ใสบริสุทธิ์ดุจตะวันแก้ว
ใสบริสุทธิ์ดุจตะวันแก้ว
ในสมัยพุทธกาล มีพระภิกษุรูปหนึ่ง กำลังนั่งฟังธรรมในเวลากลางคืน ขณะนั้นได้มีงูพิษเลื้อยออกมาจากที่อยู่ของมัน ตรงมากัดที่ขาของท่าน เมื่อท่านรู้ว่าถูกงูกัดท่านจึงรีบตั้งสติมั่น เพื่อระงับความเจ็บปวด
พิษงูได้แผ่ช่านไปตามกระแสเลือดอย่างรวดเร็ว ท่านไม่รู้จะไปหายาที่ไหนมารักษาได้ทันท่วงที จึงนึกสอนตนเองว่า "หากเราจะต้องมรณภาพในตอนนี้จริงๆ เราจะต้องทำใจให้ผ่องใสอย่างน้อยก็จะได้ไปสู่สุคติ"
ท่านจึงได้นึกถึงศีล ๒๒๗ ข้อ ที่ได้รักษามาอย่างดีแล้ว ตั้งแต่ออกบวชได้ตั้งใจประพฤติดีปฏิบัติชอบเรื่อยมาจนกระทั่งถึงบัดนี้ ไม่เคยล่วงละเมิดศีลข้อใดเลย ศีลของท่านสะอาดบริสุทธิ์มาก
พอนึกถึงก็เกิดความปีติ ปราโมทย์ใจ ความปีติได้เอิบอาบ ซึมชาบ แผ่ซ่านไปทั่วเรือนร่าง จนสามารถข่มทุกขเวทนาที่เกิดขึ้นในขณะนั้นได้
เมื่อกายสงบท่านจึงทำใจให้เป็นสมาธิ ดำเนินจิตหยุดนิ่งเข้าสู่ภายใน มีใจรวมเป็นหนึ่ง จนกระทั่งเข้าถึงดวงธรรม แล้วเห็นดวงศีล ที่ชัดใส สว่าง อยู่ในกลางตัว
ท่านบังเกิดความปีติเป็นอย่างมาก จึงได้ตั้งจิต อธิษฐานว่า "ด้วยอานุภาพแห่งศีลที่ข้าพเจ้าตั้งใจรักษามาอย่างบริสุทธิ์บริบูรณ์ ไม่มีด่างพร้อย ด้วยสัจจะวาจานี้ ขอให้พิษร้ายจงพลันมลายหายสูญไปด้วยเถิด"
พอสิ้นคำอธิษฐานของท่าน ความมหัศจรรย์ก็บังเกิดขึ้น พิษร้ายได้ไหลย้อนออกจากร่างกายท่าน ชำแรกลงสู่แผ่นดินทันที ทำให้ท่านหายจากความทุกข์ทรมาน รอดพ้นจากเงื้อมมือของพญามัจจุราชมาได้อย่างน่าอัศจรรย์ ด้วยอำนาจแห่งศีลนั่นเอง
เมื่อท่านเห็นอานุภาพแห่งศีลเช่นนั้น จึงเกิดความปีติ จิตเป็นเอกัคคตารมณ์ มีอารณ์เดียว ไม่วอกแวกเลยใจก็ยิ่งหยุดนิ่ง แล่นเข้าไปสู่ภายใน เห็นดวงสมาธิ ดวงปัญญาดวงวิมุตติ ดวงวิมุตติญาณทัสสนะ และเข้าถึงกายภายใน
- 56
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
