"ชีวิตคิดถึงแต่ช่วยเหลือคนอื่น"
ช่องพิมรี่พาย เพิ่งลง EP ล่าสุดครับ ชื่อตอนว่า เรือจ้างข้างถนน
ในคลิป นำเสนอ ครูเชาว์ ซึ่งติดต่อพิมรี่พาย ไปดูชีวิตความเป็นอยู่ที่ ศูนย์พัฒนาเด็กก่อนวัยเรียน กทม. วัดดาวดึงอาราม บางพลัด
ช่วงนึง พิมรี่พาย ถามครูเชาว์ว่า เงินเดือนได้เท่าไรพอไหม ครูเชาว์ตอบ14,000 แต่พอถามๆค่าใช้จ่าย ทั้งจ่ายค่าข้าวค่าขนมเด็กๆไปโรงเรียน ค่อใช้จ่ายในศูนย์เด็กเล็ก ดาวดึงษาราม บางพลัง เดือนๆนึงราวๆหมื่นบาท แทบไม่เหลือ แต่ครูเชาว์ก็ตอบว่าไม่เป็นไร ต้องขอบคุณเด็กๆมากกว่าที่ทำให้ตนมาทำหน้าที่นี้ พูดแล้วก็ยิ้มแบบภูมิใจ ส่วนนึงรายได้ครูเชาว์ก็มาจากการนำพลาสติดรีไซเคิลในชุมชนไปขาย ซึ่งครูเชาว์ก็ให้ในชุมชนพ่อแม่เด็กๆเอามาแลกสิ่งของ อาทิ แพมเพิสเด็ก พึ่งพากันและกันในชุมชน
ครูเชาว์ เป็นครูจ้างเหมาของ กทม. ปัจจุบันอายุ 44 กำพร้าพ่อแม่แต่เด็ก อยู่ศูนย์สถานสงเคราะห์มา พอโตขึ้นมา ก็อยากช่วยเหลือเด็กๆต่อ มีโอกาสได้ศึกษาต่อ แต่ก็เป็นครูอาสาดูแลเด็กๆในชุมชนมากว่า15ปี มีเด็กๆเป็นลูกศิษย์ที่แกเคยดูแล เรียนจบปริญาตรี 7 คน และกำลังจะเรียนจบอีก และเด็กในชุมชนชื่อปุ่ย กำลังเรียนปตรีและมาช่วยงานในศูนย์เด็กเล็กร่วมกับครูเชาว์ และครูปัด
ครูเชาว์ พาพิมรี่พาย มาที่ศูนย์พัฒนาเด็กก่อนวัยเรียน วัดดาวดึงอาราม บางพลัด ที่อยู่ในชุมชน ได้เจอครูปัด และปุ่ย นั่งคุยเล่าชีวิตความเป็นอยู่ให้ฟัง หลักๆคือค่าใช้จ่ายภายในศูนย์ และปัญหาชำรุดทรุดโทรมของศุนย์ อาทิ พื้นไม้โก่งชำรุด ผุพังเป็นรู จนต้องเอากล่องเอาโต๊ะมาวางไม่ให้เด็กๆไปวิ่งหรือเดินสะดุด พื้นที่ชำรุดก็ใช้เป็นที่นอนของเด็กๆ ตอนนี้ดูแลอยู่ 35 คน
ตอนท้ายคลิป พิมรี่พายก็ให้ช่างมาปรับปรุงพื้นใหม่ ติดกล้องวงจรปิดให้ พอเสร็จก็มานั่งพูดคุยกัน ขอบคุณทั้งผู้ให้และผู้รับ พิมรี่พายบอกครูเชาว์ ไม่ใช่แค่ครู นี่คือคนที่เสียสละอุทิศให้กับชุมชน บอกว่าจากนี้ครูเชาว์จะเอาอะไรอีกบอกพิมอีกนะ ตอนนึงครูปัดบอกว่า ครูเชาว์ไม่ชอบกินข้าว
ทุกๆคนห่วงแก อยากให้พิมช่วยพูด ห่วงคนอื่นก็ต้องดูแลตัวเอง จะได้อยู่นาน ครูปัดบอกตนเป็นแค่พาย เพราะเรือคือครูเชาว์ หากเป็นอะไรเด็กๆทุกคนจะอยู่อย่างไร ตรงนี้เป็นจุดพีค ทุกคนน้ำตาซึม พิมรี่พายก็ร้องไห้ รวมทั้งครูเชาว์ที่พยายามแสดงตัวเองให้เข้มแข็ง ก็ร้องไห้ออกมา
สังเกตุในคลิป ทุกครั้งที่พิมรี่พายถามครูเชาว์ว่าลำบากไหม ไหวไหม เหนื่อยไหมดูแลเด็กๆคนในชุมชน ครูเชาว์จะบอกตลอดว่าไม่เป็นไร อยากให้เด็กมีชีวิตที่ดี ได้รับการศึกษา ตนอยากทำอยากช่วย ขอบคุณเด็กๆที่ให้ตนมีโอกาสตรงนี้ ยิ่งให้กำลังใจครูเชาว์ ครูเชาว์ก็จะให้กำลังใจกลับไปเสมอ แล้วก็ยิ้มทุกครั้ง
ภาพไม้ที่โก่งผุพัง
ภาพเด็กในศูนย์ ชื่อน้องกอหญ้า ยิ้มแล้ว บอกพิมรี่พายว่าเพิ่งจะตกร่องพื้นมาเมื่อกี้ พิมรี่พายก็เข้าไปอุ้ม แล้วก็หัวเราะด้วยความเอ็นดู น้องกอหญ้า
ภาพครูเชาว์ ตอนเรียนจบปริญญาโท
ถ้าพูดถึงปัญหาแน่นอนว่าสังคม สถานศึกษา ชุมชนมีแทบทุกพื้นที่ หน่วยงานก็พยายามจัดสรร แต่แน่นอนความเป็นระบบราชการก็อาจจะต้องรองบตามรอบปีงบประมาณ ซึ่งก็มีหลายปัญหาทั้งถนน โรงเรียน สถานเด็กเล็ก แบ่งๆจัดสรรกันไป ซึ่งก็อาจจะช้าจะเร็วบ้าง แต่สิ่งสำคัญที่ควบคู่กันคือภาคประชาชน หรือเอกชนที่เข้มแข็ง
ตรงนี้คือหัวใจของ EP นี้ โดยเฉพาะคนนำเรื่อง คนต้นแบบที่อุทิศชีวิต ทำเพื่อส่วนรวมอย่างครูเชาว์ รวมทั้งการเป็นผู้ให้อย่างพิมรี่พาย และเชื่อว่าในหลายชุมชน สังคมก็ยังมีผู้เสียสละแบบนี้ คิดในมุมบวกก็เหมือนเราช่วยๆกันทำให้สังคมมันดี ไม่มีใครแก้ปัญหาได้ทั้งหมด ถ้าทุกคนไม่ช่วยหรือร่วมมือกัน กระจายไปในชุมชน สังคม ท้องถิ่นต่างๆ นี่คงจะเป็นบทสรุปของสังคมในอุดมคตินึง ที่หลายคนเห็นแล้วเกิดรอยยิ้มและอิ่มสุขไปด้วย
รับชมคลิปเต็มได้ทาง https://youtu.be/4AGQgLg_OgE
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
