Chapter 12 : บางทีมนุษย์ก็ไม่เข้าใจตัวเองจริง ๆ หรอก
ความรู้สึกที่เหมือนต้องการอะไรสักอย่าง เราจะมี passion ในการได้มามาก
แต่แปลกพอได้มาแล้วกลับพบเจอวงเวียนแห่งความสับสน ความไม่รู้ ความไม่เข้าใจ
ชอบที่จะออกไปเจอคน สังสรรค์ แต่บางอารมณ์ก็ไม่อยากแม้แต่จะพูดกับใคร
ชอบออกไปเที่ยวแต่พอได้ไปแล้วก็ไม่ได้ทำให้พลังชีวิตถูกเติมเต็มขึ้นมา
‘ เกิดคำถามว่าเราต้องการอะไรในชีวิตกันแน่ ‘
ถ้าเป็นตอนเด็กก็คงตอบได้ยาวมาก ว่าฉันอยากฝันจะเป็นอย่างงู้นอย่างงี้ แต่
พอโตขึ้น แค่ใช้ชีวิตให้ผ่านไปได้ด้วยดีในแต่ละวันมันก็พอแล้ว
ทั้งนี้ทั้งนั้น เราก็ไม่ได้รู้สึกแบบนี้คนเดียวหรอก ....
คนบางคนอายุจะเข้า 30 แต่ก็ยังไม่รู้ว่าใช้ชีวิตนี้ไปเพื่ออะไรเช่นเดียวกัน
กับคนที่มีพร้อมทุกอย่าง ไปทำงาน กลับบ้าน นอน เที่ยว แล้วไงต่อ
ความว่างเปล่ามันแทรกซึมเข้ามาทุกช่วงชีวิตจริงๆ
หรือเราไฮเปอร์ ? หรือเรา Toxic เองกันแน่ ?
เราชอบสรรหาความเครียด ความคิดมากให้กับตัวเอง
พอวัยมัธยมก็เครียดอยากเข้ามหาลัยดีๆ
พอได้เข้ามหาลัยดีๆก็เครียดอยากได้งานทำดีๆ
พอได้งานทำดีๆก็เครียด เมื่อพบเจอกับความไม่ perfect ของงานที่เราทำ
ยิ่งเป็นสังคมที่ทุกคนพร้อมจะนินทากันตลอดเวลาเมื่ออีกคนทำผิด
ใส่สีเติมแต่ง attitude ด้านลบๆใส่กัน ให้คนฟังรู้สึกคล้อยตามไปด้วย
เราทำไปเพื่ออะไรกัน
ฉันก็แค่อยากเป็นคนที่มีความสุขแบบแท้จริง
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
