ศีลธรรมเป็นเรื่องของมุมมองทางอุดมคติ
อุดมคติเป็นเครื่องวัดระดับการเติบโตเรียนรู้
และระดับการเติบโตเรียนรู้มาจากประสบการณ์
สิ่งที่เคยสูงส่งดีงามของคนๆหนึ่ง อาจกลายเป็นความเพ้อหลงเมื่อเขาเปลี่ยนมุมมอง
ผมไม่นับถือศาสนาจึงไม่ต้องการชี้คำตอบตัดสินถูก-ผิดในเรื่องนี้ เพราะก็มีคำตอบที่ดีๆจากคนอื่นอยู่แล้ว
ที่ผมจะบอกก็คือ ทำไมถึงต้องมีกรอบของคำว่า "ศีลธรรม" มาจำกัดมนุษย์ไว้จากการเป็นครูของตนเอง
เพื่อป้องกันไม่ให้เราเดินทางผิด?
เพื่อรักษาสังคมให้มีระเบียบสุข?
คำถามคือ "ศีลธรรม" ได้เป็นข้อตกลงร่วมกันแล้วจริงๆ
หรือเป็นเพียงความคิดเห็นของคนๆเดียว ของกลุ่มๆเดียวที่ถือครองอำนาจทางความคิดไว้
"สิ่งที่เราทำจะบอกถึงสิ่งที่เราเป็น"
"เราเป็นคนแบบไหนเราก็จะมีศีลธรรมแบบนั้น"
แล้วที่ผ่านมาเราได้เลือกเป็นคนที่เราเลือกเอง หรือเป็นจากที่ผู้อื่นได้เลือกให้?
มันจะดีกว่านี้หากเสรีภาพและศีลธรรมจะเป็นเรื่องเดียวกัน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
