เรื่องสั้น : ความทรงจำที่ห้วยพญาลอ
ผู้แต่ง : เมษเมษา
(ตอนที่ 4 )
พราวนภา เคยเป็นแฟนกับชัชวิน เมื่อครั้งที่ทั้งสองคนยังเรียนมหาวิทยาลัยในกรุงเทพฯ เวลานั้น ชัชวินคือผู้ขายเจ้าชู้คนหนึ่ง มีผู้หญิงมาติดพันและชอบพอมากมาย ทั้งสาววัยทำงาน และนักศึกษา .. และทั้งคู่ ก็เคยมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งต่อกัน ....
ความรู้สึกของชัชวิน ที่มีต่อพราวนภาในเวลานั้น เป็นเพียงความรู้สึกของหนุ่มเจ้าชู้คนหนึ่ง .. แต่สำหรับพราวนภาแล้ว เธอชอบและหลงรักชัชวินอย่างมาก เมื่อตอนที่ชัชวินตีตัวออกห่าง และเลิกลากับเธอ ไปอย่างง่ายดายในตอนนั้น เธอก็ยังค้างคาใจมาจนบัดนี้ ว่าเพราะเหตุใด เขาจึงตีตัวออกห่างจากเธอไป โดยไม่บอกกล่าว และถึงแม้ว่าหลังจากนั้น อีกหลายปี ต่างคนจะต่างเรียนจบ และไปมีทางชีวิตของกันและกันก็ตามที..
แต่ในเวลานี้ ทั้งคู่กลับมาพบกันอีกเป็นครั้งแรก นับจากชัชวินแต่งงานและขาดสังคมการติดต่อกับเพื่อนฝูง ในระยะเวลาที่ผ่านมา ....
หลังจากนั่งดื่ม และทักทายเพื่อนฝูงพอหอมปากหอมคออยู่สักพัก ชัชวินก็ขอตัวออกมาสูบบุหรี่ในสวนนั่งเล่น ด้านนอกของโรงแรม โดยมีสายตาที่มองตามหลังมาของพราวนภา ที่คอยจ้องมองอยู่ ..
ขณะที่ชัชวิน กำลังนั่งครุ่นคิด ถึงสร้อยอินทนิล พร้อมกับอัดบุหรี่เข้าเต็มปอด ด้วยความเครียดอยู่นั้น พราวนภาที่แอบหลบเดินตามหลังมา ด้วยความตั้งใจ ก็ร้องทักขึ้น
" ชัช ทำไมออกมานั่งคนเดียวเงียบๆล่ะ "
พราวนภาร้องถามขึ้น ...
" เปล่าหรอก เราไม่ค่อยอยากดื่มเท่าไหร่ เลยออกมาแอบสูบบุหรี่ซะหน่อยน่ะ"
ชัชวินตอบ.. พร้อมกับอัดควันบุหรี่เข้าปอดลึกๆอีกครั้ง หันหน้าออก แหงนหน้าพ่นควันออกมา และมองตามควันที่ล่องลอยนั้น ด้วยดวงตาปราศจากจุดหมาย ....
"พราวล่ะ ไม่สนุกหรือ ถึงได้เดินออกมาที่นี่เหมือนกับเรา?"
"ก็สนุกดีนะ นานๆพบเพื่อนสักครั้ง แต่พราวเคยมาสองปีแล้วล่ะ ผิดกับชัชนะ ที่ไม่เคยมาเลยสักครั้ง เพิ่งมาปีนี้เป็นปีแรกนี่นา ใช่มั๊ย ?"
" อืมใช่ ปีก่อนๆ เราไม่ค่อยว่างน่ะ "
"แล้วปีนี้ทำไมถึงว่าง? "
พราวนภาเอียงคอถาม ...
ชัชวินจ้องหน้า แต่ไม่ตอบคำถามของเธอ ..
"พราวสบายดีเหรอ แต่งงานมีครอบครัวหรือยัง ?"
ชัชวินชวนเธอสนทนาสารทุกข์สุขดิบ ..
"อืม.. ก็แต่งแล้วแหละแต่เลิกรากันไปได้สองปีแล้ว ดีที่เราไม่มีลูก ก็เลยตัดสินใจง่าย ไม่ต้องคิดอะไรมาก "
ชัชวินมองหน้าเธอด้วยความฉงนใจ ...แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ เพราะเกรงว่าจะเป็นการละลาบละล้วง มากจนเกินไป ..
"แล้วชัชล่ะ? แต่เรารู้มาว่า ชัชเองก็แต่งงานแล้วนี่นะ แล้วทำไมวันนี้ถึงไม่พาภรรยา มาให้เพื่อนๆรู้จักล่ะ ?"
ชัชวินเงียบอีก และไม่ตอบคำถามใดๆ จนพราวนภารู้สึกตัว ว่าตนเองดูจะสนใจเรื่องราวของอดีตแฟนหนุ่ม มากจนเกินไป .. เธอจึงเงียบและหยุดคำถามไว้เพียงแค่นั้น .. แต่กลับเริ่มคำถามใหม่ ที่ทำให้ชัชวิน ต้องอึดอัดและหนักใจที่จะตอบอย่างยิ่ง...
" ชัช ! ทำไมอยู่ๆตอนนั้น ชัชถึงเลิกราและจากเราไป โดยไม่มีคำตอบ และบอกเราซักคำ ว่าเพราะอะไร ! รู้มั๊ยว่าเราเสียใจ และงงมาก กับสิ่งที่เกิดขึ้น!"
เธอยิงคำถามเอาตรงๆดื้อๆ ..
ชัชวินนิ่งเงียบอยู่ครู่หนึ่ง เหมือนกำลังพยายามรวบรวมคำตอบที่ดีที่สุด ...
"พราว เหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นตอนนั้น เราขอโทษนะ ! .. มันเป็นเพราะนิสัยความเจ้าชู้ ไม่รู้จักพอของเราเอง เราเจอผู้หญิงคนใหม่ ที่ถูกใจ เราก็เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาเรื่อยๆ ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ เราจะไม่ทำแบบนั้นกับพราว แต่เรื่องมันผ่านมานานแล้ว เราก็ไม่รู้จะกลับไปแก้ไขอย่างไร นอกจากการขอโทษ และยอมรับผิดในวันนี้ "
"ง่ายดีนะ "
เธอพูดสั้นๆ แววตาตัดพ้อ และยังคงมองเห็นความรักความหลุ่มหลง ที่ยังคงมีเยื่อใยอยู่เต็มเปี่ยม ในดวงตาคู่นั้น แต่ชัชวินไม่ได้จ้องมองและสนใจที่จะมองเธอเสียด้วยซ้ำ...
เพราะในใจของเขาตอนนี้ มีแต่ความคิดถึง
สร้อยอินทนิล อย่างล้นเหลือ แม้แต่ตอนกำลังสนทนาอยู่กับแฟนเก่าคนนี้ สำหรับความคิดของชัชวิน พราวนภาคือ "แฟนเก่า" เท่านั้น...
มิใช่ "คนรักเก่า"..
แต่อย่างไรก็ตาม ชัชวินมีความรู้สึก และมองเห็นแววของความยุ่งยาก จากการพบกันของเขาและเธอในครั้งนี้ ซึ่งทำให้ชัชวิน รู้สึกอึดอัดใจเป็นอย่างยิ่ง ...........
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
