ชีวิตเพียงแค่หนึ่งเดียวของฉัน
ว่ากันว่าความคิดของคนเราในแต่ละช่วงชีวิตนั้นมีความแตกต่างกันอยู่พอสมควรหากทว่าเราได้ลองมานั่งสังเกตุดูมันดีๆ บางชุดความคิดอาจจะใช้ได้เพียงแค่ระยะเวลาหนึ่งๆเท่านั้นเอง เมื่อยังรุ่นๆวัยหนุ่มสาวเรามองโลกนี้เต็มไปด้วยสีสรรค์ ความตื่นเต้นเร้าใจ ความอิสระเสรี
ความคิดและจินตนาการณ์ชนิดที่ว่าไร้ซึ่งขอบเขต มุมมองของโลกในช่วงนั้นชั่งเต็มไปด้วยความหลากสีสรรค์ชะเหลือเกิน มันเต็มไปด้วยแสงไฟที่ระยิบระยับที่คอยเอาไว้หลอกล่อแมลงเม่าตัวน้อยๆที่ไร้เดียงสาให้ดื่มด่ำไปกับความงามและความร้อนแรงของมันได้ดีชะเหลือเกิน จนกระทั้งได้เข้าไปใกล้กองไฟนั้นเกินไปจึ่งทำให้ได้รู้ว่านี้แหละคือช่วงเป็นตายในชีวิตของฉัน
โชคดีๆที่ไฟไหม้เพียงแค่ปีกที่บางเบาของฉันและฉันยังไม่ตาย ที่เหลือต่อจากนี้ไปคือขาของฉัน ฉันต้องเดินมันไปทุกๆทีด้วยลำแข้งเหล่านี้ ลำแข้งอันเล็กจิ๋ว เมื่อไฟในโลกหลากสีสรรค์ได้หายวับไป ทั้งหมดที่เหลือคือโลกแห่งความจริง โลกที่ต้องมีชีวิตจริงๆและลำแข้งที่ต้องเดินดุ่มๆเพียงลำพัง มันคือช่วงที่ต้องตะเกียกตะกายเพื่อที่จะไปข้างหน้า
มันคือช่วงที่ฉันจะต้องพึ่งตัวเองให้มากกว่าที่เคย มันคือช่วงที่ฉันเริ่มมองโลกอย่างที่มันเป็นจริงๆ แล้วชีวิตเพียงหนึ่งเดียวของฉันนี้หล่ะจะเอายังไงต่อไปดี ชีวิตจริงๆของฉัน และฉันก็มีมันเพียงแค่ครั้งเดียว…
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
