EP : 1,137
สืบคดีพิศดาร
ในช่วงที่ผ่านมาได้มีโอกาสอ่านงานสาย G อยู่เรื่อยๆ ด้วยมี สนพ พิมพ์ออกมาจำหน่ายในตลาดนักอ่านเล็กๆในบ้านเรา ซึ่งผมก็เป็นอีกคนที่มีโอกาสได้หามาอ่านอยู่เสมอ ส่วนหนึ่งเพราะด้วยแนวนี้ไม่มีทางหาอ่านได้ในตลาด LC บ้านเรา และส่วนหนึ่งผมชอบความแปลกและความเถื่อนดิบของมุมมองทั้งทางเนื้อหาและทางภาพของแนวนี้อยู่ไม่น้อย ซึ่งทุกครั้งผมคาดหวังได้เสมอว่าจะมีอะไรชวนอึ้งอยู่ในแนว G ที่กำลังจะได้อ่านครับ
ซึ่งเล่มนี้ก็เช่นกันครับ เป็นมังงะสาย G ที่มาในธีมการสืบสวนจากหน่วยสืบสวนพิเศษที่ต้องเจอกับคดีแสนพิศดารชวนอ๊วก กับความวิปริตของผู้คนในสังคมที่อยู่ใกล้ตัวพวกคุณกว่าที่เราคิดใน “สืบคดีพิศดาร”
“สืบคดีพิศดาร” เป็นเรื่องราวของ “หน่วยสืบสวนงานอาชญากรรมพิศดารแห่งมารุ” ซึ่งประกอบไปด้วยนักสืบที่มากความสามารถที่แตกต่างทั้งชายและหญิงรวม 5 คน ที่ต้องมาเกี่ยวข้องกับคดีอันแสนพิศดารจากกลุ่มคนที่มีความ “คลั่งไคล้” อันแปลกประหลาดเกินที่คนธรรมดาจะเข้าใจ และความคลั่งไคล้ที่ว่านั้นมักจะทำให้เกิด “คดี” ที่พวกเขาต้องเข้าไปไขคดี
โดยในเล่มนี้จะนำเสนอคดีต่างๆทั้งหมด 9 เรื่องที่หน่วยสืบสวนนี้ต้องเข้าไปเกี่ยวข้อง โดยแต่ละคดีมีเรื่องราวชวนจิตตกและอ๊วกดังนี้
“งานศพคนเป็น”
สาวน้อยหน้าตาดี ที่ต้องการจะเปลี่ยนตัวเองให้เป็น “ศพ” เพื่อให้คนรอบข้างสามารถลุมกระทำชำเราร่างเธอที่เป็นศพนี้ได้อย่างไม่ต้องปราณี เลยเป็นที่มาของการรวมกลุ่มของผู้คนมากมายในวันนี้
ตอนนี้ระดับความรุนแรงของเนื้อหาอยู่ในระดับนึง แต่ความหนักไปอยู่ที่งานภาพที่สื่อสารออกมาได้ดีมาก แม้ถ้าเทียบกับตอนอื่นแล้ว ตอนนี้จะถือว่าเบาก็ตาม แต่เป็นการเปิดเรื่องให้เราได้รู้ว่าเนื้อหาในเรื่องนี้ไม่ใช่อะไรที่คนธรรมดาจะคิดถึงกันครับ
ผมว่าตอนนี้เป็นการเซ็ทที่ผู้เขียนต้องการให้เราเข้าใจในแนวทางการนำเสนอของเรื่องนี้ว่าจะออกมาเป็นแนวไหน ภายใต้การสืบสวนที่ว่า ซึ่งนั่นก็ทำให้เราได้เห็นว่า เรื่องนี้ไม่ได้มุ่งหวังที่จะนำเสนอขั้นตอนในการไขคดีอะไรทั้งนั้น แต่ต้องการเล่าเรื่องความดิบและหลุดโลกของกลุ่มคนต่างๆที่เราจะได้เห็นจากนี้เป็นต้นไปครับ
“โครงการดวงดาวใต้ดิน”
เมื่อทางหน่วยงานต้องเข้าไปช่วยค้นหา “คนกลุ่มหนึ่ง” ที่กำลังถูกฝังอยู่ภายใต้ผืนหิมะอันขาวโพลนอย่างไม่รู้ชะตากรรม ทางหน่วยจึงต้องส่ง บุคคลในหน่วยที่มีความสามารถในการค้นหาด้วย “กลิ่น” จนนำพาให้เราได้พบกับผลสุดท้ายที่สุดแสนน่ากลัว
ผมชอบตอนนี้ในการนำเสนอที่ดูน่าเชื่อถือ กับโครงการที่ได้เล่าไว้เป็นต้นเรื่องนะครับ มันดูจริงจังและสมจริงดี ซึ่งในบรรดาเรื่องทั้งหมด ตอนนี้อาจจะเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นโดยไม่ตั้งใจที่สุด และดูเป็นเหตุที่เกิดขึ้นโดยที่พวกเขาไม่คาดคิดและตั้งใจให้มันเกิดขึ้นมาก็ได้ครับ ส่วนตัวถือว่าตอนนี้อ่านสนุกดี ภาพชวนแหวะไม่มาก แต่ตอนท้ายน่าจดจำดีครับ
“ความสนุกของคุณหมอ”
ชายหนุ่มที่น่าสงสัย ผู้ถือถุงพลาสติกเข้ามาชวนให้ทุกคนที่ได้เห็นตกใจ ... จะไม่ให้ตกใจได้อย่างไร ก็ในถุงนั้นคือร่างของผู้หญิงที่มีอวัยวะไม่ครบถ้วน แต่ความจริงที่เขากำลังจะพูดออกมา มันชวนน่าตกใจยิ่งกว่า กับความพึงพอใจที่มาพร้อมกับความเจ็บปวดที่เคลือบไปด้วยความรักอันแสนวิปริต
นี่เป็นตอนที่ 3 ของเรื่องที่ผมมองว่าดีกรีความวิปริตของเรื่องราวมันเพิ่มขึ้นอย่างชัดเจน กับมุมมองของความพึงพอใจของตัวละครในเรื่องราวในนี้ ที่อ่านแล้วคงจะมีใครเข้าใจได้ยากยิ่ง เป็นอีกตอนที่อาจจะทำให้หลายๆคนที่ได้อ่าน วางหนังสือเล่มนี้แล้วเลิกอ่านก็เป็นได้ครับ
“เก้าอี้นวดมนุษย์”
ชายหนุ่มผู้ผลิต “เก้าอี้มนุษย์” ซึ่งนักอ่านหลายๆคนคงรู้จักคำๆนี้กันมาบ้าง แต่เรื่องราวของมันไม่ใช่แค่ที่คุณเคยอ่าน กับใครบางคนที่โผล่เข้ามาและทำให้ตารางความสุขของ “เก้าอี้มนุษย์” เปลี่ยนไป...
เป็นเรื่องที่หยิบ “เก้าอี้มนุษย์” ที่เราคุ้นเคยมาเขียนออกมาในอีกแบบที่เราไม่เคยคิดครับ มองในแง่เนื้อเรื่อง เรื่องนี้ไปได้ไกลกว่าที่คิดไว้ และอ่านสนุกกับการที่ได้ตามว่าเรื่องราวจะเป็นอย่างไร ในขณะที่งานภาพไม่ถือว่ารุนแรงนัก แต่มีเรื่องราวทางเพศเข้ามาผสมค่อนข้างเยอะ ภาพรวมอ่านสนุกและไม่ชวนเครียดมากนักครับ
“เอ.ซี.ที”
ข้างบ้านของคุณ คุณรู้จักพวกเขาดีพอไหม... บางครั้งคุณอาจจะไม่คิดว่าบ้านข้างๆของคุณที่เห็นอยู่ทุกวัน ข้างในนั้นมันมีความลับซ่อนอยู่ และความลับที่ว่านั้นมันชวนสยองจนคุณคาดไม่คิดก็เป็นได้
เรื่องนี้โดยส่วนตัวผมชอบเนื้อหาการนำเสนอของมันอยู่ไม่น้อย เพราะแม้มันจะชวนแหวะอย่างมาก ด้วยรายละเอียดบางอย่างที่จะมองว่าเป็นสิ่งสะท้อนสังคมของเราในตอนนี้ และมันชวนให้เราอึดอัดกับการสะท้อนที่ว่ามาในรูปแบบความรุนแรงครับ
ตัวเรื่องเต็มไปด้วยความดิบ ของการทรมานในรูปแบบต่างๆ ที่หลายๆคนอาจบอกว่าพอแล้วเมื่อได้อ่าน แต่ผมก็ชอบการที่เรื่องแทรกรายละเอียดเล็กๆน้อยๆเข้าไปในแต่ละซีนที่นำเสนอออกมา รวมถึงตอนท้ายที่ดูรวบรัดด้วยเช่นกันครับ เป็นตอนที่ชวนเครียด และมั่นใจว่าหลายๆคนไม่ชอบมันแน่นอนครับ 555
“บ้านขยะ”
เมื่อการแยกขยะที่ควรทำเพื่อสังคมถูกปล่อยปะละเลย ก็ถึงเวลาที่ควรสั่งสอนให้คนพวกนี้ได้รู้จักกับหน้าที่ที่ควรทำนี้ เพียงแต่วิธีที่ใช้สอน คุณคงไม่คิดว่ามันจะเป็นวิธีง่ายๆและทั่วไปหรอกนะ
เป็นตอนที่ผมรู้สึกว่ามันช่างประชดประชันอยู่ไม่น้อยกับเรื่องราวที่น่าปวดหัวของการไม่ทำตามสังคม ซึ่งเราก็รู้ว่าญี่ปุ่นเขาเน้นให้มองส่วนรวมเป็นหลัก และแอบสะใจกับการเล่าแบบง่ายๆอย่างนี้ออกมา รวมถึงหลายๆคนอาจสะใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้ก็ได้นะครับ
“อภัยให้ไม่ได้”
ความเเค้นที่ไม่อาจให้อภัยได้ แม้จะผ่านกาลเวลาไปนานกว่า 20 ปี กำลังจะเกิดขึ้น เพียงแต่ หากแก้แค้นตรงๆมันจะง่ายไปซักหน่อย และนี่..คือ วิธีการแก้แค้นที่จะทำให้พวกมันต้องเจ็บปวดจนไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น...
ตอนนี้เป็นอีกตอนที่ผมรู้สึกว่ามันโหดร้ายป่าเถื่อนเกินจะอ่านได้นะครับ ไม่ใช่เพราะแค่ความรุนแรงของการกระทำที่ออกมาชวนเครียดอยู่ตลอดเวลาเท่านั้นนะครับ แต่เป็นเพราะเรื่องนี้ใช้ “ความสัมพันธ์” ของตัวคนเคราะห์ร้ายมาเล่นได้อย่างเจ็บแสบสำหรับคนโดนกระทำเอามากๆ เป็นอีกตอนที่มีความหนักของการนำเสนอที่หนักมากครับ
“ป๊ะป๋าซิลิโคน”
พบร่างของหญิงสาวโดนทารุณกรรมนอนไม่มีชีวิตอยู่หลายต่อหลายร่างในเมืองนี้ แต่ไม่ต้องห่วง เพราะพวกเธอไม่ใช่คน เป็นตุ๊กตายางที่เหมือนกับคนมากต่างหาก แต่มันก็น่ากลัวไม่น้อยกับร่องรอยบนตัวตุ๊กตายางที่หน่วยสืบสวนได้เห็นมัน คงปล่อยเอาไว้ไม่ได้ เพราะไม่แน่ ผู้กระทำต่อตุ๊กตายางเหล่านี้ อาจกำลังซ้อมมือ เพื่อขยับไปสู่การทำกับ “มนุษย์” ก็เป็นได้
อาจดูไม่รุนแรงในแง่การนำเสนอเท่าไหร่ ถ้าเทียบกับตอนอื่นๆนะครับ แต่ในแง่จิตวิทยา ตอนนี้มีสิ่งที่ต้องการนำเสนอชัดเจน มีความดราม่าและความบิดเบี้ยวของเรื่องราวอยู่อย่างครบถ้วนครับ
“ปีศาจผู้สันโดด”
เกิดคดีหญิงสาวสำเร็จความใคร่ตัวเองและฆ่าตัวตายหลังจากเสร็จกิจ หลายต่อหลายศพ โดยทุกศพ จะเจอตัวเลขต่างๆอยู่บนร่างกายพวกเธอด้วย พวกเธอเป็นใคร มีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกันหรือไม่ กับตัวเลขที่อาจกำลังจะบอกอะไรบางอย่างให้กับหน่วยงานได้ตามหาต้นตอของเรื่อง และแน่นอน คดีนี้มีความเจ็บปวดที่เราไม่อาจเข้าใจผสมอยู่อย่างแน่นอน...
ผมอาจไม่ใช่คนสาย M และไม่เคยคิดจะเข้าใจพวกเขาหรอกนะครับ แต่การที่เรื่องนี้นำเสนอออกมาแบบสุดโต่งอย่างในตอนนี้จะว่าไปแล้ว ก็มีอะไรหลายๆอย่างที่อ่านแล้วชวนคิดอยู่ไม่น้อย เอาเป็นว่าเป็นตอนที่มีความรุนแรงของการนำเสนอเหมือนเดิม เพียงแต่มีบางอย่างในเนื้อหาที่ชวนให้ผมคิดอยู่ไม่น้อยครับ
นี่คือเรื่องราวทั้งหมด 9 คดีที่เกิดขึ้นในเรื่องนี้นะครับ อย่างที่บอกว่าเนื้อหาของเขา ไม่ได้ต้องการนำเสนอการไขคดีด้วยกรรมวิธีอันเหนือมนุษย์ หรือการสืบสวนอันซับซ้อนจากการวางหมากของผู้กระทำความผิดอะไรแบบนั้นนะครับ แต่เรื่องต้องการนำเสนอเนื้อหาของความผิดปกติหรือแตกต่างของกลุ่มคนหรือผลของการกระทำอันโหดร้ายของผู้คนบางคนที่บิดเบี้ยวเป็นหลักต่างหากครับ
เพราะแบบนั้นแต่ละตอนจึงเต็มไปด้วยการกระทำของตัวละครหลักในเรื่องอย่างเต็มๆ โดยมีคนของหน่วยงานเข้ามายุ่งเกี่ยวกับตามคอนเซปของเรื่องในบางจังหวะเท่านั้น เราจึงได้เห็นความเถื่อนดิบและวิปริตชวนสยองของการกระทำจากตัวละครอย่างเต็มที่แบบไม่ยั้ง ซึ่งนั้นมันก็ชวนให้ปวดหัวไม่น้อยโดยเฉพาะคนที่ไม่ใช่สาย G ตรงๆอย่างผมครับ
ในแง่นึงผมชอบการจิกกัดสังคมที่เต็มไปด้วยความหลากหลายอย่างในเรื่องนี้นะครับ เพราะหากมองในแง่นึง สิ่งที่เกิดขึ้นมันเกิดจากความชอบของกลุ่มคนเล็กๆในสังคม ซึ่งแม้เราจะไม่ใช่คนกลุ่มนั้น ก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะห้ามความชอบของพวกเขาด้วยความรู้สึกว่า ก็มันผิดปกติ หรือวิปริตสำหรับคนทั่วไปได้ครับ
เพราะหลายเรื่องเราจะพบว่า ตัวผู้ถูกกระทำ มีความสุขกับความเจ็บปวดที่เราได้เห็นอยู่ในแต่ละตอน ซึ่งเราไม่เข้าใจหรอกครับ แต่ผมก็เชื่อว่าในโลกของเรามีพวกเขาอยู่ไม่น้อยเลย ซึ่งหากพวกเขาได้เจอกันและตอบสนองความเจ็บปวดที่เราไม่มีทางเข้าใจได้เลยได้ และอยู่ในกรอบที่ไม่ทำให้เกิดคดี มันก็คงเสมือนว่าไม่เคยเกิดขึ้นมาให้เราได้รับรู้ในสังคมวงกว้าง ซึ่งตอนนี้มันก็คงกำลังเกิดขึ้นโดยที่เราไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นเหมือนๆกับที่ผ่านมาแหละครับ
ในแง่เนื้อหา มีหลายอย่างที่ผมคิดว่าสนุกและน่าสนใจ พอๆกับความรู้สึกอึดอัดของการเล่าเรื่องโดยภาพที่ได้เห็นครับ มันชัดเจนและดูตรงๆกับสิ่งที่เรื่องกำลังเล่าออกมา ด้วยวิธีการเล่าแบบนี้ มันก็เป็นอะไรที่คนอ่านอย่างผมพอเข้าใจได้ ไม่ยาก แม้จะไม่เข้าใจว่าเพื่ออะไรก็ตามครับ
“สืบคดีพิศดาร” เป็นมังงะเล่มเดียวจบ จาก อ.OHKOSHI Koutarou ซึ่งในไทยเป็นงานพิมพ์จาก สนพ BH Comic ครับ ซึ่งค่ายนี้เขาเน้นงานแนวน่ากลัว สยองขวัญเป็นหลักครับ งานสาย G ที่ผมเคยอ่าน ก็ออกมาจากค่ายนี้แหละครับ
โดยในครั้งนี้ยังพิมพ์ออกมาด้วยขนาดเล่ม BB แบบปก 2 ชั้นปกนอกพิมพ์เป็นภาพสีด้วยภาพชวนเหวอ และติดเรทอยู่ไม่น้อย งานพิมพ์คมชัดดีครับ ส่วนปกด้านในพิมพ์เป็นภาพขาวดำใช้รูปต่างจากหน้าปกสีด้านหน้าครับ
ตัวเล่มเปิดอ่านแบบญี่ปุ่น ด้านในจะมีหน้าสี 1 หน้าและนอกนั้นเป็นภาพขาวดำทั้งหมด โดยเลือกใช้กระดาษกรีนรีด งานพิมพ์คมชัดดีครับ ทั้งส่วนสกีนและขาวดำ รวมถึงงานแปลที่แปลออกมาได้ลื่น อ่านแล้วเข้าใจ แม้เนื้อหาจะยากอยู่ไม่น้อยเพราะสิ่งที่เกิดขึ้นมันเฉพาะกลุ่มมาก เท่าที่อ่านก็เจอคำผิดบ้างแต่ไม่ได้เยอะอะไรครับ ภาพรวมถือว่าดีตามมาตรฐานที่ สนพ นี้เคยทำออกมาครับ
ส่วนตัวบอกเลยว่าไม่แนะนำให้นักอ่านทั่วไปหามาอ่าน ถ้าไม่ใช่คนที่ยอมรับความรุนแรงได้มากระดับนึง เพราะด้านในมันรุนแรงจริงๆครับ และด้วยการพิมพ์ที่ไม่เซ็นเซอร์ ความรุนแรงที่ได้เห็นมันมาเต็มๆแบบไม่มีอะไรกั้น คิดว่าหลายๆคนถ้าได้อ่านอาจจะจิตตกกันเลยทีเดียว ไม่รวมกับความบิดเบี้ยวในความคิดของคนในเรื่องนี้ที่แต่ละตอนสุดๆกันทั้งนั้น
แต่หากคุณพอรับกับการนำเสนอแบบนี้ได้ ผมว่าเนื้อหามันก็อ่านสนุกของมันได้อยู่ไม่น้อยนะครับ คนสาย G อาจจะมองว่ามันธรรมดาทั่วไปก็ได้ครับ แต่สำหรับผมแล้ว ถือว่าเป็นอะไรที่คงจะหยิบอ่านแบบครั้งเดียวพอ หรืออนาคตนานๆค่อยหยิบมาอ่านอีกที ไม่ใช่เรื่องที่จะหยิบมาอ่านบ่อยๆ ครับ เอาเป็นว่าเป็นงานเฉพาะกลุ่มที่รุนแรง สำหรับผู้ใหญ่เท่านั้นครับ ในความคิดผมนะ..
ภาพ 8/10
เนื้อเรื่อง 8.5/10
ความประทับใจ 8/10
#Manga #รีวิวการ์ตูน #จบ #BHcomic #การ์ตูนแนวสยอง #การ์ตูนแนวดาร์ก #MangaAnimeReviews #การ์ตูนแนวรุนแรง #8คะแนน #สืบคดีพิศดาร #หนังสือการ์ตูน #Rate21 #เล่มเดียวจบ #การ์ตูนแนวรวมเรื่องสั้น #เธอๆอ่านเรื่องนี้หรือยัง
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
