อายุที่มากขึ้นจะสอนให้เรา"สงบคำ"
ประสพการณ์การจะสอนเขาเอง
ไม่ว่าประสพการณ์ดี หรือร้าย สุดท้ายก็ตัดสินไม่ได้ว่า ร้ายหรือดีกันแน่ สัดส่วน ดี ร้ายแล้วแต่วิธีคิด และการจัดการ...อาจเป็นร้ายแบบ"วัคซีน"ก็เป็นได้ .ถ้าขืนพูดไปแล้วไม่ตรงกับที่เขาอยากรู้ ไม่ตรงที่เขาอยากฟัง คนฟังไม่รู้สึกได้ประโยชน์...คำพูดนั้น"มักทำร้าย" เป็นไปได้ก็ไม่ควรพูด...แต่ถ้าจะพูด เมื่อพูดเสร็จให้ปิด หู ปิด ตา ไม่ต้องรู้ผล...ยิ้มในใจว่าเราทำหน้าที่ของคนดีเสร็จแล้ว..ที่เหลือแล้วแต่กุศลกรรมทำมา..แล้วเดินจากไปไม่ต้องคิดอะไรต่อ
4ถูกใจ
1แชร์
101รับชม
แสดงความคิดเห็นของคุณ...
คำตอบอื่น (8)
- การพูดตรงบางช่วงเป็นการทำร้ายจิตใจคนอื่นและฝังความคิดลบอีกฝ่ายอย่างรุนแรง คนมันไม่ชอบตอแหลก็จริง แต่ไม่มีใครชอบคนทำร้ายจิตใจหรอกนะ มันแสดงรู้สึกเราที่มีต่อคนอื่นถ้าคุณพรีเซนต์ว่าตัวเองเป็นคนซื่อสัตย์ พูดตรง ความคิดคุณออกจากปาก นั้น...
- เป็นมาตั้งแต่เด็ก แต่ก่อนไม่เคยเข้าใจ เราก็พูดไปตามที่เห็นเริ่มงงมากขึ้นเรื่อยๆ สังเกตจากเวลาพูดแล้วคนฟังมีปฏิกิริยาที่รับไม่ได้ ต่อต้าน เถียง ทะเลาะกัน...
- ปัญหาไม่ได้อยู่ที่การพูดตรง แต่อยู่ที่การผิดกาละเทศะ จังหวะเวลาความซื่อสัตย์ ซื่อตรง ไม่ใช่ต้นเหตุของปัญหาเช่นกัน แต่หากจะสร้างปัญหา ก็เพราะมีเรื่องผลประโยชน์เข้ามาเกี่ยวข้อง
- ไม่มีปัญหานะ.. แต่ก็ไม่มีใครคบด้วยนะ.. 5555.. ขอโทษนะมนุษย์ส่วนใหญ่ชอบตอแหลนะ.. เราเป็นคนแบบนี้ต้องทำใจเพื่อนน้อยนะ
- เคย เพราะไม่ใช่ทุกคนที่จะรับได้ในสิ่งที่เราแสดงออกไป แต่ๆๆ บางคนก็ดูออกนะว่าเราจริงใจ เช่น เวลาเราเตือนเพื่อนหรือคนที่รักตรงๆ เพราะหวังดี เราสอน เขามองออกก็จะตีความดีว่าเรารักเขาจริงๆเราจึงเตือนแต่มันมาจากใจนะ เราตอแหลไม่เป็น...
