"ผมเหนื่อย"
น้ำเสียงดูอ่อนล้าของสามีที่เอื้อนเอ่ยให้ภรรยาของเขาฟังบนโต๊ะอาหารเหมือนเดิมในทุก ๆ วัน
"วันนี้ผมมีเรื่องจะเล่าให้คุณฟัง"
ขณะที่พูดกับภรรยา สามีก็ยังคงก้มหน้าก้มตารับประทานอาหาร
"วันนี้ผมโดนเจ้านายด่ามาว่า..
งานเล็ก ๆ แค่นี้ถ้าทำไม่ได้ก็ลาออกไปซะ"
"หึ ผมว่ามันก็แรงอยู่นะ"
"แต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้"
"ผมก็ได้แต่น้อมรับคำด่าทอเหล่านั้น"
"ผมคิดว่าผมต้องอดทน"
"เพื่อคุณกับลูก"
"วันนี้กับข้าวอร่อยจัง"
"มีแกงโปรดของเราทั้งนั้นเลย"
"ขอโทษนะ"
"คุณเบื่อหรือยัง"
"เบื่อที่จะฟังเรื่องของผมหรือยัง"
"วันนี้ผมคิดถึงคุณกับลูกมากเลย"
"อืม...ไม่สิ"
"ผมน่ะ...ไม่มีวันไหนที่ไม่คิดถึงคุณกับลูกเลยนะ"
"คุณรู้มั้ยในวันที่ผมเหนื่อย ผมท้อ คุณกับลูก คือ กำลังใจที่ดีที่สุดสำหรับผมนะ"
"ผมอยากกอดคุณกับลูกจังเลย"
"มาให้ผมกะ กะ กอ..."
ในขณะนั้นสามีค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมา ทีละนิด ทีละนิด แต่แล้วในที่สุดเขาก็พบกับโลกแห่งความเป็นจริง
ความจริงที่มีแค่เพียง...
"ความว่างเปล่า"
จู่ ๆ น้ำตาของเขาก็พลันไหลอาบทั้งสองแก้ม
"ฮึกกก ฮึกกก"
กัญชาวดี.
ฝากติดตามคอมเมนต์กันมาได้นะคะ
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
