29 พ.ย. 2022 เวลา 09:06 • ความคิดเห็น
2 ปี ที่ทิ้งความตั้งใจในการทำอะไรสักอย่างไป
จะรู้สึกกลับมาเสียดายเวลาทุกครั้ง
ทำไม....เราถึง วางความฝันนั้นลง แล้วใช้เวลาที่ผ่านไปกับอะไร
แล้วได้อะไรเป็นชิ้นเป็นอันบ้าง
คิดแล้วก็ถอนหายใจ
ทำไมเวลาของความตั้งใจ ถึงไม่ยืนนานเหมือนความล้มเหลว
ไม่ยืนนานเหมือนเวลาที่ปล่อยเลยไป
แต่คนเราให้อภัยตัวเองง่ายอยู่แล้ว
ไม่ว่าจะเรื่องส่วนตัว เรื่องความรัก แม้กระทั่งเรื่องของการเงิน
ตอนมีเงิน ใช้จ่ายอย่างไม่คิด แต่พอเงินในบัญชีใกล้ติดลบ กลับใช้เงินคุ้มทุกบาททุกสตางค์
และก็จะกลับมาให้คำมั่นสัญญากลับตัวเองอีกครั้งว่า
ถ้ามีตังค์นะ จะประหยัด จะหาเงินหลายๆช่องทาง จะลดความฟุ่มเฟือยลง
สุดท้ายทุกอย่างก็วนลูปมาที่เดิม ความล้มเหลวเดิมๆ และก็ให้อภัยตัวเองซ้ำซาก
จนคุณค่าในการให้อภัยมันแทบจะไม่มีคุณค่าอะไรเลย
สองปี ที่ เริ่มนับ 1 หายไป เกิดการเปลี่ยนแปลงมากมายทั้งที่เกิดขึ้นกับโลกใบนี้ และเกิดขึ้นกับตัวเรา
แต่อย่างไรก็ยังโชคดีที่ได้กลับมาเขียนบทความอีกครั้ง
โชคดีที่ยังได้สูดอากาศ ได้หายใจบนโลกใบนี้อีกครั้ง
การเอาตัวให้รอดหลังจากวิกฤตโควิดรอบนี้ ทำให้เห็นสิ่งต่างๆ ในหลายๆมุมมากกว่าเดิม
แม้หลายๆอย่างจากโควิดจะให้บทเรียนมากมายกับโลกใบนี้
และความบอบช้ำก็ยังคงอยู่ เพียงแค่เวลาคอยทำให้ความบอบช้ำลดลง
ใกล้จะสิ้นปี 2565 ซึ่งก็จะหมดเวลาที่ไม่ได้ใช้ความตั้งใจให้เกิดประโยชน์อะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย
หายใจเข้าปอดลึกๆ ค่อยๆปล่อยลมหายใจออก
ให้คำมั่นกับตัวเอง
“เริ่มนับ 1” กันอีกครั้ง ในวันพรุ่งนี้เลย
เป็นการซักซ้อมความตั้งใจ ก่อนสิ้นปีและเริ่มต้นปีใหม่
ไม่ต้องรอเทศกาลอะไร เก็บความตั้งใจที่ไม่ได้ทำ ที่ล้มเหลว คอยเตือนสติตัวเอง
เป็นกำลังใจให้ทุกท่าน เริ่มนับ 1 ไปพร้อมๆกัน
--------------------------
29 พฤศจิกายน 2565 “เริ่มนับ 1”
โฆษณา