15 ม.ค. 2023 เวลา 00:04 • ไลฟ์สไตล์
มื้อที่ไม่เคยลืม
จำได้เมื่อครั้งยังเด็ก เวลาพ่อกับแม่พาไปเที่ยวที่บ้านก๋ง เวลากินข้าวจะเป็นอะไรที่อลังการมากโดยเฉพาะมื้อเย็น
ครอบครัวของก๋งเป็นครอบครัวใหญ่ มีลูกหลานอยู่ด้วยกันหลายคน ยิ่งถ้าเป็นงานเทศกาลตรุษจีน สารทจีน จะมีญาติพี่น้องมาเต็มบ้าน โต๊ะกินข้าวจะเป็นโต๊ะกลมใหญ่ นั่งได้ประมาณสิบคน จำนวนว่าเยอะแล้วแต่ก็ยังไม่พอกับจำนวนคนทั้งบ้าน จึงต้องแบ่งเวลากินเป็นรอบๆ ตามธรรมเนียมจะให้ก๋งและญาติผู้ใหญ่กินก่อน แต่อาอี๊มักจะเรียกผมไปนั่งกินข้าวร่วมกับก๋งเพราะนานๆ มาที ก๋งอยากคุยด้วย
ก๋งดุแต่ใจดี แกจะมีความสุขทุกครั้งที่มีลูกหลานมาหาเต็มบ้าน ล้อมวงกินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากัน
ชามข้าวเป็นชามตราไก่ ช้อนเป็นสังกะสีเคลือบสีเขียวสีแดง กับข้าวเต็มโต๊ะ มีทั้งน้ำพริกผักจิ้มแบบไทย ต้มจืด แกงเผ็ด และผัดหมี่ซั่ว เป็นอาหารประเภทเส้นที่ขาดไม่ได้เลยโดยเฉพาะในวันมงคล เมนูโปรดของก๋งก็คือข้าวต้มร้อนๆ กับลูกหนำเลี๊ยบ ก๋งใช้ตะเกียบพุ้ยข้าวต้มใส่ปาก สักพักต้องเอามือขึ้นปาดเหงื่อที่ท่วมตัวเหมือนเพิ่งจะอาบน้ำมา แกมักจะคีบกับข้าวใส่ชามให้ผมแล้วบอกให้กินเยอะๆ จะได้โตเร็วๆ ผมยกชามรับไว้ แต่ก็แอบเขี่ยสิ่งที่ผมไม่ชอบเอาไว้ข้างชามแล้วเอาไปทิ้งตอนทีเผลอ
เสียงช้อนกระทบชาม เสียงคุยกันเซ็งแซ่ ผู้ใหญ่ต่างถามสารทุกข์สุกดิบกัน คละเคล้าด้วยเสียงหัวเราะหยอกเอิน บรรยากาศเต็มไปด้วยความครื้นเครง มันเป็นช่วงเวลาแห่งความสุขและอบอุ่นหัวใจ
ผมลุกขึ้นไปเติมข้าวชามที่สอง ไม่ช้าชามที่สามก็ตามมา กับข้าวก็เหมือนที่แม่ทำให้กิน แต่ไม่รู้ว่าทำไมมากินข้าวที่บ้านก๋งทีไรรู้สึกเจริญอาหารทุกที มันอาจจะไม่ใช่แค่อิ่มกายอย่างเดียว มันอิ่มที่ใจด้วย
วันเวลาผ่านไป ตอนนี้ก๋งไม่อยู่แล้ว ลูกหลานเติบโตแยกย้ายไปเรียน ไปทำงานที่อื่น นานๆ ผมจะกลับไปเยี่ยมอาอี๊สักครั้งหนึ่ง เราก็ยังกินข้าวร่วมโต๊ะกันอยู่ แต่บรรยากาศไม่เหมือนเดิม
จำได้ว่าตอนเรียนจบ เข้ามาทำงานในกรุงเทพฯ เลิกงานแล้วกลับมากินข้าวอยู่ในห้องคนเดียว ภาพมื้อแห่งความสุขในวัยเด็กผุดขึ้นมาในหัว ตอนนั้นนั่งน้ำตาซึม เหงาจับใจ
ความสุขในการกินข้าวกับครอบครัวใหญ่ ไม่เคยจางหายไปจากความทรงจำ มีความสุขทุกครั้งที่นึกถึงแม้ว่าจะไม่มีวันนั้นอีกแล้ว ผมคิดเสมอว่า อยากจะสร้างบรรยากาศแบบนั้นกลับมาอีก ไม่ใช่ต้องรอโอกาสพิเศษที่นานๆ จะเกิดขึ้นสักครั้งหนึ่ง แต่มันจะเป็นวันพิเศษทุกวันที่ผมได้นั่งกินข้าวกับครอบครัว มีภรรยาและลูกๆ อยู่ตรงหน้า แม้ว่าจะไม่ใช่ครอบครัวใหญ่ แต่เต็มไปด้วยความรักความอบอุ่นที่มีให้กันเสมอ
ผมอยากให้ทุกคนมีช่วงเวลาพิเศษเช่นนี้ มีเวลากินข้าวกับคนในครอบครัว ได้อยู่กับคนที่เรารัก ได้พูดคุยถึงสิ่งที่พบเจอมาระหว่างวัน บอกเล่าแบ่งปันประสบการณ์ ฟังเรื่องราวของกันและกัน มันไม่ใช่แค่มื้ออาหารที่เรามานั่งกินข้าวด้วยกันแล้วแยกกันไป แต่มันเป็นช่วงเวลาแห่งความสุข ที่ทำให้เรายิ้มด้วยความอิ่มเอมใจได้ทุกครั้งเมื่อนึกถึง
รสชาติอาหารอาจจะจืดจางไป แต่ภาพความสุขความประทับใจไม่เคยลืมเลือน
ความทรงจำที่ดี มีค่ามากกว่าสิ่งใด
โฆษณา