ครั้งเดียวของผมมันเกิดขึ้นกลางวันแสกๆ 11 โมงกว่าๆ แหกกฎเกณฑ์การพบเจอสิ่งลี้ลับมากครับ แต่ก็ได้สัมผัสที่คิดว่าเราไม่ได้อยู่ในสภาวะที่ไม่มีสติ
ผมพักผ่อนจากการเดินทางในช่วงเช้ามืดในหอพัก ณ ขณะนึงที่กำลังหลับ ผมได้ฝันว่า มีเด็กผู้ชายคนนึง ลักษณะผิวขาว อวบอ้วน เสื้อยืดขาวแขนสั้น กางเกงขาสั้นสีแดง ผมหน้าม้าข้างหลังยาวปะบ่า หน้าตาหน้ารัก วิ่งเข้ามาหาผม ในฝันมันเป็นพื้นที่โล่งๆ สีขาวนวล ผมไม่เห็นอะไรนอกจากเด็กคนนั้นที่พยายามจะเข้ามาเกาะที่ขาของผม
ในฝันเด็กคนนั้นไม่ได้กล่าวอะไร แต่ด้วยท่าทีที่เขาพยายามจะเกาะขา และส่งสายตาหาผม ผมก้มมองเขา ในแววตาเขาคือ "ขออยู่ด้วยได้ไหม" ผมพยายามเดินห่างเขา ด้วย ณ ตอนนั้นเหมือนผมเองพยายามบอกกับจิตใต้สำนึกว่า "เราอย่ารับเขานะ" เราไม่รู้ว่าเด็กคนนี้คือใคร เราไม่ควรรับเขาหรือตอบรับสิ่งใดที่เขาต้องการ
แต่ด้วยในฝัน เด็กคนดังกล่าวพยายามวิ่งตาม เข้ามาเกาะขา จนแล้วจนเล่า จนผมได้สบตาเขาอีกครั้งมันคือแววตาที่อ้อนวอนอย่างน่าสงสาร และแล้วผมก็ใจอ่อนครับ
ขณะนั้นรับรู้ได้บางอย่างในสำนึกว่า มันต้องเป็นเรื่องเหนือธรรมชาติบางอย่าง มันแปลก แต่ด้วยความสงสารจึงพูดกล่าวในฝันกับเด็กคนนั้นว่า "มาอยู่ด้วยได้นะ แต่ให้ส่งเสริมกัน ให้ดูแลกันนะลูก" ...
สิ้นสุดข้อตกลง ทุกอย่างค่อยๆจางหายไป และแน่นอนครับ เหมือนผมจะรู้สึกตัวและรู้แล้วว่าเราฝัน ในขณะที่รับรู้การตื่นของตนเองอย่างมีสติแต่ยังไม่เปิดตา ผมสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่า "มีการเหยียบย่าง เดินมาที่ปลายเท้าของผม โดยน้ำหนักการเหยียบ แน่นอน ไม่ใช่ผู้ใหญ่" เป็นก้าวแต่ละก้าวที่ผมรับรู้ได้ทันทีว่า เรากำลังจะโดนจริงๆ
เมื่อการย่างก้าวครั้งสุดท้ายใกล้ปลายเท้า ผมตัดสินใจลืมตาทันทีครับ ผมนอนตะแคงซ้ายหน้าก้มลง ลืมตาเห็นช่วงปลายเตียงมันคือห้องปกติ ไม่มีสิ่งมีชีวิตใด ในใจคือ โดนจริงๆหรอ เคยแต่ฟังคนอื่นเล่า นี้คือ"ผีอำ" หรอ... พอสิ้นสุดความสงสัย ใจจะเอาผ้าห่มมาคลุมตัว และมันก็เกิดขึ้นครับ ผมขยับไม่ได้ ผมลืมตาได้ (ใจผมเกินร้อยมากที่จะขยับ) ผมหลับตาแล้วบอกตัวเองว่า สร้อยคอสิ่งศักดิ์สิทธิ์อยู่ที่หัวเตียง ทำไมทำกับผมได้ ผมเริ่มหาคำตอบว่าเกิดอะไรกับผม
ผมพยายามลองขยับแขน ไม่ไป ลองจะยกเท้า ไม่ขึ้น ลองจะพลิกหงาย ไม่ได้ เหมือนเราโดนฟรีซไว้ แล้วผมก็นึกถึงฝันของผม "หรือว่าเราพูดอนุญาตให้เขาเข้ามาหาเราเอง" ผมเริ่มสวดครับ นึกถึงสิ่งศักดิ์สิทธิ์ พยายามยังไง ก็ยังไม่หลุดจากจุดเดิม ไม่น่าเชื่อที่ ผมลืมตาอีกครั้ง นี้มันกลางวันแสกๆเลยนะ แต่มันขยับไม่ได้ จนผมเริ่มเหนื่อย ผมหลับตา ต่อว่าเขา ว่าทำไมทำผมแบบนี้(พูดในใจนะครับ แม้แต่ปากยังอ้าไม่ได้) ผมโกรธ ผมเสียใจที่ผมอุตส่าห์สงสาร ผมบอกให้เขาไปซะ และเราไม่มีอะไรต่อกัน ถ้าทำแบบนี้ก็จงออกไป
แล้วทุกอย่างเริ่มบรรเทาครับ เหมือนพ็อตเรื่องสยองขวัญทั่วไปเลย ที่เหงื่อออก ทั้งๆที่นอนเฉยๆ หมดแรง ผมคว้าเอามือถือที่ข้างตัวมาดู 11 โมงกว่าๆ และผมก็ตัดสินใจไม่นอนต่อ
เรื่องนี้ผมไม่เล่าให้แฟนผมรับรู้ด้วยเกรงเขาจะกลัว จนกระทั่งผมออกมาจากที่นั้นครับ
นี้แหละครับเรื่องสยองตอนสว่างเรื่องเดียวของผม🙏🏼
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
