เกิดมาอีกทีต้องพร้อม
เกิดมาอีกทีต้องพร้อม
เราเกิดมาสร้างบารมี ก็ต้องสร้างกันให้เต็มที่เต็มกำลังอย่าไปขยักขย่อน เพราะชีวิตมนุษย์สั้นนัก ไม่ช้าเดี๋ยวเราก็ตายจากโลกนี้ไปแล้ว การเวียนว่ายในสังสารวัฏนี้ กายมนุษย์เท่านั้นที่สร้างบารมีได้ กายอื่น ภพอื่น ทำได้ยาก
นานๆ จึงจะมีปรากฏสักครั้งหนึ่ง ซึ่งถือเป็นกรณียกเว้น อย่างท้าวสักกเทวราชกับนางสุชาดาที่ได้ถวายทานกับพระอรหันต์ เราอย่าไปคิดทำอย่างนั้น เพราะมันเกิดขึ้นได้ยากมากๆ ตอนนี้เรายังมีกายมนุษย์ ยังมีชีวิตอยู่ มีเรี่ยวมีแรงแค่ไหนก็สร้างบารมีกันให้เต็มที่เต็มกำลัง เมื่อไรที่บุญส่งผลเราจะปลื้ม
ชีวิตในสังสารวัฏ เขาใช้บุญเอาไปสู้กับบาป เวลาที่บาปเข้ามาสิงจิตเรา จะบังคับให้เราคิดพูดทำในสิ่งอกุศล ทำแล้วก็มีวิบากติดไป ทำให้เป็นอุปสรรคของชีวิต ทั้งชีวิตตอนเป็นมนุษย์ ชีวิตในปรโลก และชีวิตในสังสารวัฏอดีตที่ผ่านมา
เรารู้เรื่องบุญบาปบ้าง ไม่ค่อยจะรู้บ้าง แต่เวลานี้เราได้เรียนรู้กันมามากแล้ว เมื่อรู้แล้วควรทำให้ถูกหลักวิชชา ออกแบบชีวิตของเราให้ดี คือภพชาติต่อไป ชีวิตเราต้องสมบูรณ์พร้อม ด้วยรูปสมบัติทรัพย์สมบัติ คุณสมบัติ ลาก ยศ สรรเสริญ สุข
มรรคผลนิพพาน พวกพ้องบริวาร วิชชาธรรมกาย เกิดมาระลึกชาติได้ ระลึกชาติเดียวก็ไม่เอานะ มีเรื่องกล่าวไว้ในพระไตรปิฎก มีอยู่หลายท่านระลึกชาติได้ชาติเดียว เห็นว่าภพในอดีต ตนเคยเกิดเป็นคนรวยได้
สั่งสมบุญมาอย่างดี แต่ชาตินี้กลับมาเกิดเป็นคนจน หรือบางท่านระลึกชาติว่า ชาติในอดีตตนเกิดมาจน ทำบาปอกุศลด้วย แต่ชาตินี้เกิดมารวย เลยไปสรุปว่า ทำดีไม่ได้ดีทำชั่วไม่ได้ชั่ว เมื่อไม่เชื่อเรื่องบุญเรื่องบาป พลาดไปทำอกุศลก็ไปอบายได้ ชีวิตถอยหลังอีกแล้ว
ทำดีได้ดี
เพราะฉะนั้น ระลึกชาติได้ชาติเดียว อันตราย ต้องอธิษฐานให้ระลึกชาติได้หลาย ๆ ชาติ แล้วไม่ว่าชีวิตจะเป็นอย่างไร ต้องสั่งสมบุญเอาไว้ ให้บุญเป็นพลังเสริม ให้คำอธิษฐานของเราเป็นจริงสมปรารถนา การที่ระลึกชาติได้ชาติเดียว แล้วเห็นชีวิตเป็นอย่างนั้น เราจะได้ข้อสังเกตว่า บุญบาปชิงช่วงกันส่งผลอยู่ตลอดเวลาจริงๆ
แล้ว ภพในอดีต เราเป็นคนเคยรวยกันมาก่อนทั้งนั้น และก็เคยทำความดีกันไว้มาก รวมถึงทำความไม่ดีก็มากด้วย ปัจจุบันชาตินี้เราจึงยังพบอุปสรรถในชีวิตมากมาย
ทั้งๆ ที่เราตั้งใจดีมาสั่งสมบุญกัน เพราะว่าบาปยังได้ช่องอยู่ แต่บุญก็ประดับประคองเอาไว้ เราจึงมีความรู้สึกอยากทำบุญ "เต็มที่" แต่ก็ได้ "เต็มที" ไม่อิ่มใจสักที มันขาดไม้เอกไป
เพราะขาดปัจจัย ๔ เลยไม่มีไม้เอกในสังสารวัฏ บุญบาปจะชิงช่วงช่วงชิงกันอยู่อย่างนี้ไม่มีอะไรเกินไปกว่านี้ มนุษย์เป็นเหมือนหุ่นให้บุญและบาปเชิด เมื่อเรารู้อย่างนี้แล้ว เราต้องออกแบบชีวิตของเราต่อไป
ในอนาคตให้ดีตลอด จนถึงจุดหมายปลายทางว่าทุกกพทุกชาติต่อไปนี้ เราจะต้องมีร่างกายที่แข็งแรงไม่รู้จักโรคภัยไข้เจ็บเลย
ในอดีตบุคคลที่ไม่เคยรู้จักโรคภัยไข้เจ็บเลยก็มี เช่น พระพากุละ ตลอดชีวิตท่านไม่เคยป่วยเลย ไม่เคยขบฉันแม้แต่สมอสักผลเพื่อเป็นยา และมีอายุยืนถึง ๑๖๐ ปี ท่านเป็นฆราวาสอยู่ ๘๑ ปี เป็นพระอีก ๘๐ ปี และได้บรรลุเป็นพระอรหันต์
เราเกิดมาสร้างบารมี และจะต้องสร้างบารมีกันต่อไปในอนาคต เพราะฉะนั้นเราต้องถึงพร้อมด้วยรูปสมบัติ คือต้องแข็งแรง อายุยืนยาว เราจะได้สร้างบารมีไปนานๆ เพื่อสั่งสมบุญที่จะเอาชนะพญามาร ไม่ใช่แค่หนีอย่างเดียว
รูปเป็นสมบัติ
เผื่อว่าภพไหนในอดีตวิบากกรรมมาตอนต้นของชีวิต ตอนปลายของชีวิตจะได้ลุยสร้างบารมีกันได้อย่างเต็มที่ ถ้าใครอยากเป็นผู้หญิงก็ต้องสวย ถ้าอยากเป็นผู้ชายก็ต้องหล่อ ความหล่อกับสวยนี่ เป็นแรงดึงดูดใจให้มหาชนเขาอยากเข้าใกล้นะ ยินดีช่วยเหลือ เป็นที่เกรงอกเกรงใจ ซึ่งร่างกายแข็งแรง อายุยืน รูปงาม รวมอยู่ในรูปสมบัติ
ถึงพร้อมด้วยทรัพย์สมบัติ
สมบัติมีหลายประเภท สมบัติที่ต้องทำมาหากินจึงจะได้มา คือ ต้องเหน็ดเหนื่อยก่อนถึงจะได้ สมบัติประเภทที่ไม่ต้องเหนื่อยแต่ว่าได้คือ สมบัติที่พอเรามาเกิดก็มาคอยท่าเลย รอคอยให้ใช้สร้างบารมี แล้วก็สมบัติจักรพรรดิตักไม่พร่อง
เคยมีบุคคลตัวอย่างในอดีต ที่ขาได้สมบัติจักรพรรดิตักไม่พร่องมาแล้วเช่น โชดิกเศรษฐี เป็นต้น หรือได้กระทั่งสมบัติ ที่ไม่ใช่อยู่ในแหล่งที่เกิด ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสเอาไว้ ตัวอย่างเช่น ในอากาศไม่น่าจะมีสมบัติ แต่ฝนรัตนชาติก็ตกมาแล้ว
เมื่อถึงพร้อมด้วยทรัพย์สมบัติ รูปสมบัติแล้ว ต้องถึงพร้อมด้วยคุณสมบัติ คือ มีดวงปัญญา เป็นบัณฑิตนักปราชญ์แทงตลอดทั้งทางโลกและทางธรรม มีความรู้ความสามารถดี ฉลาดในการใช้ทรัพย์ให้เป็นประโยชน์ต่อตนเองและโลก เพราะทรัพย์คือเครื่องมือสำหรับการสร้างบารมี นอกเหนือจากการหล่อเลี้ยงสังขาร
เมื่อเราเข้าใจแจ่มแจ้ง ชีวิตในโลกในสังสารวัฏได้ดีอยากให้ชีวิตเราอยู่ในระดับพ้นโลก หรือในระดับที่จะไปสู่จุดหมายปลายทางก็ดี เราจะได้ดำเนินชีวิตได้ถูกว่าการจะผูกพันกับอะไร คน สัตว์ สิ่งของ ทรัพย์สมบัติ ต้นหมากรากไม้ ภูเขาเลากา
หรือวิชาที่เราเคยได้ยินได้ฟังเรื่องไสยเวท วิทยาศาสตร์ทางใจอะไรต่างๆ เหล่านั้น หรือวิชชาธรรมกาย วิชชาของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ยิ่งเรียนยิ่งบริสุทธิ์ ยิ่งรู้ ยิ่งแตกฉาน ดับทุกข์ได้ เอาชนะพญามารได้เราจะได้เลือกได้ถูกต้อง
เมื่อเรามีดวงปัญญาภพชาติต่อไป เมื่อมาเกิดใหม่จะต้องพร้อมที่จะมาสร้างบารมี มีลาภ ยศ สรรเสริญ สุข บรรลุมรรคผลนิพพานบรรลุวิชชาธรรมกายตั้งแต่เยาว์วัย เกิดมาก็บรรดุธรรมกันเลย แล้วก็ให้รักธรรมะเหมือนผู้ใหญ่รัก บางที่เด็กรักธรรมะก็รักแบบเด็ก ยังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไร ต้องรักธรรมะแบบผู้รู้
ท่านรักธรรมะกันจริงๆ ความถึงพร้อมในมนุษย์สมบัตินี้ จะได้มาด้วยการทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนา หรือได้ด้วยบุญริยาวัตถุ ๑๐ ประการ ที่กลั่นให้กายวาจาใจของเราใสสะอาดบริสุทธิ์ อย่างที่ลูกทุกคนกำลังกระทำกันอยู่นี้
ให้หมั่นพิจารณาดูว่า ชาตินี้มีอะไรที่เรายังไม่สมบูรณ์บ้าง ลองระลึกชาติปัจจุบันย้อนหลังดู ตั้งแต่เราเกิดมา พิจารณาตั้งแต่ภายใน ตัวของเราออกมาถึงภายนอก ไล่เรื่อยไปตั้งแต่ ครอบครัว ญาติมิตร สิ่งแวดล้อม อะไรต่างๆ
เมื่อเห็นว่าอะไรยังไม่สมบูรณ์ เราก็สั่งสมให้สมบูรณ์ความสมบูรณ์ของชีวิตจะเกิดขึ้นได้ ก็ต้องอาศัยบุญอย่างเดียวเท่านั้น บุญที่เกิดจากการทำทาน รักษาศีล
และเจริญภาวนา แล้วก็มาเทียบเคียงกับบารมี ๑๐ ทัศมีทานบารมี ศีลบารมี เนกขัมมบารมี ปัญญาบารมี วิริยบารมี ขันติบารมี สัจจบารมี อธิยฐานบารมี เมตตาบารมีอุเบกขาบารมี ค่อยๆ ทบทวนที่ละข้อว่า มีอะไรที่เรายังขาดตกบกพร่องบ้าง เพื่อจะได้เติมให้ครบถ้วนบริบูรณ์ ระหว่างที่เรายังมีกายมนุษย์อยู่
ซึ่งจะส่งผลให้ดีทั้งในปัจจุบันนี้ด้วย แล้วก็ดีตอนที่เราจะละโลกไปสู่ดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ ซึ่งภูมินี้ไม่ใช่ไปกันง่ายๆ นะ แค่ไปสวรรค์ชั้นต้นๆ นี่ก็ยากแล้ว แต่ว่าไปสวรรค์ชั้นดุสิตยิ่งยากกว่า แล้วดุสิตบุรี วงบุญพิเศษยิ่งยากมากๆ
ต้องไม่ประมาทในชีวิต
ดังนั้น เราจะต้องไม่ประมาทในการสร้างบารมี อย่าไปคิดว่า ทำบุญกันมาตั้งเยอะแยะแล้ว ขอพักก่อน แค่ความคิดคำนึงว่า ขอพักก่อน แสดงว่าจิตของเราถูกพญามารสิงเข้าไปแล้ว ทำให้เกิดความคิดวิปริตอย่างนี้ ถูกเขาเข้าแทรกแล้ว แต่เราไม่รู้ตัว ไม่รู้จัก และไม่เข้าใจด้วยว่าความคิดอย่างนี้ จะเป็นพิษเป็นภัยต่อตัวเรา
เพราะเมื่อเราหยุดพัก บุญก็พักด้วย แล้วบุญกับบาปชิงช่วงช่วงชิงกันอยู่ตลอดเวลา เมื่อบุญพัก บาปก็ได้ช่องเสียบเข้ามาทันที เดี๋ยวก็จะไปกันใหญ่ จะฉุดดึงไปโน่นไปนี่ ไปทำอกุศลอะไรต่ออะไรอีกมากมาย
เพราะฉะนั้น วันหนึ่งคืนหนึ่งที่ผ่านไปอย่าประมาทเราต้องสร้างบุญกันให้เต็มที่ทุก ๆ วัน เพราะเราเกิดมาทำพระนิพพานให้แจ้ง แสวงบุญ และเกิดมาสร้างบารมีนะลูกนะ
โอวาทคุณครูไม่ใหญ่
๘ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๔๗
จากหนังสือ สิ่งที่ต้องแสวงหา (หน้า ๘๙-๙๕)
ภาพจาก เพจการบ้าน
2แชร์
46รับชม
แสดงความคิดเห็นของคุณ...
