที่คิดถึง ความทรงจำดีๆ กลับมาทำร้ายแตน แตนเอาแต่อ่านข้อความเก่าๆ ที่เคยส่งหาเขา เอกสารที่เขาเคยเซ็นต์ ลายมือเขายังคงอยู่ ยิ่งเห็นยิ่งคิดถึง แตนร้องไห้ทุกวัน
แตนใช้เวลาอยู่นานกว่าความรู้สึกจะค่อยๆ ดีขึ้น เฝ้าแต่บอกตัวเองว่า ไม่น่าเลย ไม่น่าปล่อยใจ ไม่น่าเป็นฝ่ายเริ่มก่อน ทั้งรู้แต่แรกว่าเขามีเมียแล้ว รู้ว่าวันนี้ต้องมาถึง ก็ยังจะเข้าไปเล่น แล้วสุดท้ายเป็นไง นอกจากเสียเงินซื้อของดีๆ ให้เค้ากิน เสียเวลา เสียน้ำตา ยังเสียหัวใจของตัวเองที่ยกให้เค้าไป พอเค้าไม่เอา ก็ต้องมารักษาแผลใจตัวเองอีก ได้แต่คิดว่าไม่ควรเลย ไม่ควรเลยจริงๆ
...... คนอื่นเค้ามีแต่ 'บุญมีแต่กรรมบัง' แต่สำหรับแตนนี่มีกรรมที่ไปหลงรักผัวชาวบ้าน แต่บุญดันมี ที่ฝ่ายชายมีจิตสำนึก มีธรรมของความเป็นมนุษย์ ไม่เล่นกลับ ไม่งั้นถ้าลองได้ผิดศีลแล้วล่ะก็ เรื่องทุกข์ใจอย่างใหญ่หลวงคงตามมา
สำหรับแตน ถึงจะยังไม่ผิดศีลข้อ 3 แบบขาดทะลุแต่ก็ถือว่าด่างพร้อย เพราะมีการใช้วาจา และการกระทำ มีเจตนาที่จะกระทำ แต่การกระทำนั้นยังไม่สำเร็จ
ผลกรรมของการนอกใจ ผิดศีลข้อ 3 นั้นรุนแรงนัก เพราะอย่าลืมว่าคนเราจะคบชู้นอกใจกันได้ มันไม่ใช่แค่เจอกันวันสองวันแล้วเป็นชู้กันได้เลย มันต้องใช้เวลาสายสัมพันธ์กันมา มีเจตนาเข้มข้นที่จะกระทำ ผลกรรมจึงเข้มข้นตามไปด้วย
แค่เศษกรรมก็รุนแรงนัก คือไปที่ไหนก็มีศัตรู เป็นที่รังเกียจ มีแต่คนเกลียด แค่นี้ก็ทุกข์แสนสาหัสแล้ว
วิธีป้องกันการผิดศีลข้อ 3 คือ ทันทีที่รู้ว่าราคะเริ่มก่อตัวเล็กๆ รีบถอนตัวทันที อย่าให้อาหารมันต่อไปจนมันเติบใหญ่ ส่วนใครล่วงศีลข้อนี้ไปแล้ว รีบถอนตัวออกมาโดยเร็ว ตัดกรรมไม่ก่อกรรมต่อไปจะดีที่สุด
#ศีลข้อ3 #ธรรม #ผลกรรม #ชู้
ฟังเรื่องราวได้ที่ https://youtu.be/z-9qgFY7e2U
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
