พัฒนาทีละนิด อย่างต่อเนื่อง มีทิศทางเป้าหมาย
น้ำเต็มขวดหนึ่งลิตรมองยังไงก็ยากที่จะกินให้หมดในครั้งเดียว
...
แต่ถ้ากินที่ละนิด กินบ่อยๆ กินอยู่เป็นประจำ บางครั้งดูเหมือนแทบจะไม่พอ
...
หนังสือกองโตเล่มหนาก็เช่นกันจะฝืนอ่านฝืนทนก็ดูท่าจะไม่รอด
...
แต่ถ้าอ่านที่ละนิดอ่านอยู่บ่อยๆอ่านอยู่เป็นประจำจำนวนหน้าก็จะลดลงแล้วสุดท้ายก็จะหมดไปเอง
...
บางครั้งจุดหมายปลายทางก็แสนไกลแต่มันก็จำเป็นต้องไปให้ถึงตามที่ฝันไว้
...
การเดินทางบางครั้งไม่จำเป็นต้องดูเฉพาะข้างหน้าเสมอไป ระหว่างทาง และข้างหลังยังมีจุดสำคัญให้ดูตั้งมากมาย
...
ถ้ามันท้อเพราะปลายทางมันอยู่ไกล ให้เราหันกลับมาที่ต้นทางแล้วมันจะทำให้เรามีกำลังใจ
...
ถ้าหากจุดที่ยืนอยู่มันไม่เคยห่างจากจุดเริ่มต้นเลย
...
อย่าตั้งเป้าหมายให้สูงเกินตัว เพราะถ้าทำไม่ได้เรามักจะคิดว่าตัวเองล้มเหลว
...
แต่ให้จงตั้งเป้าหมายเพื่อให้เราพัฒนาตัวเองทุกวัน
...
ไม่จำเป็นจะต้องอ่านหนังสือเล่มหนาเหมือนใครเขาไม่จำเป็นจะต้องอ่านหนังสือให้ได้จำนวนหน้ามากๆเหมือนคนอื่น
...
แต่ละคนมีวัตถุประสงค์ในการอ่านไม่เหมือนกัน
...
บางคนอ่านเอาความรู้ล้วนๆ
บางคนอ่านเพื่อฝึกฝน
บางคนอ่านเพื่อเกิดให้เป็นนิสัย
บางคนอ่านเพื่อแข่งขันกับคนอื่น
...
วัตถุประสงค์ของการอ่านแต่ละคนไม่เหมือนกันเราจึงไม่สามารถที่จะทำตามหรือพยายามให้เหมือนกันได้ เว้นแต่เรากำลังมีวัตถุประสงค์เช่นเดียวกับเขา
...
ถ้าเราอยากแสวงหาอยากได้ประโยชน์จากการอ่านเราต้องอ่านแบบมีความสุขอ่านแล้วได้ประโยชน์จากมันทุกครั้ง
...
คนจะเก่งได้ต้องมีความเข้าใจ
คนเราจะเก่งได้ต้องมีการฝึกฝน
คนเราจะเก่งได้ต้องมีความพยายาม
คนเราจะเก่งได้ต้องมีความขยัน
....
สิ่งเหล่านี้คือคุณสมบัติเฉพาะตัวที่ทุกคนสามารถฝึกฝนได้ โดยที่ไม่ได้เกิดจากพรสวรรค์อะไรทั้งสิ้น
...
ก่อนจะชมใครเขาว่าเก่ง เคยถามเขาสักคำหรือไม่เคยสังเกตเคยตั้งคำถามหรือไม่ว่าทำไมเขาถึงเก่ง
...
สิ่งที่สำคัญกว่าการที่เขาเป็นคนเก่ง คือการที่เขาทำอย่างไรถึงเก่งต่างหากนั่นคือสิ่งที่เราต้องไปหาคำตอบ
...
เพชรในดิน
เพจ หนังสือของผม
ทินกร ปราบพาล
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
