เกือบเที่ยง.. เดินออกจากโรงแรมที่อาศัยนอนเมื่อ 2 คืนที่ผ่านมา
อีกไม่กี่สิบเมตรจะถึงที่หมาย.. สถานีรถไฟ
..
..
ปุญ : แม่ ปุญปวดฉี่..😶
แม่ : .. อืม ห้องน้ำสถานีรถไฟดูสกปรกอะปุญ เดินกลับไปฉี่โรงแรมมั้ย ถ้าลูกกลับมาไม่ทันรถเที่ยวนี้ก็ขึ้นเที่ยวอื่นแทน..
ปุญเดินกลับไปเข้าห้องน้ำที่โรงแรม ที่ห่างไปไม่ถึง 300 เมตร และกลับมาในอีกไม่เกิน 15 นาที..
..
..
ปุญ : แม่.. ปุญลืมที่ปิดหูไว้ที่ห้องเรา.. 😶
แม่ :.. เอ๊า!! มานึกได้ตอนนี้ ลูกก็ต้องเดินกลับไปอีกรอบแหละ
ปุญเดินกลับไปโรงแรมอีกรอบ และอึดใจต่อมา เห็นหน้าจอมือถือว่าปุญพยายามโทรหา แม่ไม่ได้รับ ลูกเลยส่งข้อความมาแทน ส่วนแม่ก็ส่งข้อความเป็นเสียงถามไปว่าเกิดอะไรขึ้น
..
..
ใจความคร่าว ๆ ของการสนทนาระหว่างเรามีว่า..
ลูกโทรหา จะให้แม่เอาบัตรประชาชนไปให้ คุยกับพี่ที่เค้าท์เตอร์แล้วว่าลืมของไว้ ขอเข้าไปดูแต่พี่ไม่ให้ปุญเข้าไป ไม่ฟังปุญเลย 😭😭😭
งอแงเสริมบทเพราะปวดท้องตั้งแต่ตื่น แค่เดินไปเดินมาสองรอบก็แย่แล้ว.. (ขออนุญาตอธิบายเพิ่มเติม 😆)
สรุปว่าปุญรอที่โรงแรม แม่เดินกลับไปหา
..
..
ที่โรงแรม..
แม่เดินไปหาพี่คนที่ปุญคุยด้วยตะกี๊ แต่ยังไม่ทันพูดอะไร พี่ก็เงยหน้าจากจอคอมฯ มาพูดสั้น ๆ กับแม่ว่า "รอแปบนึง.. กำลังเช็กอินลูกค้าอยู่ค่ะ"
เลยถอยมายืนรอ ที่ช่องเค้าเตอร์ข้าง ๆ ..
พี่อีกคนเดินผ่านมา มองแม่กับปุญแล้วถามว่ามีอะไรให้ช่วยมั้ยคะ..
แม่บอกปุญให้คุยกับพี่เอง..
ปุญบอก.. "เราเช็คเอ้าท์แล้ว แต่ลืมของไว้ให้ห้องค่ะ" พี่ก็พูดกลับมาทันทีว่า "ขึ้นไปหยิบได้เลยค่ะ พนักงานคงทำความสะอาดอยู่"
..
..
ระหว่างปุญเดินไปหยิบที่ปิดหู มีจังหวะคุยกับพี่..
บอกพี่ว่าตอนแรกปุญมาคนเดียว แต่พี่อีกเค้าท์เตอร์ขอดูบัตรประชาชน ใช้ของปุญก็ไม่ได้ ต้องขอดูของแม่ คนจองเท่านั้น
เล่าเพิ่มไปว่า แม่รอปุญอยู่ที่สถานีรถไฟแล้ว มีกระเป๋าเดินทางด้วย ไม่สะดวกจะเดินไปเดินมา เลยส่งปุญมาคนเดียว..
แต่ต้องใช้บัตรประชาชนแม่เลยเดินกลับมาใหม่.. พอมาถึงกลับไม่ต้องแสดงบัตรให้ดู
ปุญเดินกลับมาพร้อมที่ปิดหูที่ลืมไว้พอดี พี่เลยถามปุญว่าเจ้าหน้าที่คนไหนที่ปุญคุยด้วย ปุญตอบพี่ไป พี่ทำหน้าเหนื่อย.. (คือเหนื่อยเพื่อนรวมงาน ไม่ใช่เรา😆)
แล้วหันมาขอโทษแม่กับลูกที่ทำให้เสียเวลา ทีี่ต้องพลาดเที่ยวรถไฟ.. ชี้แจ้งด้วยว่าจริง ๆ ไม่ต้องใช้ กรณีลืมของแบบนี้ แถมเพิ่งเช็คเอ้าท์ไปไม่ถึงชั่วโมงเอง
..
..
ตัดจบตรงที่่..
ระหว่างทางเดินกลับไปสถานีรถไฟเพื่อเดินทางต่อ บอกปุญว่า..
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า การตัดสินใจทำหรือไม่ทำอะไร หลายครั้งต้องอาศัยประสบการณ์..
พี่คนที่ขอดูบัตร อาจเป็นพนักงานใหม่ ดูยังเด็ก แถมพูดภาษาเยอรมันด้วยสำเนียงต่างชาติ
แต่ก็ดีแล้วที่เกิดกรณีเล็ก ๆ แบบนี้..
เพราะทำให้ปุญของแม่ได้บทเรียนใหม่ ๆ และคิดว่าพี่พนักงานเด็ก ก็คงได้ประสบการณ์เพิ่ม เพื่อใช้ในการตัดสินใจ หากเกิดเหตุการณ์คล้ายกันนี้ขึ้นอีก.. ในวันข้างหน้าต่อไปด้วยเช่นกัน
..
27.11.22
บันทึกวันกลับ..
- 9
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
