II. ยาโกโบ 5:17 และ 18 กล่าวว่า “ท่านเอลียานั้นก็เป็นคนมีสภาพเหมือนกับเราทั้งหลาย และท่านได้อธิษฐานด้วยใจร้อนรนขอไม่ให้ฝนตก และฝนก็ไม่ตกบนแผ่นดินถึงสามปีกับหกเดือน และท่านได้อธิษฐานอีกครั้งหนึ่ง และฝนก็ตกจากฟ้า และแผ่นดินนั้นจึงได้งอกพืชผลต่างๆ”:
1. การที่เอลียาอธิษฐาน “ด้วยใจร้อนรน” นั้น แปลตามตรงคือ เขา “อธิษฐานอยู่ในคำอธิษฐาน”; กรณีนี้ชี้บ่งว่ามีคำอธิษฐานที่มาจากองค์พระผู้เป็นเจ้าได้ประทานให้เอลียา และเขาได้อธิษฐานอยู่ในคำอธิษฐานนี้.
2. เขาไม่ได้อธิษฐานในความรู้สึก, ความคิด, จุดมุ่งหมาย, หรืออารมณ์ของเขา และไม่ได้อธิษฐานอยู่ในแรงกระตุ้นที่มาจากสภาวะแวดล้อมหรือสถานการณ์ใดๆ เพื่อสำเร็จเป้าหมายของตัวเอง; แต่เขาได้อธิษฐานอยู่ในคำอธิษฐานที่องค์พระผู้เป็นเจ้าประทานให้ เพื่อทำให้น้ำพระทัยของพระองค์สำเร็จสมบูรณ์ — เทียบ บพส.27:4; ยฮ.15:7.
3. เอลียากล่าวแก่ชนชาติอิสราเอลทั้งหมดและผู้เผยพระวจนะ 450 คนของพระบาละบนภูเขาคาระเมลว่า “ท่านทั้งหลายจะลังเลใจอยู่ระหว่างสองฝ่ายนี้อีกนานเท่าไร? ถ้าพระยะโฮวาทรงเป็นพระเจ้า จงติดตามพระองค์ แต่ถ้าพระบาละเป็น ก็จงตามพระบาละไปเถิด” — 1พกษ.18:21.
(1) เอลียาอธิษฐานต่อ “พระยะโฮวาพระเจ้าของอับราฮาม ยิศฮาค และอิสราเอล” แล้ว “ไฟของพระยะโฮวาก็ตกลงมาและเผาเครื่องบูชาเผา และฟืน หิน และผงคลี และเผาเลียน้ำในร่องจนแห้ง” — ข้อ 36–38.
(2) “เมื่อพลไพร่ทั้งหมดได้เห็น พวกเขาก็ซบหน้าลงร้องว่า พระยะโฮวา พระองค์ทรงเป็นพระเจ้า พระยะโฮวา พระองค์ทรงเป็นพระเจ้า!”; หลังจากนั้นผู้เผยพระวจนะทั้ง 450 คนของพระบาละก็ถูกประหารเสีย — ข้อ 39–40.
(3) เมื่ออีซาเบลได้ยินถึงเรื่องนี้ เธอก็ข่มขู่ที่จะฆ่าเอลียา; เนื่องด้วยความอ่อนแอ เอลียาจึงกลัวและลุกขึ้นหนีเอาชีวิตรอด; เขาเดินทาง 40 วัน 40 คืนจนถึงโฮเร็บภูเขาของพระเจ้า และเขาก็มาถึงถ้ำแห่งหนึ่งและเข้าไปพักอยู่ในนั้น — 19:2, 9–10.
วันพุธ - การบำรุงเลี้ยงแห่งการฟื้นฟูยามเช้า
ยาโกโบ บทที่ 5 ข้อ 17 ท่านเอลียานั้นก็เป็นคนมีสภาพเหมือนกับเราทั้งหลาย และท่านได้อธิษฐานด้วยใจร้อนรนขอไม่ให้ฝนตก และฝนก็ไม่ตกบนแผ่นดินถึงสามปีกับหกเดือน.
1พงศาวดารกษัตริย์ บทที่ 19 ข้อ 11-12 ...พระยะโฮวาไม่ได้สถิตในลมนั้น... พระยะโฮวาไม่ได้สถิตในแผ่นดินไหวนั้น... พระยะโฮวาไม่ได้สถิตในไฟนั้น. ภายหลังไฟก็มีเสียงนุ่มนวลแผ่วเบา.