นิยาย : จันทิราพร
จับผลัดจับผลูมาเป็นครูสอนเขียนนิยาย !!!
ลูกจันทร์รู้สึกสนุกกับการเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ อย่างมีความสุข ช่วงนี้งานเขียนของเธอกำลังได้รับความสนใจจากนักอ่านทั้งหน้าใหม่และแฟนคลับที่ติดตามกันมาตั้งแต่เธอเริ่มเขียน
นั่นยิ่งทำให้เธอมีกำลังใจที่จะเขียนผลงานเรื่องใหม่ ๆ เพิ่มขึ้นอีกหลายเรื่อง ตอนนี้เธอมีพล็อตนิยายดี ๆ หลายเรื่องและเริ่มวางแผนการเขียนนิยายของปีหน้าไว้เรียบร้อยแล้ว
"นี่ลูกจันทร์เธออย่าลืมสัญญาของเราสิ"
จินนี่โทรมาทวงสัญญา เมื่อลูกจันทร์หายไปหลายวันแล้วไม่ยอมติดต่อกลับมาสักที
"สัญญาอะไรกันจินนี่ ฉันยังแต่งนิยายไม่จบเลยนะ"
เธอตอบกลับไปอย่างสบายใจ พลางเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ยกมือซ้ายขึ้นมาสำรวจดูเล็บตัวเองที่ตอนนี้เล็บเจลสีฟ้าพาสเทลสวย ๆ เริ่มลอกจางออกมาบ้างแล้ว
"ก็เธอบอกว่าอาทิตย์หนึ่งไง นี่สองอาทิตย์แล้วนะจันทร์"
จินนี่ต้องทวนความทรงจำให้เธอฟังอีกรอบ
"เธอนี่จริง ๆ เลยนะ เวลาเข้าถ้ำเขียนนิยายทีไร ลืมวันเวลาทุกที"
"เฮ้ย จริงดิ" ลูกจันทร์ผุดลุกขึ้นยืน แล้วเดินออกมาจากโต๊ะทำงาน ตรงไปเปิดตู้เย็นเพื่อหาของกิน ทั้งยังไม่รู้จะแก้ตัวยังไง จึงตอบแก้เขินกลับไปเบา ๆ ด้วยสำนึกในความผิด ที่ลืมเพื่อนที่แสนดีอย่างจินนี่
"ก็ใช่นะสิ"
"เออ ๆ ฉันขอโทษนะจินนี่"
"มาเลี้ยงข้าวฉันเลยนะ งอนแล้วด้วย" ปลายเสียงมีใส่อารมณ์ลงไปอย่างหยิกแกมหยอก
"วันนี้เหรอ ฉันกำลังสนุกกับการเขียนนิยายแนววายอยู่อ่ะจินนี่"
ลูกจันทร์กำลังสนุกกับการเขียนนิยายแนววาย ที่กำลังเป็นกระแสในโลกออนไลน์ ซึ่งไม่ว่าจะเขียนออกมาเป็นแนวไหนก็ได้รับการตอบรับอย่างท่วมท้น จนเธอต้องเพิ่มความใส่ใจในทุกรายละเอียดของเนื้อหา
เมื่อวางมือจากการเขียน เธอก็ต้องหาข้อมูลเกี่ยวตัวละคร ทั้งอาชีพ บุคลิกภาพ และวิถีชีวิตความเป็นอยู่ นิสัยใจคอของตัวละครแต่ละตัว
"เธอต้องออกมาดูแสงสีข้างนอกบ้างนะจันทร์"
ถึงจินนี่จะงอนที่เพื่อนเอาแต่เก็บตัวเขียนนิยาย แต่ก็ยังมีความเป็นห่วงให้เพื่อนเสมอ
"ฉันก็ออกไปวิ่งออกกำลังกายทุกเช้านะ"
ลูกจันทร์จำได้ว่าเธอเคยอ่านเจอเรื่องราวของนักธุรกิจ คนดัง เศรษฐีที่เขาประสบความสำเร็จ ส่วนมากมักจะแนะนำต่อ ๆ กันมาว่า การวิ่งออกกำลังกาย เหมือนการออกไปขุดขุมทรัพย์ นอกจากได้สุขภาพดี ร่างกายแข็งแรงแล้ว มันจะช่วยให้สมองปลอดโปร่ง โล่ง และไอเดียบรรเจิด
โครงการใหญ่ ๆ ที่เราเห็นกันในทุกวันนี้ ล้วนมีจุดเริ่มต้นมาจากไอเดียเล็ก ๆ แล้วต่อยอดไปเป็นจินตนาการ แรงบันดาลใจให้สร้างสรรค์สิ่งต่าง ๆ มากมาย
เธออาจไม่ได้คิดจะสร้างโปรเจคยิ่งใหญ่อะไรเหมือนพวกเขาเหล่านั้น เธอหวังแค่เพียงว่า สร้างโลกในจินตนาการของตัวเองให้สำเร็จ สร้างตัวละครให้ก้าวข้ามช่วงเวลาต่าง ๆ มาได้ ให้คนอ่านได้มีความสุขกับเรื่องราวของเธอแค่นี้ก็ดีมากแล้ว
"ฉันหมายถึง พักผ่อน รีแลกซ์ สบาย ๆ คนอื่นเขาทำงานมีวันหยุด แต่เธออะไรกันนี่ หมกตัวอยู่แต่ในห้อง ทิ้งเพื่อนให้เหงา" เสียงของจินนี่ยังคงตัดพ้อต่อเพื่อนสาว
"เอาไงดีอ่ะ ทำไงได้ละจินนี่ ก็มันเป็นช่วงสร้างตัว สร้างฐานะนี่นา ช่วงนี้แฟนคลับนิยายกำลังชอบผลงานของฉัน เอางี้ ขอฉันดูคิวงานก่อนแล้วจะโทรกลับได้ไหม"
แม้จะแบ่งรับแบ่งสู้ และรู้ว่าเพื่อนงอน แต่เธอก็ห่วงงานด้วย จินนี่คือคนเดียวที่รู้และเข้าใจเธอที่สุดในตอนนี้ ไม่รู้ว่าตอนนี้จินนี่มีปัญหาไม่สบายใจหรือเปล่า ทำไมถึงงอแงผิดปกติ
"พอเลย พอ ๆ ไม่ต้องโทรมาหรอก เดี๋ยวฉันเก็บร้านแล้วจะไปหาเธอที่ห้องเองดีกว่า ห้ามหนีไปไหนนะ นั่งเขียนนิยายอยู่ตรงนั้นเลย"
จินนี่นักอ่านไพ่ทาโรต์ ผู้มีจิตสัมผัส และมีมันสมองที่คิดอ่านว่องไว จึงตัดสินใจให้ลูกจันทร์ ก่อนที่จะทำให้เธอเสียเวลาไปมากกว่านี้
"ตกลงตามนี้นะจันทร์"
"ถ้างั้นเธอซื้ออาหาร กับแกล้มขึ้นมาด้วยนะจินนี่"
"ค่า ได้ที เอาใหญ่เลยนะ"
"อ้อ ไหน ๆ เธอก็มา อื้มมมมม ฉันว่านะ เราชวนริสากับนิดหน่อยมาด้วยดีกว่า ไม่ได้เจอกันนานแล้วเหมือนกัน"
"จัดไปค่ะ"
ลูกจันทร์รับนัดจากจินนี่และส่งข้อความไปชวนริสากับนิดหน่อยเรียบร้อยแล้ว เธอจึงกลับมาเขียนงานที่ค้างอยู่ให้เสร็จตามเป้าหมายที่ได้วางไว้
"เสร็จสักที เมื่อยคอเหมือนกันนะเนี้ย"
เธอลุกขึ้นยืนกางแขน กางขา แล้วยึดเหยียดตัว ขยับร่างกายเพื่อขับไล่ความปวดเมื่อยออกไป
"ไหน ๆ ขอเข้าไปดูความเคลื่อนไหวของเพื่อน ๆ ชาวเพจสักหน่อยสิว่าช่วงนี้เขาเป็นยังไงกันบ้าง"
ลูกจันทร์ไถหน้าจอเลื่อนขึ้นไปอ่านเรื่อย ๆ
"อื้ม ยัยจินนี่ทำงานแอดมินได้เยี่ยมเลย สมแล้วที่ฉันยกให้เป็นที่ปรึกษา"
ลูกจันทร์นั่งอ่านเรื่องราวชีวิตของลูกเพจไปใจหนึ่งก็คิดไปเรื่อยเปื่อย
"ทุกคนต่างมีเรื่องราวมากมายให้กังวล บางคนมีเรื่องที่แม้แต่คนในครอบครัวก็ยังไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นกับลูกหลานของตัวเองบ้าง ทำไม อะไร ทำให้พวกเขาไว้ใจคนแปลกหน้า กล้าเล่าเรื่องส่วนตัวให้ฟัง แต่กลับไม่ยอมพูดคุยกับคนในครอบครัว"
เธอสะดุ้งขึ้นมาสุดตัว เมื่อคิดถึงเรื่องนี้
"ฉันเองก็มีความลับที่พ่อกับแม่ หรือแม้แต่ยายก็ไม่รู้ ริสากับนิดหน่อยก็ไม่รู้ เอาว่ะ วันนี้ฉันจะบอกเพื่อน ๆ ให้รู้ว่าตอนนี้ฉันกำลังทำอะไรอยู่ พวกเขาจะได้เลิกเป็นห่วงฉันสักที"
และแล้วเธอก็รีบกดมือถือโทรหาจินนี่ทันที
"จินนี่ ถึงไหนแล้ว"
"ซื้อกับแกล้มอยู่ จันทร์จะเอาอะไรเพิ่มเหรอ"
"อ๋อ เปล่า ๆ ๆ ฉันแค่อยากคุยกับเธอนะ"
"เพิ่งอยากคุยกับฉัน ตอนที่ฉันกำลังจะไปหาเธอนี่นะ เพี้ยนจริง ๆ"
"เอานา เธอรีบมาเลยนะ ฉันคิดถึง อยากคุยด้วย เดี๋ยวฉันลงไปรอเธอที่ร้านกาแฟข้างล่างนะจินนี่"
"เพี้ยนไปแล้วจริง ๆ แบบนี้ป่าวที่เขาว่าคนที่เป็นนักเขียนนิยายจะเพี้ยนหน่อย ๆ"
"เพี้ยนนิดบ้าหน่อยแต่สวยมากจ้า"
"อะค่ะ มีความอารมณ์ดี"
"ก็ฉันดีใจจะได้คุยกับเธอนี่"
"จ้ะ งั้นคุยมาเลย ฉันซื้อของเสร็จแล้ว"
"รอดีกว่า คุยกันตอนเจอหน้ากัน สนุกกว่าเยอะ"
"เอ่อ แล้วจะโทรมาเพื่อ!!! "
"ก็บอกแล้วไงว่าคิดถึง"
"Ok เชื่อแล้วว่าบ้าจริง ๆ"
"ห่ะ เธอเขียนนิยายขาย"
ริสาแทบไม่เชื่อหูตัวเอง เธออ้างปากค้างจนลูกจันทร์กับจินนี่อดขำไม่ได้ ส่วนนิดหน่อยที่กำลังตักยำมาม่าจ่อขึ้นมาจะกินก็ต้องชะงักช้อนคาปากอยู่เช่นกัน
ลูกจันทร์แกล้งจับแขนเพื่อนให้วางช้อนลงก่อน
"แล้วรายได้ต่อเดือนคือหกหลัก เยอะกว่าเงินเดือนตอนที่เป็น PR อีกนะจันทร์ เธอทำได้ยังไงเนี้ย ถึงว่าไม่ยอมออกไปหางานทำ แถมยังมีเวลาไปเดินเล่นจนมีเพื่อนซี้จินนี่สุดแซ่บมาอีก ไม่อยากจะเชื่อเลย"
ริสายังคงตกใจ กับสิ่งที่เพื่อนเพิ่งบอกออกไป
"นั่นสิ ไม่น่าเชื่อจริง ๆ แล้วทำไมเพิ่งบอกพวกฉันละ"
นิดหน่อยตาโตเพราะตะลึงกับคำว่ารายได้หกหลักของลูกจันทร์ เธอวางช้อนลงแล้วเอ่ยปากถามเพื่อนบ้าง
"ก็ตอนนั้นฉันยังลังเล ใจหนึ่งก็คิดว่าจะออกไปหางานทำนั่นแหละ พอมีเวลาว่าง ก็เลยเขียนนิยายขายทางออนไลน์ แล้วมันก็ช่วยให้ฉันมีรายได้ อยู่ต่อไปได้แบบนี้แหละ"
ลูกจันทร์ยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อพูดถึงเรื่องราวของการเป็นนักเขียนนิยายของตัวเอง
"คือ พวกเธออย่าน้อยใจนะที่ฉันเพิ่งจะบอกในวันนี้" เธอสารภาพความลับเสียงอ่อย ๆ
"ไม่ ๆ ๆ ฉันไม่ให้อภัยเธอ"
นิดหน่อยพูดน้ำเสียงจริงจัง หลังจากตักยำมาม่าเข้าไปเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย ความเผ็ดร้อนของเครื่องยำ ทำให้เธอต้องรีบยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นมาจิบตามไปทันที
"ฉันขอโทษนิดหน่อย อ่ะดื่ม ๆ"
ลูกจันทร์รีบยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นมาชนแก้วกับเพื่อน ๆ ของเธอ
"เธอต้องสอนฉันแต่งนิยายด้วย ฉันถึงจะยกโทษให้"
"ใช่ สอนฉันด้วย"
ทั้งริสาและนิดหน่อยมองหน้ากันยิ้ม ๆ แต่จ้องมองลูกจันทร์อย่างคาดโทษ
"พวกเธอจะบ้าเหรอ ฉันจะสอนใครได้ ฉันก็เพิ่งเขียนจริงจังก็เมื่อตอนตกงานนี่เองนะ"
"เธอสอนได้สิจันทร์ อย่าลืมสิ ส่งต่อวิชาความรู้ แบ่งปันสิ่งที่เธอได้รับมา"
จินนี่ที่นั่งฟังเพื่อน ๆ คุยกันอยู่พูดขึ้นมาบ้าง
"ใช่ ๆ จินนี่พูดถูก เธอต้องสอน"
ริสารีบสนับสนุนคำพูดของจินนี่อย่างกับว่าเป็นคำตัดสินจากศาลยุติธรรม
"นะจันทร์นะ ฉันก็อยากเขียนเรื่องราวความรักของฉันบ้าง จะได้เก็บไว้อ่านให้ลูกให้หลานฟัง มันคงจะโรแมนติกน่าดูอ่ะแก"
นิดหน่อยยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ทำตาชวนฝัน เธอเริ่มจินตนาการไปไกลถึงเรื่องราวที่เธอจะเขียนในนิยาย
"เริ่มยังไงดีละจินนี่" ลูกจันทร์หันมาจับมือของจินนี่ ส่งสายตาอ้อนวอน
"ฉันเป็นนักอ่านไพ่จ้ะ"
"เธอก็ ช่วยฉันคิดหน่อยสิ"
"เธอสองคนมาเรียนอ่านไพ่กับฉันไหมละ รับรองสอนแป๊บเดียว ทำได้เลย" จินนี่หันไปทางริสากับนิดหน่อย พยักหน้าเชิญชวน
"จินนี่ก็พูดไป ไม่ใช่ทุกคนจะทำนายหน้าไพ่แม่นเหมือนเธอนะ เรื่องนี้ฉันยอมแพ้" ริสาบอก
"อื้ม ใช่ ฉันก็ขอเขียนนิยายกับจันทร์ก่อน ส่วนไพ่ ขอเป็นลูกค้าเพื่อนสนิทก่อนนะจินนี่"
"ว่าไงจันทร์ ถ้าเธอไม่รับปาก ฉันจะขโมยลูกศิษย์ของเธอนะ"
ลูกจันทร์มองเพื่อน ๆ อย่างยอมจำนน
"สอนก็สอน พวกเธอนัดวันเวลากันมานะ ฉันว่างทุกวันอยู่แล้ว"
"ขอบใจมากนะจันทร์ ขอบใจนะจินนี่ที่ช่วยพูดให้"
ทั้งริสาและนิดหน่อยต่างยิ้มดีใจที่จะได้มีนิยายเป็นของตัวเอง
"ชนแก้ว ทำสัญญากัน"
ความรักคือกาแฟ
รักแท้
ใครจะไปรู้ว่าชีวิตได้เตรียมเส้นทางใดไว้ให้เราบ้าง
ขอแค่ในหัวใจไม่สิ้นความหวัง
ศรัทธาในการมีชีวิต
อยู่เพื่อค้นพบสิ่งใหม่ ๆ
ศักยภาพที่ซ่อนอยู่ในตัวเรา
บนโลกใบนี้ยังมีอีกมากมายเรื่องราว หลากหลายผู้คน แตกต่างจากถิ่นที่มา
ทุกคนต่างก็ดิ้นรนเพื่อค้นหาบางอย่าง ใครบางคน หรือเพื่อความหลุดพ้นจากความอยากทั้งปวง
เราต่างมีวิถีแห่งตน
มีคนที่เรารัก มีคนที่รักเรา
มีสิ่งที่ต้องทำ สิ่งที่อยากทำ
สิ่งที่อยากทำแต่ไม่ได้ทำ
สิ่งที่ไม่อยากทำแต่จำเป็นต้องทำ
ภาระหน้าที่ความรับผิดชอบในแต่ละช่วงวัย
วันเวลาหมุนเวียน เปลี่ยนไป ประสบการณ์ชีวิตสอนอะไรให้เรามากมาย
ผู้คนที่เราพบเจอต่างก็เข้ามาทำหน้าที่ของกันและกัน เราต่างแลกเปลี่ยนความรู้สึกให้แก่กัน ทั้งรัก เมตตา เข้าใจ ให้อภัย ให้ความช่วยเหลือ แบ่งปัน ทั้งโลภ โกรธ หลง เกลียด แค้น ชิงชัง
"ขอบคุณนะซัน ขอบคุณความรู้สึกที่คุณมอบให้ในครั้งนั้น ไม่ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเราจะเป็นยังไง ฉันเข้าใจ ให้อภัย และปรารถนาให้คุณมีความสุข
ขอบคุณที่คุณเข้ามามอบความรู้สึกของการเป็นที่รัก
เป็นคนที่ถูกรัก ให้โอกาสฉันได้ตกหลุมรัก มอบความรักให้แก่กัน
การเป็นคนสำคัญของใครสักคนที่ใจตรงกันนั้น เป็นความรู้สึกที่ดีจริง ๆ"
แม้จะเป็นแค่ช่วงเวลาสั้น ๆ ที่เขาเข้ามาให้บทเรียนชีวิต ซึ่งก็มากพอให้เธอจดจำถึงความรู้สึกเหล่านั้นได้เป็นอย่างดี
วันนี้เมื่อหัวใจของเธอแข็งแรง และเข้มแข็งพอที่มองสิ่งต่าง ๆ ด้วยความยุติธรรม ทำให้ลูกจันทร์จำความรู้สึกต่าง ๆ เหล่านั้นได้ด้วยหัวใจของคนที่มีความรัก ความเข้าใจ และเมตตาทั้งต่อตัวเธอเอง และเขาคนนั้น ซัน สุริยะ ประไพพรรณ
เธอรับรู้ได้ถึงความรู้สึกของความเป็นอิสระ หัวใจเบา โปร่ง โล่ง สบาย
"ขอบคุณนะ My Sunshine"
คืนนี้ลูกจันทร์นั่งมองท้องฟ้ายามค่ำคืนที่ระเบียงบ้านตามลำพัง มีแสงสว่างจากพระจันทร์ดวงโตส่องลงมา
เธอรับรู้ถึงความรู้สึกรักจากทั้งหมดของหัวใจ ความรัก ความหวังดี ความปรารถนาดี ที่ได้รับจาก "พรแห่งจันทรา" นั้นช่างมีค่าและมหัศจรรย์ยิ่งนัก
เธอแหงนหน้าขึ้นไปยิ้มให้พระจันทร์ดวงโต และดวงดาวน้อยใหญ่ ด้วยความซาบซึ้งใจ
เมื่อได้ทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมา แล้วรู้สึกว่าชีวิตของเธอที่เกิดมานั้นคุ้มค่ามาก ที่สามารถใช้บางช่วงเวลาของชีวิตให้เป็นประโยชน์
ได้ช่วยให้ผู้คนคลายความกังวล คลายความทุกข์เศร้าในใจ และมีความหวังที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปด้วยใจที่มีศรัทธาในความรัก
พลังงานความรัก
จะยังคงอยู่คู่หัวใจทุกดวง
พรแห่งจันทรา
พ่อกับแม่ของเธอนำผ้ามาห่มให้ ทั้งสามโอบกอดกันภายใต้แสงจันทร์วันเพ็ญ
สัมผัสที่อบอุ่นคุ้นเคยจากฝ่ามือของผู้เป็นพ่อลูบที่ผมของเธออย่างอ่อนโยน ในขณะที่เธอวางหน้าลงซุกที่อกอุ่นของผู้เป็นแม่
"ขอบคุณค่ะพ่อ ขอบคุณค่ะแม่"
Happy Ending
พรแห่งจันทรา
เรื่องนี้จบแบบเอาใจคนโสด 🎉🎉🎉👑💋
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน ช่วยคอมเมนต์ให้กำลังใจลูกจันทร์นะคะ
สวัสดีปีใหม่ 💐🎉👑🥳🎊🥳
e book
- 6
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
