อ่านไม่ออกเพราะป่วย หรือ มาจากพฤติกรรม
จะหมดภาคเรียนที่ 1 แล้วนักเรียนที่เราให้มาอ่านเสริมกับเรา 5 คน (เลือกคนที่อ่านไม่ได้และอยู่ถึง 5โมงเย็นได้ แต่มีอีก 1 คน มาอ่านตอนเย็นไม่ได้เพราะนั่งรถประจำ ) 4 คน มีพัฒนาการที่ดีขึ้นมาก เริ่มอ่านเป็นคำคล่องขึ้น อ่านเป็นประโยคสั้นไปได้ เขียนตามคำบอกและประโยคสั้นไปได้ เราดีใจมากถึงจะช้ากว่าเพื่อนๆในห้องแต่มีแนวโน้มพัฒนาการที่ดีขึ้น สิ่งที่สังเกตคือเด็ก 4 คนนี้จะพูดสะกดคำตามที่เราบอกทุกครั้ง แต่อีก1 คน พัฒนาการช้ามาก ช้าจนเราเริ่มอ่อนใจ
เหนื่อยใจ และที่น่ากลัวคือเราเริ่มเบื่อเด็กคนนี้และท้อแท้ใจ เพราะเด็กไม่มีความพยายามเลย เวลามาอ่านก็ไม่มีสมาธิ จะมองดูเพื่อนตลอด เวลาให้เขียนสะกดคำตามคำบอกก็จะพูดแทรก พูดเล่น ของใต้เก๊ะโต๊ะเรียน รกรุงรังสมุดหนังสือ ไม่เก็บ หนังสือฉีกขาด การบ้านไม่ค่อยทำ ต้องสั่งสอน ชี้แจงกันเกือบทุกวัน แต่เด็กเป็นคนพูดเพราะ ไม่ก้าวร้าว ร่าเริง และได้รับการดูแลเรื่องอาหารการกินจากคนครอบครัวดีมาก หิ้วกระเป๋า เก็บของให้ ผูกเชือกรองเท้าให้ตลอด
ตอนนี้สิ่งที่เราคิดคือ เราเสียเวลาให้เด็กที่ไม่ต้องการพัฒนาตนเอง เพราะที่บ้านเขามีทุกอย่างสนับสนุนความสะดวกสบาย เราควรช่วยเด็กคนอื่นที่อยากจะอ่านได้ดีกว่า "โลกไม่ได้สวยงาม ไม่มีใครโอบอุ้มช่วยเราได้ตลอด ต้องช่วยเหลือตนเอง อุปสรรค ความลำบาก ความอดทน คือสิ่งที่จะทำให้เราเก่งและฉลาด " นี่คือสิ่งที่เราสอนเด็กทุกคนในห้อง แต่ตอนนี้เรากำลังจะหมดความอดทน ขอพร ขอวันพรุ่งนี้ให้เรามีพลังที่เข้มแข็งเถอะ
ไม่ได้เขียนนาน วันนี้มันเหนื่อยใจจริง ขอบคุณเพจนี้ที่ให้เราได้เขียน
ไมีมีคนอ่านก็อยากจะเขียน ขอบคุณคนที่มาอ่านและถ้ามีข้อแนะนำช่วยบอกด้วยนะคะ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
