การรู้ของเรานั้นจริงแท้ไฉน?
๑๔/๓๒ ขงจื่อกล่าวว่า “ไม่คาดเดาก่อนว่าเขาจะหลอกลวง ไม่ทึกทักก่อนว่าเขาจะเสียสัตย์ แต่กลับสามารถล่วงรู้เห็นจริงได้ก่อนล่วงหน้า ฉะนี้ถือเป็นผู้ปราดเปรื่องได้แล้ว"
子曰：「不逆詐，不億不信。抑亦先覺者，是賢乎！」
อันการรู้นั้น เป็นการรู้ผ่านอินทรีย์ และถูกปรุงแต่งจากจิตที่มีอวิชชา เมื่อจิตมีอวิชชา ตามองก็ไม่เที่ยง หูฟังก็ไม่เที่ยง จมูกดมก็ไม่เที่ยง ปากกินก็ไม่เที่ยง กายสัมผัสก็ไม่เที่ยง และยังมีใจที่รับรู้ ก็จะไม่เที่ยงอีกเช่นกัน มันคือการรู้ที่เต็มไปด้วยอคติ
ดังนั้นการรู้โดยการคาดเดาว่าเขาเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ทึกทักเอาว่าเขาเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ มันคือการรู้ที่เกิดจากความไม่เที่ยงของจิตใจ คือการรับรู้ที่เกิดจากความอคติ
ดังนั้นหากตัดความไม่เที่ยงนี้ออกไป จึงเป็นการรับรู้ที่ไม่ได้ถูกปรุงแต่งที่ทำให้ไม่เที่ยง หากแต่เป็นการรู้ที่ปลอดอคติ และเป็นจริง นี่าจึงเป็นปัญญาญาณ
ส่วนการรู้ที่รุ้จากการเดา ทึกทักเอา ความจริงไม่ต่างจากทอยลูกเต๋า เพราะการรู้นี้จะเป็นการรู้ที่เกิดจากอคติ และที่สำคัญ เป็นการรู้ที่เกิดจากโลภะ โมหะ โทสะ จิตจะหม่นหมอง ไม่เป็นเป็นสุข
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
