เป็นกำลังใจให้ครับ และขอแชร์บางมุมของคนในวัย 45 แบบผม
อายุ 22 ยังถือว่าเพิ่งเริ่มต้นครับ อย่าเพิ่งคิดถึงเรื่อง "เอาตัวให้รอดเป็นยังไง" เพราะมันมีหลายความหมายให้ตีความมากครับ ที่อยากบอกคือ มีสองเรื่องที่สำคัญมากกับชีวิตเรา และเป็นสองเรื่องที่จะกำหนดการดำเนินชีวิตนั่นคือ งานกับคู่รัก
และ งานกับคู่รัก มีอย่างหนึ่งที่เหมือนกันคือ ต่างฝ่ายต่างต้องเลือกซึ่งกันและกันด้วยเราเลือกองค์กร องค์กรเลือกเรา ถ้าปรับได้ ก็อยู่ได้ แต่ถ้าไม่ได้ ก็ไม่ใช่ความผิดเราแต่อย่างใด ผม 45 แล้ว ผ่านองค์กรมามาก ที่อยู่ไม่ได้ผมก็ออก และไม่รู้สึกแย่กับตัวเองเลย
มีองค์กรที่ดีซะจนคนนอกได้ยินยังคาดไม่ถึง และมีแย่ซะจนเล่าแล้วคุณคงไม่เชื่อ ที่ต้องทำก็แค่ หาให้ match กับเราครับ ข้อสำคัญคือ ให้เวลาสักหน่อย ถ้าไปต่อไม่ได้จริงๆ ก็ไม่ใช่ความผิดเราแต่อย่างใด
ตอนผม 22 เท่าคุณ ยังล้มลุกคลุกคลานอยู่เลยครับ เป็นคนหนุ่มที่บ้าพลังและเชื่อมั่นมาก (ยังไม่มีสมองเท่าตอนนี้) บางแห่งทำวันเดียว วันที่สองโทรไปลาออก บางแห่งทำเดือนเดียว เดือนต่อมาออกแล้ว
และ "ไม่ว่าคนอื่นจะคิดกับคุณยังไง ก็ไม่ใช่ธุระกงการอะไรของคุณ"
ขอให้โชคดีครับ สาวน้อย.
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
