13 ต.ค. 2022 เวลา 16:00 • ความคิดเห็น
บันทึกถึง ... พ่อ
พ่อจ๋า ...
หนูไม่เคยลืมวันนี้
วันที่ 13 ตุลาคม เมื่อ 6 ปีก่อน
1
วันที่โลกเปลี่ยนไป จากอบอุ่น กลายเป็น เย็นเฉียบ และ เงียบเหงา
วันที่หนูรู้สึกเคว้งคว้าง สับสน จับต้นชนปลายไม่ถูก
วันที่หนูไม่มีพ่อที่จับต้องได้อีกต่อไป
พ่อจ๋า ...
วันเวลาผ่านไป หนูเติบโตขึ้นกับคำสอนของพ่อที่ยังดังก้องอยู่เต็มหัวใจ
รูปของพ่อยังคงแขวนอยู่ที่โถงบันไดที่บ้านเหมือนเดิม
พ่อยิ้มให้หนูทุกครั้ง และมอบกำลังใจให้หนูเสมอ
หนูยิ้มให้พ่อเช่นกัน ยิ้มจากหัวใจที่รู้ว่า ไม่ว่าชีวิตหนูจะเป็น ^ ขาขึ้น ^ หรือ ~ ขาลง ~
หนูจะมีพ่อคอยเป็นกำลังใจให้เช่นนี้เสมอ
หนูคิดถึงพ่อ
พ่อจ๋า ...
ปีนี้หนูไม่มีดอกไม้
ดอกไม้ที่หนูปลูกเตรียมไว้จัดแจกันเป็นพิเศษให้พ่อทุกปี โดนน้ำฝนท่วมนอง เน่าตายไปหมด
หนูมีแต่ดอกไม้ที่อยู่ในหัวใจ รอยยิ้ม และคำสัญญาที่จะเป็นคนดี มีประโยชน์ต่อผู้อื่น ซื่อสัตย์และมั่นคงในคำสอนของพ่อจ้ะ
พ่อจ๋า ...
หนูรักพ่อเสมอและรักพ่อตลอดไป
แม้ว่า ..
พ่อ ไม่เคยบอกให้เรารักพ่อ
แต่ .. พ่อบอกให้เรา .. รักกัน
🙏
บันทึกเก่า ๆ ของหนู เมื่อปีก่อน ๆ ที่หนูเขียนถึงพ่อด้วยน้ำตา
.
.
# ก็แค่อยากบันทึกไว้
13 ตุลาคม 2022
โฆษณา