น้ำป่าและทางรถไฟสายมรณะ ! เห็นข่าวแจ้งเตือนภัยน้ำป่าในเขตพื้นที่กาญจนบุรีแล้วก็คิดถึงเรื่องราวของน้ำป่าที่เกี่ยวข้องกับการสร้างทางรถไฟสายมรณะ
สะพานไม้ทางรถไฟที่เลียบหน้าผาถ้ำกระแซ หรือในอดีตเรียกว่าสะพานวังโพ
ในอดีต จ.กาญจนบุรี เป็นพื้นที่ป่าที่อุดมสมบูรณ์ มีแม่น้ำหลักคือแควใหญ่และแควน้อย
ทางรถไฟสายมรณะนั้น หลังจากข้ามแม่น้ำแควใหญ่ที่ท่ามะขามแล้วทางรถไฟก็จะวิ่งเลาะทางฝั่งตะวันออกของแม่น้ำแควน้อยตลอด
แม่น้ำแควน้อยเกิดจากสามแม่น้ำหลักที่ชื่อว่า บีคลี รันตี ซองกาเลียไหลมารวมกันที่สามสบหรือสามประสบ ตรงตำแหน่งสามประสบจริงจมอยู่ใต้น้ำลึกครับ (อยู่ไม่ไกลจากวัดวังวิเวการามหลังที่จมน้ำเท่าใดนัก)
ทางรถไฟจะถูกสร้างเลียบแม่น้ำแควน้อยขึ้นไปจนถึงบริเวณที่เรียกว่าบ้านทิมองทะ แต่ไม่ใช่ทิมองทะในปัจจุบันนะครับ ที่บอกว่าบ้านทิมองทะคือทิมองทะในอดีต
ช่วงสงครามโลกครั้งที่สองบ้านทิมองทะอยู่ติดแม่น้ำแควน้อย (แต่ในภายหลังมีการสร้างเขื่อนเขาแหลมหรือวชิราลงกรณเสร็จระดับน้ำในเขื่อนสูงขึ้น ทำให้ชาวกะเหรี่ยงต้องอพยพขึ้นมาตั้งหมู่บ้านทิมองทะแห่งใหม่ ในบริเวณปัจจุบันที่ติดถนนยางมะตอย)
ทางรถไฟจะวิ่งผ่านช่องเขาและข้ามแม่น้ำรันตี แล้ววิ่งขึ้นเหนือและจะข้ามแม่น้ำซองกาเลียอีกครั้งหนึ่ง ตรงบริเวณโรงเรียนซองกาเลีย และมุ่งหน้าไปทางด่านพระเจดีย์สามองค์ ข้ามเข้าฝั่งประเทศพม่าต่อไป
ตามบันทึกของทหารญี่ปุ่นหลายนายพูดตรงกันว่าป่าที่กาญจนบุรีในฤดูฝนนั้น มีฝนตกชุกมากๆ
และที่ตามมาจากฝนตกหนัก มักจะเกิดน้ำป่าไหลหลาก ตามแม่น้ำสายหลัก บางครั้งน้ำป่าไหลหลากทำลายสะพานทางรถไฟเสียหาย บางครั้งถึงกับพัดคันดินทางรถไฟหายไปหลายกิโลเมตรเลยก็มีอย่างเช่นที่แถวพื้นที่น้ำพุร้อนหินดาด
ทหารญี่ปุ่นยังบันทึกความรวดเร็วของน้ำป่าอีกว่า
ช่วงหัวค่ำเทียบเรือไว้ริมตลิ่งซึ่งอยู่ต่ำกว่าค่ายที่พักลงไปที่แม่น้ำเกือบ 10 เมตร
เมื่อตื่นมาตอนเช้าของอีกวัน พบว่าเรือจอดอยู่แทบจะขึ้นมาอยู่ตรงประตูทางเข้าเต๊นท์ที่พัก
ที่น้ำมันขึ้นสูงอย่างรวดเร็วนั้นเกิดน้ำป่าไหลหลาก คนเรือต้องผ่อนเชือกผูกเรือตลอดทั้งคืน เพื่อไม่ให้เชือกที่ผูกเรือตึงจนทำให้เรือจมน้ำ
บริเวณไหนที่เป็นสะพานทางรถไฟข้ามแม่น้ำ ทหารญี่ปุ่นต้องจัดเวรยามเฝ้าระวังสะพานที่สร้างแล้วและที่กำลังก่อสร้างจาก เศษสวะ กิ่งไม้ กอไผ่หรือท่อนซุง ที่จะไหลมาน้ำกระแสน้ำและติดกับเสาสะพาน
สะพานข้ามแม่น้ำแควในช่วงที่น้ำป่าจากแม่น้ำแควใหญ่ไหลท่วมสูง
ที่ต้องระวังให้ดีเพราะหากสิ่งเหล่านี้ติดกับเสาสะพานจำนวนมาก จะทำให้โครงสร้างสะพานกลายเป็นเขื่อนขนาดย่อมและเกิดแรงต้านกระแสน้ำ จนในหลายครั้งสะพานข้ามแม่น้ำหรือลำห้วยต่างๆถึงกับพังไหลไปพร้อมกับกระแสน้ำ
แต่การสร้างทางรถไฟสายมรณะที่ได้รับผลกระทบที่ชัดที่สุดจากการท่วมของน้ำป่าไหลหลากที่เกิดขึ้น เห็นจะเป็นสถานีวังเย็น
ชื่อเดิมของสถานีวังเย็นคือสถานีท่าโป่ง
ในช่วงการก่อสร้างทางรถไฟสายมรณะ ตรงบริเวณสถานีท่าโป่งนั้นเป็นพื้นที่ต่ำ และในช่วงฤดูฝนและน้ำป่าไหลหลาก ช่วงของรางรถไฟช่วงนี้จะจมน้ำ
ทหารญี่ปุ่นจึงแก้ปัญหาโดย สร้างทางรถไฟอีกเส้นหนึ่งโดยให้ทางรถไฟวิ่งขึ้นไปบนพื้นที่สูงกว่าเพื่อหลีกเลี่ยงน้ำท่วมครับ
ปัจจุบันทางรถไฟช่วงล่างที่ถูกน้ำท่วมนั้น ถูกรื้อหายไปหมดแล้วเหลือเพียงหินรองรางรถไฟกระจายอยู่ตามพื้นที่เกษตรกรรมของชาวบ้าน
(ใครสนใจข้อมูลเชิงลึกของสถานีท่าโป่งตามลิงค์นี้ครับ https://www.facebook.com/110480247217381/posts/202748654657206/?sfnsn=mo )
ปัญหาน้ำท่วมและน้ำป่าไหลหลากที่เข้าท่วมทางรถไฟนั้นหายไปหลังจากมีการสร้างเขื่อนศรีนครินทร์และเขื่อนวชิราลงกรณ
จึงทำให้ภาพการเกิดน้ำป่าไหลหลากตามแม่น้ำหลักของเมืองกาญเป็นภาพที่หาชมได้ยากในปัจจุบัน
หากท่านใดสนใจเรื่องราวทางรถไฟสายมรณะสามารถเข้ามาพูดคุยกันได้ที่กลุ่มนี้ครับ https://www.facebook.com/groups/2342060092765924/?ref=share_group_link
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
