มันคงเป็นยาระงับประสาทอย่างเดียว ที่ทำไม่ให้นึกคิด พระพุทธเจ้าหาทางออกจากทุกข์มาเมื่อ2500ปีมาแล้ว จึงค้นพบว่า กายไม่มีอยู่จริง ที่จริงเราอยู่
ความทุกข์ทุกวัน ถ้ามองให้ดีดี ครูบาอาจารย์สอนว่า เพียงแต่ทุกข์มาก
หรือทุกข์น้อย ในเมือเรายังยึดมั่นในตัวตน หนีไม่พ้นความทุกข์
จิตมันคิดมันปรุงตลอดเวลา บางคนยามนอนยังคิดจนละเมอ
มีแต่ทางธรรมเท่านั้นที่ทำให้จิตสงบ ได้บ้าง ปล่อยวางตัวกูของกูได้เมื่อไหร
ทุกข์จะจางคลาย ทุกวันนี้ทุกข์เพราะคิด ยึดตัวกูของกู ใครว่าไม่ได้ใครทักไม่ได้
มองเห็นเมื่อไรว่า ไม่มีเราไม่มีเขา ไม่มีตัวตน มีแต่สิ่งที่สมมุติขึ้นมา
มองเห็นกายเป็นอุโมงค์ จิตมาอาศัยอยู่ จิตดวงนี้ แหละที่มันปรุงมันแต่ง
ตั้งแต่เกิด ถูกปรุงด้วยคนรอบข้าง ถูกปรุงด้วยความสุข ความอร่อย ความมั่งคั่ง
หรือที่เรียกว่าปรุงด้วยกิเลิส ความอยากมี อยากได้ อยากเป็น
ให้เราเดินไปตามทางนั้นๆ เพื่อสิ่งนั้นสิ่งนี้ ยากที่คนจะมองเห็นตัวตนของตัวเอง
ต้องผ่าน การปฎิบัติ การฝึกจิตฝึกกายที่เรียกว่า สมาธิ วิปสสนา สนใจมองหาธรรมะ หลวงพ่อปาโมทย์ มาฟังดูครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
