ชีวิตเหมือนโดนกำหนดมาให้โดดเดี่ยว พอวันหนึ่งเจอปัญหาหนักๆมองหาใครไม่เจอ เหลือเพียงคำสวดมนต์อ้อนวอนกับเสียงหายใจเข้าออก แล้วแชทก็ดัง ข้อความจากญาติทักมาว่าสบายดีไหม หยิบขึ้นมาอ่านแล้วบทสนทนาก็เริ่มต้น มีการรับฟังและช่วยเหลือ บางทีอาจจะเป็นที่ตัวเราเองไม่เปิดใจ ปิดกั้นตัวเอง คิดไปเองว่าตัวเราไม่มีใคร... จริงๆยังมีคนที่รักเรา