เรื่องสั้น : ความทรงจำที่ห้วยพญาลอ
ผู้แต่ง : เมษเมษา
(ตอนที่ 1)
เช้าตรู่ของฤดูหนาวปีที่เท่าไหร่ สร้อยอินทนิลก็ลืมไปแล้ว กับการใช้ชีวิตบั้นปลาย ณ ที่แห่งนี้ ห้วยพญาลอ..
เช้านี้อากาศที่นี่เริ่มเย็น เนื่องด้วยอยู่ท่ามกลางหุบเขา ซึ่งเป็นเนินเล็กเนินน้อย บ้าน นอคดาวน์ขนาดกระทัดรัด แต่สร้างขึ้นอย่างมั่นคงแข็งแรงนั้น ตั้งตระหง่านรับลมอยู่บนเนินดินเล็กๆนั้น มันถูกตกแต่งอย่างเรียบง่าย และน่าอยู่ สวยงามด้วยต้นไม้และดอกไม้หลากหลายชนิด ต้นสร้อยอินทนิล ดอกสีม่วงสด ห้อยระย้าออกดอกบานสะพรั่ง ยังมีน้ำค้างเกาะตามกลีบดอกและใบ บนโครงเหล็ก ที่ปลูกไว้ด้านหน้าของตัวบ้าน
เนินเขาเล็กๆด้านซ้ายและขวา รายล้อมไปด้วยต้นยางพาราสูงต่ำ ลดหลั่นกันไป มองเห็นควันไฟลอยขึ้นกลางหุบเขา ท่ามกลางอากาศที่เริ่มหนาว คนงานกรีดยางที่นั่นคงก่อไฟขึ้น เพื่ออาศัยความอบอุ่นระหว่างนั่งลับมีดกรีดยาง
สร้อยอินทนิล เดินอ้อยอิ่งออกมารับความสดชื่นพร้อมคลึงแก้วกาแฟที่อยู่ในมือ ด้วยความสบายอารมณ์ ดื่มด่ำความสงบเงียบ ณ หุบเขาแห่งนี้
หญิงสาววัยกลางคน อายุ 40 แต่ยังดูสวยสมวัย ด้วยใบหน้าที่คมคาย ดวงตาคมสีน้ำตาลเหล็กเหมือนเหยี่ยว ที่ฉายแววความเด็ดเดี่ยว ไม่ยอมคน และไม่ยอมท้อถอยกับเรื่องใด ๆ
บวกกับรูปร่างสูงโปร่งเกือบ 170 ที่บ่งบอกว่า เจ้าของรูปร่างนี้ ได้ดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดี..
สร้อยอินทนิล หรืออดีตที่ใครมักเรียกสั้นๆว่า นิล.. นั้น ได้มาใช้ชีวิตอยู่ ณ ที่แห่งแห่งนี้เป็นเวลาเกือบสิบปีแล้ว เธออยู่คนเดียว พร้อมกับมีรถคู่ใจหนึ่งคัน เธอมักใช้เวลาทั้งหมดตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ ไปกับการรังสรรค์งานเขียนหนังสือที่เธอชื่นชอบ ผู้คนรอบๆผืนดินแห่งนี้ เป็นมิตรกับเธอ โดยไม่ต้องกลัวภัยหรืออันตรายใดๆ กับการอยู่คนเดียว เพราะที่ดินผืนนี้ แม่ของเธอยกให้เป็นมรดกเมื่อหลายสิบปีก่อน
ผู้อยู่อาศัยละแวกนี้ จึงค่อนข้างคุ้นเคยกับเธอ เป็นอย่างดี ในที่ดิน มีผลผลิตทางการเกษตร จำพวกมะพร้าว พอที่จะให้เธอเก็บเกี่ยวไปขายเพื่อยังชีพได้ สร้อยอินทนิล นั่งมองดูน้ำในลำห้วยไหลผ่านร่องห้วย น้ำวันนี้ค่อนข้างไหลแรง เพราะเมื่อคืนมีฝนตกลงมาพอสมควร จึงทำให้อากาศเช้าวันนี้ ค่อนข้างเย็นเข้าไปอีก
สร้อยอินทนิล ถือแก้วกาแฟ เดินมานั่งที่เก้าอี้ตัวโปรดริมระเบียง ที่หันหน้าออกลำห้วย นั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อย จนมาหยุดสายตาอยู่ที่ต้นขนุนต้นหนึ่ง ที่ลำต้นเติบโต ใบหนาดำเป็นมัน ที่ออกลูก พร้อมให้เจ้าของได้ลิ้มรสความหอมหวานของเนื้อ เธอหยุดจ้องอยู่ชั่วครู่ พลันความทรงจำต่างๆ ก็หลั่งไหลพรั่งพรูกันออกมา ราวทำนบน้ำแตก..
ย้อนกลับไปเมื่อ 10 ปีก่อน สร้อยอินทนิล เดินทางมาดูที่ดินผืนนี้กับ ชัช .. คนรักของเธอ ..
" พี่ชัช นิลกะว่าจะสร้างบ้านหลังเล็กๆตรงเนินดินนั้นนะ หันหน้าออกลำห้วย แล้วเราทำระเบียงกว้างๆ เอาไว้นั่งจิบกาแฟยามเราสองคนแก่
พี่ว่าดีมั๊ย " เธอหันไปถามคนรัก ที่กำลังจะแต่งงานกันในอีกสองเดือนข้างหน้า ..
"ดีครับ คุณนายว่าอะไร พี่ก็ว่าตามนั้นครับ "
ชัชมักจะเย้า ด้วยการเรียกแฟนสาวของเค้าว่าคุณนาย .. เสมอๆ เพราะสร้อยอินทนิลนั้น เติบโตมาในครอบครัวที่มีทุกอย่างเพียบพร้อม
แต่เธอกลับเลือก "ชัชวิน" มาเป็นคู่ชีวิต ทั้งที่พื้นฐานทางครอบครัวของชัชวิน แทบไม่มีอะไรเลย เพียงแต่ชัชวิน มีความรู้ ความเป็นคนดี ขยันขันแข็ง และที่สำคัญ เขามีความรักให้กับสร้อยอินทนิลอย่างล้นเหลือ ทั้งที่เมื่อก่อน ชัชวินคือหนุ่มเจ้าชู้ ที่สาวๆมักจะแวะเวียนมาหามิได้ขาด แต่เมื่อได้พบกับสร้อยอินทนิล เขาก็ได้พบผู้หญิงที่ตนเองบอกว่านี่คือผู้หญิงที่จะเป็นแม่ของลูกเขาอย่างแท้จริง สร้อยอินทนิล เป็นผู้หญิงจิตใจดี มักสงสารคนที่ด้อยกว่าและช่วยเหลือเสมอ ถ้าตนมีโอกาส ไม่เอาเปรียบใคร
เป็นผู้หญิงที่ละเอียดอ่อน ลึกซึ้ง เธอมักนึกถึงคนอื่นก่อนเสมอ ไม่ว่าจะทำอะไร ..
" นิล พี่ว่าปลูกขนุนตรงถนนทางขึ้นซักต้นนะ เอาไว้เป็นร่มเงา และกันดินทรุดตรงถนนด้วย พี่ได้ต้นพันธุ์มาต้นหนึ่ง เนื้อหวานเจี๊ยบเลย พอขนุนออกลูก พี่จะได้ทำขนมรวมมิตรที่นิลชอบ ให้นิลทานด้วยไง .." แล้วตรงหน้าบ้าน ที่นิลจะปลูกน่ะ พี่จะปลูกดอกสร้อยอินทนิลอีกต้นหนึ่ง จะได้คู่กันกับชื่อเจ้าของบ้านไง "
ชัชวิน เป็นผู้ชายที่ทำกับข้าวและขนมเก่งมาก ซึ่งตรงกันข้ามกับเธอ ที่มักจะทำอะไรไม่ค่อยเป็น เพราะมีพ่อแม่ทำให้ตลอด ตั้งแต่เล็กจนโต
>> โปรดติดตามตอนต่อไป
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
