วันอาทิตย์ที่ 13 พฤศจิกายน 2565 "ตระหนักได้ถึงสังขาร"
พอจะเริ่มพิมพ์เนื้อหาก็ค้นพบว่าทำไมถึงจั่วหัวได้แก่จังนะ แต่ก็คิดว่ามันน่าจะเหมาะกับสิ่งที่เกิดขึ้นที่สุดแล้ว
เพราะอาทิตย์นี้สภาพร่างกายไม่ไหวเลยจริงๆ ทั้งเหนื่อยง่าย แพ้อาการ ปวดหัว จาม ท้องผูก ขาดน้ำ อะไรไมรู้เหมือนทุกอย่างงอแงไปหมด ร่างกายก็คือรวนไปหมดเลย
มันก็เลยเหมือนยิ่งตอกย้ำให้เราต้องจริงจังกับแพลน Morning routine และ Night routine ที่แพลนไว้อย่างดีเป็นแปดแสนล้านรอบแล้ว
ว่ามันไม่สำคัญ(ขนาดนั้น) เลยว่าวันนึงเราจะทำงานได้เยอะแยะมากมายแค่ไหน ถ้าวันอื่นๆถัดๆมามันทำให้สภาพร่างกายเราพัง เพราะถ้างานนั้นเป็นงานที่ต้องทำต่อเนื่อง เราก็จะลากสังขารไปทำต่อไม่ได้อยู่ดี
อืม... นั่นแหละ อาจเพราะช่วงนี้เหมือนแยกร่างออกมาสังเกตตัวเองอยู่บ่อยๆ ก็เลยเข้าใจ อย่างเช่นวันนี้ ค้นพบว่าวันอาทิตย์จะเป็นวันที่กินข้าวเช้าจริงจัง เพราะต้องทำงานเยอะ และเราไม่ชอบทำงานตอนท้องว่าง น้ำตาลตกแล้วมันหงุดหงิด
เพราะงั้นก็จะ set ค่า default ไว้ว่ากินๆไปเถอะ อย่าคิดมาก กินเยอะได้เลยเพราะไม่งั้นจะได้กินอีกทีเย็นๆเลย ประมาณนั้น
แล้วก็ได้ไอเดียว่าตอนเช้าที่เราแพลนไว้ว่าจะออกกำลังกาย และมันมักจะพังทุกครั้งเวลาที่มีคนมานอนที่หอด้วย เพราะเราจะรู้สึกว่ามันไม่เป็นส่วนตัว (ความเป็น introvert ในตัวก็ทำให้ชีวิตวุ่นวายอยู่เหมือนกันเนอะ ก็คือเราไม่ชอบโดนแซว ไม่ชอได้ยินความเห็น ไม่ชอบอธิบาย ทุกอย่างที่ไม่ชอบเพราะยังไม่มีคำตอบที่เหมาะๆ หรือ mindset ที่เหมาะๆเอาไว้รับมือ ถ้ามีแล้วก็จะคิดอีกแบบ แต่ช่วงเริ่มต้นมันยังต้องปรับตัว ก็จะทำแค่ตอนอยู่คนเดียว หรือกับคนที่เราโอเคมากแล้วจริงๆเท่านั้น)
เราก็ได้ไอเดียแล้วว่างั้นก็ไม่ต้องออกแบบเต็มรูปแบบขนาดน้ัน ถ้าแค่ยืดเส้นยืดสายเพื่อสู้กับอาการออฟฟิศซินโดรมที่เกิดขึ้นตามอายุ ก็ไม่ต้องอธิบายอะไรมาก ไม่ต้องโดนแซว ไม่ต้องฟังคำแนะนำที่อาจจะไม่ได้อยากได้ยิน
อีกอย่างก็คือ เราเป็นคนกินน้ำเยอะมากนะ แต่ว่าบางทีก็ชอบดื้อไม่ยอมกินตอนเช้าทันทีหลังตื่น มันทำให้ทั้งวันเหมือนกินน้ำไม่พอเลย เพราะงั้นก็ต้องกลับไปจริงจังกับการกินน้ำหลังตื่นให้มากขึ้น
หลักๆก็พยายามใช้ชีวิตแบบที่คนสุขภาพดีคนนึงควรจะใช้ ดื่มน้ำ ออกกำลังกาย พักผ่อน อะไรแบบนี้ เพราะอายุอานามก็ไม่ใช่น้อยๆแล้ว
จะมามัวเอาแต่ใช้งานร่างกายอย่างเดียวโดยที่ไม่บำรุงรักษามันเลยก็ไม่ได้ พอคิดได้แบบนี้็ก็เริ่มคิดว่าจะเอาวิตามินที่ดองไว้กลับมากินอย่างตั้งใจทันที
เป็นกำลังใจให้เราด้วยนะ เช่นเดียวกับที่เราเองก็ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนเหมือนกัน
ไปแล้วตอนนี้ได้เวลาขนมยามบ่าย
ก่อนลุกไปทำงานต่ออีกสักตั้ง
ขอให้เป็นวันที่ดีของทุกคนนะคะ :)
Photo by Chelsey Horne from Pexels: https://www.pexels.com/photo/white-and-black-today-s-goal-print-ceramic-mug-beside-laptop-computer-714093/
ปล. โอเค ถ้ามนุษย์คนอื่นมองมาที่เรา เราอาจจะยังห่างไกลจากคำว่า tiny human (มนุษย์จิ๋ว) อยู่โข แต่ว่าถ้าเทียบกับโลกแล้ว เราก็ตะเล็กตะน้อยจริงๆนะ! ไปจริงๆแล้ว
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
