บทที่4886ถึง4887☑️ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
บทที่4886
"ใส่ซิ่วเหอไปกับฉันเพื่อเพลิดเพลินกับดอกซากุระ?"
เย่เฉินฟังคําพูดของนานาโกะและอดไม่ได้ที่จะตั้งตารอมันในใจ
เมล็ดผักสีแดงและสวยงามจับคู่กับดอกซากุระสีชมพูและสีขาวแม้ว่าคุณจะเห็นมัน แต่มันจะสวยงาม
ดังนั้นเขาจึงพูดกับนานาโกะว่า "ในกรณีนี้ฉันต้องไปญี่ปุ่นในฤดูใบไม้ผลิหน้า" "
นานาโกะ อิโตะ กล่าวด้วยความดีใจว่า "จริงเหรอ? จากนั้นเราก็ทําเสร็จแล้ว! ฤดูใบไม้ผลิหน้าฉันจะรอคุณอยู่ที่ญี่ปุ่น! "
ทั้งสองบรรลุข้อตกลงนานาโกะอารมณ์ดีที่ไม่สามารถอธิบายได้ด้วยคําพูดเธออดไม่ได้ที่จะจับแขนของเย่เฉินและริเริ่มที่จะจับมือสิบนิ้วของเขาและพูดเบา ๆ ข้างๆเขา: "เย่เฉินจุนฉันมีความสุขมากในวันนี้วันนี้เป็นวันเกิดของโอโดซานฉันคิดว่าฉันยังสามารถมาที่นิวยอร์กเพื่อพบคุณได้และที่สําคัญกว่านั้นคือโอโดซานฟื้นตัวเหมือนเมื่อก่อนซึ่งมีความหมายกับเขามากเกินไป..."
นานาโกะพูดด้วยใบหน้าบ่นว่า "คุณไม่รู้ว่าชายชราที่ดื้อรั้นคนนี้หน้าตาเป็นอย่างไรที่บ้านดึงหน้าทุกวันไม่เคยเห็นเขายิ้มและถอนหายใจบ่อยๆฉันรู้จักเขาดีเกินไปเขาจะแข็งแกร่งตลอดชีวิตของเขาลดลงอย่างกะทันหันจนถึงจุดที่แม้แต่ชีวิตประจําวันก็ต้องได้รับการดูแลช่องว่างในใจของเขาจะใหญ่มากใหญ่มากจนคนธรรมดาแทบจะไม่สามารถจินตนาการได้เป็นไปได้ว่าเขาจะไม่สามารถเดินออกไปในชีวิตนี้ได้คุณเป็นคนที่ให้ชีวิตใหม่แก่ Oudosan ถ้าไม่ใช่สําหรับคุณเขาอาจรู้สึกหดหู่ใจจนถึงช่วงเวลาแห่งความตาย..."
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้นานาโกะมองไปที่เย่เฉินจับมือของเขาอย่างแรงในเวลาเดียวกันและพูดอย่างจริงจัง: "เย่เฉินจุนขอบคุณ!" ขอบคุณที่ให้ยาล้ําค่าเช่นนี้แก่ Odosan ก่อนที่ยาฟื้นฟูจะสามารถประมูลได้หลายแสนล้านดอลลาร์คราวนี้คุณให้ยาของ Odosan หากมีการประมูลฉันกลัวว่าราคาจะไม่ต่ํากว่ายาฟื้นฟูใช่ไหม? "
เย่เฉินยิ้มและพูดว่า" หากยาถูกประมูลมันจะสามารถดึงราคาที่สูงมากได้ แต่ฉันมักจะไม่จัดการประมูลยาอีกในอนาคต" "
นานาโกะถามอย่างสงสัย "ทําไม" การประมูลครั้งล่าสุดไม่ประสบความสําเร็จอย่างมากหรือ? "
เย่เฉินถอนหายใจ: "โลกในสายตาของฉันตอนนี้และโลกในสายตาของฉันในการประมูลเปลี่ยนไปมาก "
เย่เฉินกล่าวต่อว่า "ในการประมูลฉันรู้สึกว่าคู่แข่งของฉันในโลกนี้ไม่มีอะไรมากไปกว่าสามครอบครัวชั้นนํารวมถึงครอบครัวของปู่ของฉัน "
"อย่างไรก็ตามเมื่อไม่นานมานี้ฉันตระหนักว่าในโลกนี้มีคู่แข่งบางรายที่ฉันไม่รู้หรือไม่รู้อะไรเลยและความแข็งแกร่งของคู่แข่งเหล่านี้อาจแข็งแกร่งกว่าครอบครัวชั้นนําเหล่านั้นมาก"
ต่อจากนั้นเย่เฉินบอกนานาโกะอิโตะอย่างรวบรัดว่าเกิดอะไรขึ้นกับปู่ย่าตายายของเขาเมื่อนานมาแล้ว
หลังจากฟังนานาโกะอิโตะทั้งคนก็พูดไม่ออกด้วยความตกใจ
4887 บท
เธออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ: "เย่เฉินจุนครอบครัวหลายร้อยปีดูเหมือนกับฉันไม่ใช่เรื่องแปลกแม้ว่าจะมีความวุ่นวายมากมายทั่วโลกในช่วงหลายร้อยปีที่ผ่านมา แต่ญี่ปุ่นชนะในข้อได้เปรียบทางภูมิศาสตร์ดังนั้นแผ่นดินใหญ่จึงต้องเผชิญกับสงครามดังนั้นในญี่ปุ่นเกือบทุกตระกูลนินจามีประวัติหลายร้อยปีและประวัติศาสตร์ของแบรนด์เก่าๆ มากมายก็ยาวนานเช่นกัน..."
"แต่พูดตามตรงฉันไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับครอบครัวหรือองค์กรที่สามารถเติบโตและพัฒนาต่อไปได้ในแบบที่เกือบจะเป็นความลับสุดยอดนี้ในช่วงสองสามร้อยปี..."
นานาโกะพูดอีกครั้งว่า "เย่เฉินจุนทหารที่ตายแล้วที่คุณเพิ่งพูดถึงสามารถควบคุมได้อย่างมั่นคงโดยองค์กรนี้เป็นเวลาหลายร้อยปีและเป็นเวลาหลายร้อยปีแล้วที่ทหารที่ตายแล้วเหล่านี้ได้ค้นพบสถานการณ์เฉพาะขององค์กรและพวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ําว่าพวกเขาอาศัยอยู่ที่ไหนในวันธรรมดาซึ่งกําหนดให้องค์กรนี้ต้องควบคุมคนตายอย่างเข้มแข็งและหากคุณต้องการบรรลุการควบคุมนี้ช่องว่างในระดับจะต้องใหญ่ในระดับหนึ่ง..."
นานาโกะกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึมว่า "ทหารที่ตายแล้วเหล่านี้ทําให้ฉันรู้สึกว่าพวกเขาเป็นเหมือนลิงที่ถูกกักขังในสวนสัตว์นอกเหนือจากการเอาชีวิตรอดตามความต้องการของเชลยแล้วพวกเขายังมีความสามารถเพียงเล็กน้อยในการต่อต้านชะตากรรมของตัวเอง แต่ปัญหาคือคนตายเหล่านี้ไม่ใช่ลิง แต่เป็นคนที่มีชีวิตอยู่ซึ่งหมายความว่าองค์กรที่อยู่เบื้องหลังพวกเขานั้นสูงกว่าผู้คนมากและอาจไม่อยู่ในอาณาจักรเดียวกับเราเลย" "
เย่เฉินพยักหน้าและพูดด้วยอารมณ์: "ฉันยังมีความรู้สึกของกบที่ด้านล่างของบ่อน้ําเพราะเรื่องนี้ดังนั้นตอนนี้ฉันมองย้อนกลับไปที่การประมูลยาฟื้นฟูมันค่อนข้างรีบร้อนฉันควรปฏิบัติต่อยาฟื้นฟูเป็นความลับสุดยอดและฉันไม่ควรนํามันออกมาประมูลอย่างเปิดเผย" "
Nanako Ito ไตร่ตรองสักครู่และพูดอย่างจริงจัง: "Ye Chenjun ในความรู้ความเข้าใจที่สม่ําเสมอของฉันจุดแข็งและชื่อเสียงทั้งสองจุดนั้นเกือบจะเสริมกันซึ่งเหมือนกับการวางกาน้ําชาเหล็กหล่อลงบนกองไฟถ่านยิ่งมีพลังมากขึ้นอุณหภูมิของน้ําก็จะสูงขึ้นตามธรรมชาติภายใต้ตรรกะพื้นฐานนี้ตราบใดที่ไฟแรงพอก็สามารถทําให้น้ําในกาน้ําชาแห้งและแม้กระทั่งละลายกาน้ําชาเมื่อเราเห็นกาน้ําชาละลายด้วยไฟเราจะไม่รู้สึกว่าเรื่องนี้อยู่นอกเหนือความรู้ความเข้าใจของเรา" "
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ Nanako Ito หันหลังกลับและพูดว่า: "อย่างไรก็ตามองค์กรลึกลับนี้ได้โค่นล้มตรรกะพื้นฐานนี้ตามคําพูดของคุณความแข็งแกร่งของพวกเขาควรจะแข็งแกร่งมาก แต่ความนิยมของพวกเขาเกือบจะเป็นศูนย์มันเหมือนกับไฟในเตาที่ไหม้สีแดงอย่างเห็นได้ชัด แต่น้ําในกาน้ําชายังคงเย็นและเจาะซึ่งฟังดูแปลก ๆ เล็กน้อย แต่ก็แปลกที่พิสูจน์ว่าความแข็งแกร่งขององค์กรนี้เกินความเข้าใจปกติของฉัน" "
เย่เฉินพยักหน้าและถอนหายใจ: "ฉันมีความคิดเช่นเดียวกับคุณดังนั้นในจิตใต้สํานึกของฉันความแข็งแกร่งขององค์กรนี้ควรแข็งแกร่งกว่าสามตระกูลหลักที่ฉันรู้จัก แต่ความแข็งแกร่งของมันยังคงเป็นปริศนา" "
ทันใดนั้น Nanako Ito ก็เงยหน้าขึ้นมองเย่เฉินและพูดโดยไม่รู้ตัว: "เย่เฉินจุน... อันที่จริง ในความเป็นจริงในสายตาของฉันคุณเคยเป็นเช่นการดํารงอยู่ เมื่อฉันไม่รู้จักคุณความแข็งแกร่งของคุณแข็งแกร่งมากจนเกินความรู้ความเข้าใจของฉันโดยสิ้นเชิง แต่ฉันไม่เคยได้ยินชื่อคุณในเวลานั้น
ฉันมีคนตรวจสอบภูมิหลังของคุณและพบว่าคุณเป็นเพียงลูกเขยของครอบครัวเล็ก ๆ ในจินหลิงซึ่งทําให้ฉันรู้สึกแปลก ๆ มากขึ้นถ้าไม่ใช่เพราะความคิดริเริ่มของคุณที่จะแสดงความแข็งแกร่งต่อหน้าฉันฉันอาจเดาไม่ได้ในชีวิตของฉันว่ามีลูกเขยที่ทรงพลังเช่นนี้ซ่อนอยู่ในครอบครัวท้องถิ่นเล็ก ๆ ในจินหลิง "
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ Nanako Ito ถาม Ye Chen: "เย่เฉินจุนคุณเป็นเหมือนองค์กรลึกลับในสายตาของคุณตอนนี้ได้ไหม" มันอาจจะซ่อนอยู่ในมุมที่คุณไม่เคยสังเกตมาก่อนและไม่มีใครรู้ว่าพวกมันมีพลังมากแค่ไหนจนกว่าพวกเขาจะแสดงความแข็งแกร่ง "
จู่ๆ เย่เฉินก็ยกคิ้วขึ้น
เขารู้สึกว่าสิ่งที่นานาโกะพูดนั้นสมเหตุสมผลและยังให้แนวคิดใหม่กับตัวเองด้วย
ฉันอยากรู้ว่าต้นกําเนิดขององค์กรลึกลับนั้นคืออะไร แต่อย่างที่นานาโกะพูดต้องมีคนจํานวนมากที่ต้องการค้นหาสิ่งที่พวกเขาอยากรู้เกี่ยวกับองค์กรลึกลับนั้น
กล่าวอีกนัยหนึ่งองค์กรลึกลับนี้น่าจะเป็นเหมือนอาศัยอยู่ในตระกูล Xiao ซ่อนตัวอยู่ในมุมที่ไม่เด่นด้วยตัวตนที่ไม่เด่น
☑️
โปรดติดตามตอนต่อไป☑️
ช่องอยากรู้จัง #AliZ🔻
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
