6 พ.ย. 2022 เวลา 01:53 • ปรัชญา
เรื่องนี้เป็นประเด็นที่ละเอียดอ่อนมากขึ้นอยู่กับว่ารัฐบาลจะสื่อสารอย่างไรให้คนทั่วไปเข้าใจ เพราะเรื่องการขายชาติ ขายแผ่นดิน มันฝังลึกในสังคมไทยมายาวนาน หรือคำพูดที่ว่า “คงไม่มีใครอยากตกเป็นพลเมืองชั้นสองของประเทศตัวเองหรอก” ที่ได้ยินกันอยู่บ่อยๆ
ในความเป็นจริง การซื้อขายมันก็มีมานานแล้วในรูปแบบ
”นอมินี” ถ้าลองสังเกตดีๆบางพื้นที่แทบจะไม่มีเจ้าของเป็นคนไทยด้วยซ้ำ อาจเป็นเพราะเราไม่มีกำลังซื้อเนื่องจากราคามันแพงขึ้นทุกปี(ตามค่าครองชีพ หรือแพงขึ้นตามธรรมชาติที่ดิน ฯลฯ)
ในทางกลับกันรายได้คนไทยกลับลดลง และสภาวะการตกงานที่มีแนวโน้มสูงขึ้น เพราะเศรษฐกิจไทยที่เริ่มเปราะบางด้วยปัจจัยต่างๆ เช่น การเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุ หรือ ต่างชาติเริ่มย้ายฐานการผลิตไปประเทศเพื่อนบ้านที่มีแรงงานวัยหนุ่มสาวมากกว่าและค่าแรงขั้นต่ำที่ถูกกว่าเท่าตัว หรือประเทศนั้นมีแร่ธาตุสำคัญที่เอื้อต่อการผลิต EV และสอดคล้องกับวิสัยทัศน์ของผู้นำที่มีปรับเปลี่ยนตามยุคสมัย ฯลฯ
ส่วนโครงการEECในบ้านเราก็ขายไม่ค่อยออกเพราะต่างชาติไม่มาซื้อ ไม่มาตั้งโรงงานตามที่คาด หรืออาจจะมาแต่มาแนวพึ่งพาเทคโนโลยีมากกว่าพึ่งพาแรงงานคนที่ค่าตัวเริ่มแพง ฯลฯ
แต่ก็ต้องเข้าใจและยอมรับกับสภาพปัจจุบันตอนนี้ ถ้ามองในภาพรวมเรื่องการกระตุ้นนโยบายเศรษฐกิจมันก็มีไม่กี่ทางเลือกเมื่อดูจากบริบทของประเทศในตอนนี้
แต่ก็หวังว่ารัฐบาลจะมีความรอบคอบในการกำหนดเงื่อนไขต่างๆเพื่อป้องกันการเสียผลประโยชน์ของคนไทย เช่น กำหนดให้ต่างชาติที่ถือครองที่ดินต้องเสียภาษีมากกว่าคนท้องถิ่น เพื่อนำเงินไป”พัฒนาประเทศ”เหมือนสิงคโปร์หรือประเทศอื่นๆที่เขาทำกันมานานแล้ว
1
โฆษณา