22 ต.ค. 2022 เวลา 09:55
"มันไม่รู้จะทำยังไง เพื่อให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้นกว่านี้"
หลังจากสอบวิชาหนึ่งที่ตัวเองเตรียมตัวได้ไม่ดีพอ
เดินออกห้องด้วยกายที่ไร้วิญญาณ
หัวตื้อตัน อ่านหนังสือวิชาถัดไปไม่เข้าหัวแม้แต่ตัวเดียว
เหลือเวลาอีกไม่มากแล้ว จะนอนพักผ่อนก็กลัวยาว
เลยตัดสินใจงัดไม้เด็ด วิชาความรู้จากหนังสือหนังหา
ที่อ่านมาทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นนั่งสมาธิ ดูคลิปตลก
สังเกตลมหายใจ ออกกำลังกาย อาบน้ำ นอนพักงีบ
ลองทำทั้งหมดแล้ว ทำได้เดี๋ยวเดียว รู้สึกหัวยังตื้ออยู่
ใจมันลอยทุกครั้งที่ทำสิ่งเหล่านั้น แถมตอนอ่านวิชาวันพรุ่งนี้รู้สึกเหมือนตัวเองมีโล่ป้องกันความรู้ซะงั้น
ความยากมันอยู่ตรงที่จะพอหรือจะฝืน
ตัดสินใจอยู่นาน ปรากฏว่า สมองน้อยๆ ได้เสนอวิธีหนึ่ง
ที่น่าสนใจขึ้นมา คือ "เขียน"
ไม่รอช้า รีบหยิบหากระดาษหน้าโล่งๆ คว้าปากกา
นื้วโป้งกดที่ปลายปากกาดังคลิก
เริ่มระบายสีสันผ่านตัวอักษร เขียนทุกอย่างในหัว
ทั้งความรู้สึก ความวิตกกังวล ความเครียด และโทษตัวเองที่ทำไม่ได้
ตอนแรกเขียนไปเรื่อยๆ รู้สึกสงสัยตลอดว่าจะได้ผลหรือไม่ ได้ผลขนาดนั้นเชียวหรือ
ไม่ว่าจะสงสัยอะไร ยังคงเขียนต่อไป ต่อไป และต่อไป
จนกระทั่งมีเพื่อนที่ตัวเองพลาดจากกันไปนาน
ปิ๊งปรากฏกายทันควัน นั่นคือ "ตัวเราเอง"
เพื่อนคนนี้นั่งฟังเราอย่างตั้งอกตั้งใจ คอยชี้นู้นชี้นี่
คอยสอดแทรกระหว่างความคิดและบรรทัดให้เรา
นั่นทำให้ความประหลาดใจกระดอนประทับในหัวใจ
รู้สึกดีขึ้นมามาก ใจเริ่มสงบ ผ่อนคลาย แต่หัวยังคงตื้อ
จึงตัดสินใจเขียนต่อไปอีก จนกระทั่งถึงกลางหน้ากระดาษ ความคิดเริ่มร้อยเรียง เห็นภาพความต้องการ
ความรู้สึกภายในใจชัดเจนขึ้น จนเสียงในหัวหรือเพื่อนรักของเราพูดขึ้นว่า
"นายรู้สึกไปเอง นายผ่านแบบนี้มาหลายรอบแล้ว และตอนนี้นายก็ยังอยู่ดี พรุ่งนี้จะผ่านไปแน่นอน วันเลวร้ายทั้งหมดจะผ่านไป นายในอนาคตรออยู่ข้างหน้า
ไว้ใจตัวเองหน่อย นายทำได้"
ไม่รู้จะขอบคุณกับสิ่งนี้ยังไงดี มันคงคล้ายๆ กับการระบายอารมณ์ความรู้สึกให้ใครสักคนฟัง แล้วคนนั้นไม่ตัดสินใจเราแม้แต่ครั้งเดียว กลับนั่งนิ่งและรู้สึกอย่างที่เรารู้สึกอย่างเต็มอกเต็มใจ
อีกสองบรรทัดจะจบหน้ากระดาษ เกิดความผูกพัน
ไม่อยากจากลา แต่คงต้องเงยหน้าเผชิญความจริง
จึงกล่าวคำอำลาอย่างจะเจอครั้งสุดท้าย
1
ขอบคุณมาก
แล้วพบกันใหม่ เพื่อนรัก
จากคนที่ไม่เคยเห็นนาย
ทั้งๆ ที่อยู่เคียงข้างมาตลอด
...
บางทีเราอาจจะแก้ปัญหาไม่ได้ ณ เดี๋ยวนั้น
การนั่งหาคนระบายด้วยหรือถ้าไม่มี
การนั่งเขียนไปเรื่อยๆ ถือว่าเป็นทางออกที่ดี เมื่อเจอในสถานการณ์กลืนไม่เข้าคลายไม่ออกอีกวิธีหนึ่ง
อย่างน้อยเรารู้สึกดีขึ้น หัวเบาลง โปร่งพร้อมเติมสิ่งใหม่
แค่นั้นน่าเพียงพอที่จะเงยหน้าแล้วตัดสินใจทำบางอย่าง
ที่สมองตอนแรกทำไม่ได้แล้วล่ะ
โฆษณา