EP : 386 (Repost-ก่อนได้อ่านฉบับภาษาไทย)
Anohana ดอกไม้ มิตรภาพ และความทรงจำ
เรื่องนี้ไม่ใช่การ์ตูนเก่ามากและตัวผมเองรู้จักเรื่องนี้มานานพอสมควรแล้วครับ รู้จากการที่ได้ยินหลายคนบอกว่าเรื่องนี้ดีนะ เรื่องนี้เศร้าดีนะ เรื่องนี้น้ำตาแตกเลยนะ และหลายๆคนก็ยกให้เรื่องนี้เป็นอนิเมะที่เรียกน้ำตาดีที่สุดเรื่องนึงครับ ที่บอกอย่างก็เพราะคำลือแบบนี้แหล่ะครับที่ทำให้ผมต้องไปดูอนิเมะเรื่องนี้
ทั้งๆที่ปกติ ผมไม่ได้นิยมดูอนิเมะมากนักหรอกครับ คือเน้นอ่านเป็นหนังสือการ์ตูนมากกว่า เพียงแต่เรื่องไหนอ่านแล้วชอบมากก็อาจไปดูอนิเมะ หรือ เรื่องไหนมีแต่อนิเมะก็ต้องไปดูอนิเมะอย่างเดียว และเรื่อง Anohana เรื่องนี้ก็มีแต่อนิเมะอย่างเดียวในบ้านเราด้วยสิครับ
เรื่องนี้ผมได้ไฟล์มาเก็บไว้ที่เครื่องนานแหละ แต่อยู่ๆผมก็ได้ฉบับหนังสือมังงะของเรื่องนี้จากญี่ปุ่นมาแต่ด้วยอ่านไม่ออกเลยเก็บเอาไว้แทน คิดว่าเดี๋ยวมาดู อนิเมะก่อนแล้วค่อยว่ากันเพราะในบ้านเราเรื่องนี้มีลิขสิทธิ์ออกแผ่นมานานแล้วครับ ไอ้ตรงนี้แหล่ะที่น่าปวดหัวสำหรับผม
เพราะผมมีปัญหาอย่างนึงในการดูหนังหรือการ์ตูนที่มีลิขสิทธิ์ในบ้านเราเพราะหลายเรื่องพอมีลิขสิทธิ์ก็จะออกแต่พากย์ไทยมาเพียงอย่างเดียว ไม่มีเสียงญี่ปุ่นบรรยายไทยออกมาให้เป็นตัวเลือก ผมไม่ได้มีปัญหาในการฟังเสียงพากย์ของคนไทยหรอกนะครับ แต่ผมมีปัญหาที่หลายๆครั้งเสียงที่พากย์มานั้นมันให้อารมณ์หรือบรรยากาศที่ไม่ถึงฉบับเสียงญี่ปุ่นครับเจอปัญหานี้หลายเรื่องมาก
ไอ้ที่ควรสนุกก็ไม่สนุก ไอ้ที่ควรไปสุดก็ไม่สุด เพราะเรื่องเสียงนี้เป็นหลักก็หลายเรื่องครับ เพราะฉะนั้นหากเป็นไปได้ถ้าผมดู ของเสียงญี่ปุ่นและบรรยายไทยดีที่สุดครับ บ่นมานานเพราะจะบอกว่าปัญหานี้เกิดขึ้นกับผมในการดูเรื่องนี้เช่นเดียวกันครับ ขอบอกไว้ตั้งแต่ตอนต้นเลยแล้วกันนะครับ
Anohana ดอกไม้ มิตรภาพ และความทรงจำ เป็นเรื่องราวของเพื่อนกลุ่มนึงที่เล่นกันมาตั้งแต่ยังเด็ก โดยกลุ่มเด็กๆ 6 คนนี้ มีจินตัง เด็กผู้ชายเป็นเสมือนหัวหน้าของกลุ่ม แต่แล้ววันนึง เม็มมะ เด็กสาวในกลุ่มก็ได้เกิดอุบัติเหตุทางน้ำและเสียชีวิตไปในที่สุด ทำให้เด็กๆกลุ่มเพื่อนๆ ที่เหลืออีก 5 คนเกิดการสลายตัวไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ จน 10 ปีผ่านไป จินตัง ได้เติบโตขึ้น แต่ด้วยปัญหาในอดีตทำให้เขากลายเป็นเด็กเก็บตัว ไม่ไปเรียนหนังสือ แม้ตัวเองจะต้องไปเรียน ม.ปลาย แล้วก็ตาม
แต่เขาก็ใช้ชีวิตอยู่แต่ในบ้านของตัวเอง โดยที่พ่อของเขาไม่ได้ว่ากล่าวอะไรในเรื่องนี้ ชีวิตของเขาที่มีแค่พ่อกับเขาสองคน โดยขาดแม่ที่ได้เสียชีวิตในช่วง 10กว่าปีที่แล้วนั้น ไม่ได้มีอะไรสำคัญหรือเป้าหมายเป็นพิเศษ จนวันนึง อยู่ๆ เม็มมะ เพื่อนในอดีตของเขาที่ได้ตายไปก็ได้ปรากฏตัวให้เขาได้เห็นในสภาพที่โตขึ้นเหมือนกับตัวเขา
และมีเขาเพียงคนเดียวที่ได้เห็นและได้ยินเสียงของเธอ เมมมะมาหาจินตังเพื่อขอให้เขาทำบางอย่างที่จะทำให้เธอกลับไปสู่สุขคติได้ แต่เธอดันนึกไม่ออกว่าความปราถนาของเธอนั้นคืออะไร แม้จะรู้สึกว่ามันจะเกี่ยวกับกลุ่มของเพื่อนๆของเธอในอดีตก็ตาม และนี่คือเรื่องราวของ จินตัว เม็มมะ และเพื่อนๆที่จะต้องมาช่วยหาและทำให้ความปราถนาของเพื่อนในอดีตสำเร็จให้ได้
เนื้อเรื่องภาพรวมจะบอกว่าชวนให้เรานึกถึงบรรยากาศของความเป็นเพื่อนและบรรยากาศแห่งอดีตครับ กลุ่มเพื่อนที่ได้ทำการแตกตัวไปตั้งนานแล้ว อาจจะด้วยปัญหาที่เกิดจากเม็มมะ หรือต่อให้เม็มมะยังอยู่ ปัจจุบันก็อาจจะไม่ได้สนิทอะไรเหมือนเดิมแล้ว แต่พวกเขาต้องมารวมตัวทำภาระกิจให้กับเม็มมะ เพื่อให้เธอได้ไปสู่สุขคติ การดำเนินเรื่องได้เล่าเรื่องอย่างง่ายๆ
เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องของความสัมพันธ์เป็นหลักครับ ถ้าถามผม ผมว่าเรื่องนี้มันมีทุกอย่างที่ควรมีกับเนื้อหาที่เล่นกับเรื่องราวในอดีตนะครับ ทุกอย่างค่อยๆ ไปตามที่มันควรเป็น ปฎิกิริยาของเพื่อนแต่ละคนที่รับรู้เรื่องราวเหนือธรรมชาติเหล่านี้ ด้วยการคิดว่าจินตังไอ้เด็กเก็บตัวนี่มันจิตหลอนเป็นสิ่งที่เข้าใจกันได้ว่าเป็นใครก็คงคิดเหมือนกันแหล่ะ
ถ้าเรื่องนี้ขายความตลกเนื้อเรื่องคงจะพัฒนาไปอีกทางนึง แต่เรื่องนี้ถูกวางโครงเรื่องและการเล่าเพื่อบิ้วและทำให้เรารู้สึกและอินไปกับความดราม่าของแต่ละคนในกลุ่มที่ไม่เคยพูดคุยในบางอย่างมาก่อนเลยครับ
สิ่งที่เรื่องนี้พยายามสื่อสารกับตัวผมนั้นผมชอบอยู่ 2 ประเด็นครับ อย่างแรกคือเรื่องของปมและความสัมพันธ์ของเด็กๆหรือว่าเพื่อนแต่ละคนที่ไม่เคยเล่าให้ใครฟัง กับเรื่องของ ผลกระทบที่เกิดขึ้นจากการเสียชีวิตของเม็มมะเมื่อ 10 ปีที่แล้วครับ เรื่องแรกคือปมระหว่างเพื่อน จะว่าผมไม่คิดว่ามันจะไม่มีปมของแต่ละคนออกมาให้เห็นก็ไม่ใช่นะครับ คิดแล้วแหล่ะว่าต้องมี อนิเมะที่บิ้วอารมณ์ให้คนดูไปแตะในสิ่งที่คนสร้างต้องการจะขาดอะไรแบบนี้ไปไม่ได้
ซึ่งปมในแต่ละเรื่องผมว่ามันดูเข้ากับความเป็นเด็กในตอนนั้นครับ นั่นก็คือเรื่องความรักความชอบกันของแต่ละคน มันเป็นเรื่องปกติมากว่าเราจะชอบคนนั้นเป็นพิเศษ เพียงแต่เป็นเรื่องปกติอีกเช่นกันที่เด็กๆส่วนใหญ่มักจะเลือกที่จะเก็บเอาไว้มากกว่าบอก ต่อให้ผู้ใหญ่ก็เหอะครับ บางครั้งเราก็รู้ว่าบอกไปไม่รุ่งแน่นอนใช่ไหมครับ เด็กๆพวกนี้ก็เช่นกัน การที่แอบชอบและไม่บอกว่าชอบหรือรักใครนั้นเพราะคนที่เราชอบดูดีเกินเรา ดูเก่งเกินเรา หรือดูว่าเขาชอบคนอื่นอยู่ เป็นเรื่องปกติมากๆในความสัมพันธ์ของมนุษย์เราบนโลกใบนี้ครับ
แต่ที่ผมไม่คิดว่าเขาจะใส่มาให้ก็คือความรู้สึกของ ยุกิอะสึ เด็กหนุ่มหน้าตาดีสมองดีคนนึงในกลุ่ม ที่หลงรักเม็มมะ และได้มีโอกาสได้พูดสารภาพกับเม็มมะหลังสถานะการณ์ที่เขาได้กดดันให้จินตังในวัยเด็กพูดความรู้สึกกับเม็มมะไป ซึ่งเมื่อจินตังพูดว่าไม่ได้ชอบเม็มมะออกมา
เพราะด้วยวัยนั้นความเขินอายเป็นเรื่องปกติ (ผมก็เป็นนะ) ตัวเม็มมะที่วิ่งออกมาตามจินตังที่เขินและวิ่งหนีออกมานั้นถูกเบรคด้วยตัว ยุกิอะสึ และ คำตอบที่เขาได้รับหลังจากพูดกับเม็มมะออกไปแม้ไม่ใช่คำพูดที่ติดลบอะไรแต่ตัวเขาเองก็รู้ว่าเม็มมะไม่ได้ชอบตัวเขาเหมือนที่ชอบจินตัง เหตุการณ์คงเป็นเรื่องเด็กๆเล็กๆ
ถ้าหลังจากการจากกันในวันนั้น เม็มมะไม่เสียชีวิตเพราะตกน้ำไปก็ตาม เรื่องก็คงไม่ส่งผลกระทบต่อทุกคน โดยเฉพาะตัวยุกิอะสึ ที่โทษตัวเองว่าเพราะเขาจัดการให้มีการพูดคุยในวันนั้น และเพราะเขาพูดกับเม็มมะ ทำให้เม็มมะเสียชีวิตในวันนั้น กลายเป็นปมที่ผมไม่คิดว่าในเรื่องจะเล่าออกมาแนวนี้ครับ
คือสิ่งที่ ยุกิอะสึ ในวัย ม.ปลายที่มีโปรไฟล์ดีเยี่ยมคนนี้ติดค้างอยู่ในใจและกระทำออกมาเป็นอะไรที่ผมตกใจพอสมควรนะไม่คิดว่าในเรื่องจะสื่อสารออกมาเป็นอย่างนี้ แต่ประโยคคำพูดหรือความรู้สึกในใจที่ติดค้างในกรณีของเขาผมเข้าใจและรู้สึกได้ว่ามันมีผลต่อตัวเขามาจนถึงทุกวันนี้ครับ ในขณะที่ปมของแต่ละคนก็อย่างที่บอกเพราะเป็นเพื่อนวัยเด็ก
สิ่งที่เป็นปัญหาก็จะเป็นเรื่องรักๆนี่แหล่ะครับ แต่เพราะรักในวัยเด็ก มันก่อตัวเกาะหัวใจมาจนถึงตอนโต รักในวัยเด็กมันเป็นอะไรที่ร่างกายมันจดจำได้ดี และเพราะรักในวัยเด็กของแต่ละคน ถูกเบรคลงไปอย่างกระทันหันด้วยความตายของเม็มมะ นั่นเลยทำให้ความรักและความรู้สึกที่ถูกตอกลงไปในจิตใจและหัวใจอย่างลึกที่สุดเกินจะคาดคิด ไม่ได้ถูกดึงหรือทำให้มันกระจ่างพอที่จะก้าวไปข้างหน้าอย่างรอยยิ้มครับ
และนั่นก็นำพาไปสู่เรื่องที่สองที่ผมชอบในเรื่องนี้ก็คือ ผลกระทบที่เกิดขึ้นจากการเสียชีวิตของเม็มมะเมื่อ 10 ปีที่แล้วครับ ซึ่งทีแรกผมคิดว่าเขาจะนำเสนอแค่ว่าการตายไปอย่างกระทันหันนี้ทำให้เพื่อนๆในกลุ่มเกิดการช็อคและส่งผลต่อความรู้สึกไปในอนาคตของพวกเขาเมื่อโตเท่านั้น แต่เรื่องนี้กลับย้อนมาบอกผลกระทบที่ทีแรกไม่คิดว่าเขาจะเล่าให้ฟังอย่าง
ผลกระทบต่อพ่อและแม่ของเม็มมะที่เสียลูกไปครับ คือผมไม่คิดว่าจะเล่าออกมาอย่างนี้นะครับ แม้ในเรื่องอื่นๆ เขาเล่ากันแบบนี้กันเป็นเรื่องปกติละ แต่ด้วยการเล่าเรื่องที่จะเน้นพวกเด็กๆเป็นหลักในการเปิดและคลายปมทำให้ผมลืมคิดไปชั่วขณะหนึ่งว่าเขาจะเล่นประเด็นนี้ด้วยครับ ซึ่งในความเป็นจริง ชีวิตจริง คนที่จะรู้สึกและโดนตอกหัวใจหนักที่สุดคงไม่พ้น พ่อและแม่ของพวกเขาใช่ไหมครับ ที่อยู่ๆก็ได้เสียคนอันเป็นที่รักในครอบครัวไป
และเมื่อเรื่องหันกลับมาเล่าปัญหาจากการเสียลูกสาวของคุณแม่ไปให้เราฟังเราถึงเห็นว่าเออ นะ เรื่องราวแสนเบสิคในการสูญเสียลูกสาวนี่แหล่ะทรงพลังและสะเทือนใจพวกเราได้อย่างง่ายๆเลย คือออกมาน้อยแต่รับรู้ได้มากถึงหัวใจที่ต้องสลายไปจากการตายของเม็มมะ และไม่แปลกที่ลึกๆเธอก็โทษพวกเพื่อนๆของเม็มมะว่าอาจเป็นสาเหตุการตายของลูกสาวเธอรวมถึงรู้สึกว่าไม่เป็นธรรมเลยที่พวกเขายังโตมาได้อยู่ ทั้งๆที่เม็มมะลูกรักของเธอต้องตายไป แม้เรื่องนี้จะไม่ได้มีอะไรให้คิดมากว่าเป็นการตายจากความประมาทของเจ้าตัวเองก็ตาม
และการที่เล่นถึงความรู้สึกต่อเนื่องของความรักที่ได้หลุดลอยไปของแม่ สู่การทำหน้าที่และให้ความรักที่ผิดรูปและปล่อยเลยอย่างที่ไม่ควรเป็นทำให้ลูกชายในบ้านหรือน้องชายของเม็มมะรู้สึกน้อยใจในความรักที่แม่มีให้ต่อพี่สาวที่เสียไปมากกว่าตัวเขาที่ยังมีชีวิตอยู่ ก็อาจนำพาให้ชีวิตของน้องชายของเขาผิดรูปไปอย่างที่ไม่คาดคิดก็ได้ ยังดีที่เรื่องนี้ไม่ได้เล่นประเด็นให้มันกลายเป็นอย่างนั้น
เพราะหากเป็นเรื่องอื่น ประเด็นนี้เป็นเรื่องใหญ่ที่ขยายได้เลยครับ ด้วยเหตุนี้ผมเลยคิดว่า การหายไปของใครซักคนนึงถูกสื่อสารออกมาให้เห็นว่ามันมีผลกระทบและสร้างรอยแผลในหัวใจให้กับใครหลายๆคนมากกว่าที่คิดครับ
ทรงเรื่องนี้ทำออกมาได้ดีนะครับ หลายจังหวะทำออกมาดีมาก สิ่งที่ผมชื่นชอบในเรื่องนี้นอกจากโครงเรื่องแล้วก็จะเป็นงานผลิตของอนิเมะที่ผมชอบมากคือ ภาพสวยครับ เห็นแล้วรู้สึกว่าตั้งใจสร้างงานออกมาให้ดีเลยครับ ไม่เริ่ดมากแต่ไม่ได้ปล่อยผ่านแน่นอน
และอีกอย่างนึงที่เรียกว่าเป็นนางเอกของเรื่องที่บิ้วอารมณ์ได้ดีมากก็คือเพลงครับ โดยเฉพาะเพลงปิดอย่าง Secret Base ～君がくれたもの～; ซึ่ง เพลงนี้ผมได้ยินมานานแล้ว ต้องเรียกว่าติดหูมากๆ โดยเฉพาะเวอร์ชั่น สิบปีให้หลัง ซึ่งต้องเรียกว่าเพราะกินใจเลยครับ นักร้องที่ร้องก็น่ารัก จริงๆต้องเรียกว่านักพาย์กมากกว่า น่ารักที่สุดเลย เพลงเพราะช่วยบิ้วอารมณ์ให้เรื่องนี้ได้ดีมากพลังเพิ่มเข้ามาหลายเท่าเลยครับ
ที่สำคัญการตัดเข้าเพลงในตอนท้ายของแต่ละตอนมีหลายตอนมากที่เพลงเข้ามาในจังหวะที่เรากำลังถูกบิ้ว เหมือนตัดมาถูกจังหวะมากๆ มันเลยช่วยเสริมความรู้สึกที่ดีและเศร้าเข้ามาอย่างถูกช่วงถูกจังหวะมากๆครับ
แต่ถามผมว่าเรื่องนี้ผมน้ำตาไหลไหม ต้องบอกว่าไม่ครับ ทั้งๆที่ผมเป็นสายร้องไห้อยู่แล้วนะครับ คือบิ้วง่ายแบบว่าชีวิตเจออะไรมาเยอะ เวลาเข้าอะไรที่บิ้วๆแบบไม่ต้องจงใจมากก็มีโอกาสน้ำตาซึมแหล่ะ แต่เรื่องนี้ไม่ใช่อย่างนั้นครับ มีหลายจังหวะที่ทำออกมาดีแล้วแต่ยังส่งผมไปถึงตรงนั้นไม่ได้ เหตุผลของผมก็มีอยู่ 2 ประเด็นครับ คือ 1. เนื้อเรื่องมันเดาได้และรู้แหล่ะว่ามันปูเพื่อไปยังเนื้อเรื่องที่เป็นแบบนั้นเลยไม่ร้อง ส่วน 2 ก็คือ เสียงพากย์ไทย นี่แหล่ะครับ
ผมมักมีปัญหากับหนังหรือการ์ตูนที่เราเดาเนื้อหาได้อยู่แล้วว่ามันต้องการให้เราร้องไห้ มีหลายเรื่องที่ทำมาดีแต่ผมก็ไม่จบอย่างที่เขาต้องการ แต่ผมไม่ได้บอกว่าเรื่องนี้ไม่ดี ไม่น่าดูนะครับ มันดีครับ เพียงแต่ผมไม่ร้องอย่างท่านอื่นครับ อันนี้ต้องเรียกว่าแล้วแต่คนเลยจะดีกว่าครับ และปัญหาใหญ่อย่างที่ผมบอกเลยคือผมไม่อินแล้วรู้สึกว่าการดูอนิเมะเสียงไทยมันจะเข้ากับอารมณ์ที่กำลังดูอยู่ครับ
อันนี้ปัญหาส่วนตัวผมนะครับ เรื่องนี้พูดยาก แต่ผมขอบอกว่าผมเป็นอย่างนั้นจริงๆ รู้สึกว่ามันดร๊อปลงกว่าที่ควรจะเป็นครับ นั่นเลยเป็นเหตุผลที่ผมไปไม่ถึงปลายทางอย่างที่ควรจะเป็นทั้งๆที่เตรียมใจเอาไว้แล้วนะว่าเอากรูแน่ๆ 5555
โอเค กลับมาที่ฉบับมังงะของเรื่องนี้มั่งครับ เนื่องจากเรื่องนี้ถูกสร้างเป็นอนิเมะฉายก่อนและด้วยผลตอบรับที่ดีเลยมีการนำมาเขียนเป็นมังงะให้อ่านกัน ในบ้านเราเรื่องนี้เลยไม่ได้ถูกซื้อ LC มาพิมพ์ให้อ่านกันครับ อาจเป็นเพราะกระแสมันไม่เยอะมากพอให้ สนพ ซื้อมาก็ได้ ฉบับที่ผมถืออยู่เลยเป็นของ ญี่ปุ่นครับ
มีทั้งหมด 3 เล่มจบ เนื้อหาลงหลังอนิเมะ เพราะฉะนั้นความเหมือนมันเลยเหมือนกันเกือบ 100% เลยทีเดียวครับ แต่สายหนังสืออย่างผมต้องบอกเลยว่าชอบแบบนี้มากกว่าอนิเมะครับ ด้วยคุณภาพงานผลิตที่ต้องบอกเลยว่า รูปเล่มดีมาก กระดาษสุดยอด งานพิมพ์ดีงาม ที่สำคัญลายเส้น สวยและคมชัดมากครับ คือผมก็ชอบภาพของงานอนิเมะนะครับ งานดีอย่างที่บอก แต่พอมาลงในมังงะแล้ว ภาพกลับสวยกว่าครับ มันทำให้ผมรู้สึกว่างานเซ็ทนี้ของเขาทำออกมาได้ดี น่าเก็บและประทับใจคนอ่านไม่ออกอย่างผมมากเลยครับ 5555
เอาเป็นว่าเรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่ทำออกมาได้ดีนะครับ ทั้งอนิเมะ และมังงะ ในบ้านเรายังหา อนิเมะดูได้ครับ ลิขสิทธิ์เป็นของโรสวีดีโอ และมีช่องให้ดูในยูทูปด้วยครับ เรื่องนี้ดังมากในญี่ปุ่นนะครับ เพราะเท่าที่เห็นดูนั้น มีทั้ง อนิเมะ 11 ตอนจบ มีการไปสร้างเป็นภาพยนตร์และซีรีย์ญี่ปุ่นหลายตอนอีก รวมถึงเพลง Secret Base ที่เพราะมากๆก็นำไปเปิดคอนเสริต์ใหญ่ๆให้แฟนอนิเมะเรื่องนี้ได้ไปเข้าชมกันครับ ดูได้ในยูทูปเลยครับ
ถือว่าเป็นอีกเรื่องที่ทำออกมาได้ดี ดีทั้งเนื้อเรื่อง และการนำเสนอ ภาพสวย ไม่มีอะไรให้ติมากครับ แม้เนื้อเรื่องจะเดาได้ง่ายเพราะการ์ตูนแนวสูญเสียและแนวย้อนกลับมาคิดเรื่องราวในวัยเด็กอย่างนี้เนื้อหามันจะไม่ซับซ้อนมากเพราะต้องการสื่อสารทางอารมณ์มากกว่าครับ เป็นอีกเรื่องที่นั่งดูพร้อมหน้ากันได้อย่างสบายครับ ให้อะไรดีๆและเพลงเพราะมากครับ ใครยังไม่ได้ดูหาดูได้นะครับ แนะนำครับ
ภาพ 8/10 สำหรับอนิเมะ
9/10 สำหรับมังงะ
เรื่อง 8/10
ความประทับใจ 8/10(จริงๆอยากให้ 9/10 แต่ผมติดที่เสียงพากย์จริงๆครับ แต่ไม่ได้ว่าคนพากย์ไทยนะครับ ไม่มีเจตนาว่าเรื่องนี้เพราะมันเกี่ยวกับรสนิยมของผมคนเดียวครับ)
#Manga #รีวิวการ์ตูน #จบ #3เล่มจบ #การ์ตูนแนวดราม่า #การ์ตูนแนวความรัก #MangaAnimeReviews #การ์ตูนแนวเพื่อน #8คะแนน #Rate15 #เธอๆอ่านเรื่องนี้หรือยัง
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
