วิชฺช ภาษาบาลี=วิชา ในภาษาไทย
วิชา ตามพจนานุกรมไทย หมายถึงความรู้ที่ได้จากการศึกษาเล่าเรียนและการฝึกฝน จนเชี่ยวชาญ อาจได้มาจากห้องเรียน หรือนอกห้องเรียนก็ได้ ผู้ที่ถ่ายทอดเป็นนักวิชาการ หรือบุคคลที่มีประสบการณ์จากการเรียนรู้ที่สืบทอดกันมาก็ได้
วิชชา หมายถึง ความรู้แจ้ง เห็นความเป็นจริงตามสัจจะธรรม
อวิชชา หมายถึง ความไม่รู้ ความไม่เข้าใจ (วิชชาและอวิชชา นี้ตามหลักของพระพุทธศาสนา )
วิชาทางโลก วิชาทางธรรม
วิชาทางโลก ตามความคิดเห็นของผม เข้าใจว่า หมายถึง การเรียนรู้ตามหลักวิชาการต่างๆ ที่รวบรวมสร้างองค์ความรู้ผ่านการทดสอบทดลอง รวบรวมเรียบเรียงสร้างทฤษฏีการเรียน การสอนแบบสังคมศาสตร์และวิทยาศาสตร์ อันเป็นที่ยอมรับของสังคมทั่วไป
วิชาทางธรรม ตามความเข้าใจของผมคือการเรียนรู้ตามหลักธรรมชาติ ความรู้แจ้งผ่าน
ตา มองเห็น สิ่งต่างๆที่เป็นไปของสิ่งต่าง ที่ดีและไม่ดี
หู ได้สดับรับฟังเรื่องราว ที่ดีและไม่ดี
จมูก ได้รับกลิ่นที่ชอบและไม่ชอบ รู้ถึงลมหายใจเข้าหายใจออก
ลิ้น ได้รับรส ที่ชอบและไม่ชอบ
กาย ได้สัมผัสถึง ความร้อน เย็น หนาวอบอุ่น และรับรู้ถึงความเจ็บปวดเมื่อเกิดอาการบาดเจ็บ
ใจ เรียนรู้ได้จากการประมวลผล ของตา หู จมูก ลิ้น กาย นำมาปรุงแต่ง ด้านดีคือความรู้แจ้ง ของความเกิดทุกข์ ความเป็นไปของทุกข์ และการดับไปของทุกข์
ด้านไม่ดี คือการไม่รู้แจ้ง คือไม่รู้วิธีดับทุกข์น้ัน
ผมโชคดีที่เข้ามาเป็นเด็กวัด จึงได้เรียนรู้ผ่านวิชาการทางโลก คือการได้ศึกษาภาคบังคับสมัยนั้นเอาพออ่านออกเขียนได้ จบประถม4 สามารถไปหางานทำได้
ส่วนการเรียนรู้ทางธรรม หลวงปู่ให้เรียนโรงเรียนพุทธศาสนา เฉพาะวันอาทิตย์เปิดสอนบุคคลทั่วไป ผมได้นั่งเรียนกับเด็กๆที่มาจากโรงเรียนอื่นๆ รวมถึงผู้ใหญ่ที่สนใจเปิดแบบไม่จำกัดอายุครับ
สอนธรรมะทั่วไป พื้นฐานไม่ได้ลึกซึ้งมากนัก แต่จะมีระบบสอบเลื่อนชั้นสู่ชั้นนักธรรมตรี,โท,เอก
ส่วนเพิ่มเติมคือเฉพาะเด็กวัดต้องเรียนรู้เกี่ยวกับพิธีกรรมทางศาสนา เช่นการจัดเตรียมงาน สถานที่ การจัดวาง การเดินสายสิญญ์ การอาราธนาศีล,อาราธนาธรรมฯลฯ ความรู้ที่ได้จากวัดสามารถเติมเต็ม ความรู้กับสิ่งที่ขาดหายไปของผมและเพื่อนๆได้ดีทีเดียว
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
