Blockdit Logo (Mobile)
เรื่องยาก เล่าง่ายๆ
•
25 ต.ค. 2022 เวลา 13:00 • ธุรกิจ
สวัสดีครับคุณผู้อ่านทุกคนนน ห่างหายกันไปถึงสองวันเลยนะครับ แน่นอนว่าเรากำลังเตรียมคอนเท้นต์ให้ทุกๆคนได้อ่านกันอยู่ อย่างที่เคยบอกไปครั้งที่แล้วนะครับว่าเพจของเราได้คุยกับดร.ท่านหนึ่ง ซึ่งเขาก็คือดร.ฐณยศ โล่ห์พัฒนานนท์นั่นเอง บทความในครั้งก็จะมาจากการที่เราได้เข้าไปสัมภาษณ์กับท่านอาจารย์ถึงประเด็นต่างๆในเรื่องของSoft power และภาพยนตร์
โดยนี่จะเป็นแค่ส่วนหนึ่งจากทั้งหมด ซึ่งจะแบ่ง2Partด้วยกัน Partแรกคือโพสที่เรานำมาให้ทุกคนอ่านในวันนี้ ส่วนอีกPartจะมาพรุ่งนี้ ถ้าใครอยากฟังเต็มๆโดยไม่มีการตัดประเด็นใดๆออก ก็สามารถเข้าไปฟังได้ที่Podcastของเราในช่องYoutubeตามลิ้งค์ที่แปะไว้ได้เลยยยยย
Soft Power กับวงการภาพยนตร์ไทย ไปไกลถึงไหนแล้ว ?
โดยเริ่มมาก็ต้องแนะนำตัวกันก่อน เอาจริงๆแล้วดร.ฐณยศเขาเป็นคนเฟรนลี่มากๆเลยครับ ดร.ให้เราเรียกเขาว่าอาจารย์เกมได้เลย ไม่ถือตัวทั้งยังมีอารมณ์ขัน และแน่นอนว่าความรู้เองก็แน่นตั๊บเช่นกัน โดยเราได้ยิงคำถามแรกออกไปก่อนว่า มุมมองของSoft powerของไทยในสายตาของอาจารย์เกมมองมันว่ายังไงบ้าง
ดร.เกม : ยินดีมากที่เราถามคำถามนี้ สิ่งที่ผมจะตอบให้พวกเราฟังวันนี้คือสิ่งใหม่ที่ผมยังไม่เคยตอบที่ไหนมาก่อน เริ่มจากเรื่องแรกก่อน Soft Power ไทยตอนนี้มันยังเป็นแค่วาทกรรม คือพูดกันสนุกๆ รัฐมีความตื่นตัว แต่มันยังไปไม่ถึงไหน มันยังอยู่ในองค์ประชุม
เหตุที่มันไปไม่ถึงไหน ก็อย่างที่ผมบอกอันแรกไปก็คือเรายังไม่มีสินค้าที่จะเป็น Soft Power ได้ ถ้ามีตัวนี้ก็สินค้าเรามันจะต้องเป็นสินค้าที่ใครดูแล้วหลงรัก ติดใจ ลืมไม่ลง มันต้องมีตรงนี้ให้ได้ อันที่สอง เราไม่รู้ว่าเราส่งออกไปที่ไหน เราพูดถึงการเหวี่ยงแห ซึ่งแต่ละพื้นที่ก็ไม่เหมือนกัน
เวลาที่เราพูดถึง Soft Power เราพูดมุมเดียว ในมุมมิติความบันเทิงคือการสร้างสรรค์สื่อบันเทิงและส่งออกไปให้เขาดู ให้เขาดูแล้วเขาชอบเราคิดแค่นี้ แต่จริงๆแล้ว Soft Power มันเป็นเรื่องการเมืองระหว่างประเทศ เราไม่เคยมองในมิติการเมืองระหว่างประเทศว่ามันเกิดอะไรขึ้น และเราต้องการสร้างอำนาจแบบไหน ในรูปของ soft Power เพื่อหาผลแบบใด เราไม่รู้ตรงนี้เลย เราไม่รู้เรื่องรัฐศาสตร์ระหว่างประเทศ
พวกผมเลยถามไปว่าเราสามารถเรียกว่ามันกำลังอยู่ในช่วงตั้งไข่ได้ไหม ซึ่งคำตอบก็ทำเอาตกใจมากๆ
ดร.เกม : ผมว่าตั้งไข่ก็ยังไม่ได้ตั้งนะ อยู่ในขั้นที่เรียกว่า เพ้อฝันกันอยู่ ยังพูดเรื่องเดิมๆ นิเทศศาสตร์จะไม่รู้เรื่องรัฐศาสตร์ ถ้าเอาสายรัฐศาสตร์มาพูดก็จะไม่รู้เรื่องทางความสร้างสรรค์ มันไม่เคยถูกเอามารวมกัน
ทึ่งใช่ไหมล่ะครับ พวกผมเองก็ไม่คิดเลยว่าจริงๆแล้วเราอยู่แค่ในขั้นนั้น หลังจากนั้นเราก็เลยยิงคำถามที่สองออกไปทันทีว่า ในสังคมของโลกเราตอนนี้ถ้านับกันจริงๆแล้วผู้เล่นเบอร์ใหญ่สุดในด้านนี้จริงๆคือใคร แล้วเราเรียนรู้อะไรจากเขาได้บ้าง
อาจารย์เกม : อันดับหนึ่ง สหรัฐอเมริกา อันดับสอง เกาหลีใต้กับญี่ปุ่น ผมให้คู่กันนะ แล้วก็ตามมาด้วยประเทศจีน สิ่งที่เราควรเรียนรู้จริงๆคือ เขาสร้างสินค้าแบบไหนมันจึงจะชนะใจคนได้ ตรงนี้เราไม่เคยศึกษา แล้วหนักกว่านั้น บ้านเราอาจจะประสบความสำเร็จในเชิงของหนัง Art แต่การที่จะเอาหนัง Art มาอ้างเป็น Soft Power Resource เนี่ยผิด เพราะว่าหนัง Art คนมันไม่ดู มีคนดูไม่กี่คน ได้รางวัลเพราะกรรมการ ไม่ใช่ได้รางวัลเพราะคนดู ถ้าไม่ mass อย่าพูดเรื่อง Soft Power
เราเลยถามต่อเลยว่า แล้วอย่างนี้ในที่อาจารย์ยกตัวอย่างมา ถ้าเราจะยึดสักประเทศเป็นต้นแบบจริงๆ เราควรต้องยึดใครไหมครับ
ดร.เกม : เยี่ยม ชอบเลยครับคำถามนี้ ผมสนใจเป็นพิเศษเลยคือกรณีของญี่ปุ่น เรื่องการ์ตูนด้วย ซีรีส์เขาด้วย สังเกตไหมว่างานซีรีส์บางอย่างญี่ปุ่น คนที่ดูก็จะชอบ แต่เขาไม่ได้ทำการตลาดเท่าเกาหลีใต้เท่านั้นเอง ที่สำคัญคือซีรีส์เขาหรือภาพยนตร์ของเขามันไม่ได้เป็นงานที่ลงทุนสูง สนุกได้ด้วยเรื่องพื้นฐาน การมีบท การมีตัวละคร การมีConcept
เพื่อนผมคนนึงเป็นนักแปลการ์ตูนญี่ปุ่น เขาบอกผมเลยว่า หลักๆมีอยู่แค่นี้เองว่าคุณทำมันให้สนุกได้ไหม ในภาวะที่คุณมีทรัพยากรเท่าที่คุณมี มีเท่าไหร่ก็ใช้เท่านั้น อย่าไปมองว่ามีเท่านี้ต้องลงทุนให้มากกว่านี้ ต้องเอามาให้มันสูงกว่านี้ เพื่อจะได้งานที่ดีกว่านี้มันไม่ใช่ ต่อให้มีไอเดียเยอะ แต่ฝีมือไม่ถึงมันก็จบ ประมาณนี้ครับ
ครับ ในโพสนี้ก็จะทิ้งท้ายไว้ที่คำถามนี้ก่อน ยังมีประเด็นจากบทสัมภาษณ์ที่จะเอามาให้ทุกคนได้อ่านกันแน่นอนครับ อย่างเช่น การสนับสนุนจากผู้เล่นหลักในประเทศ ทั้งภาครัฐและเอกชน แต่คงจะต้องเป็นวันพรุ่งนี้ รอติดตากันได้ในเพจเรื่องยากเล่าง่ายๆได้เลยครับ
โฆษณา