หนทางบริสุทธิ์ ๓ ขั้น
หนทางบริสุทธิ์
ขั้นที่ ๑ "เมื่อใดเห็นว่า สังขารทั้งหลายไม่เที่ยง ย่อมเบื่อหน่ายในทุกข์" จิตก็ปล่อยหมด ไม่ยึดมั่นขันธ์ ๕ ไม่ห่วงไม่อาลัย เมื่อเห็นจริงตามนั้น ก็นึกถึงความเกิดดับนั้นทุกอิริยาบถ เกิดความเบื่อหน่าย ใจก็บริสุทธิ์เป็นหนทางหมดจด
ขั้นที่ ๒ "เมื่อใดเห็นว่า ความเกิดนั้นแหละเป็นทุกข์ ไม่ใช่เป็นสุข ก็ย่อมเบื่อหน่ายในทุกข์" สภาพอันไม่เที่ยง นั่นแหละเป็นทุกข์แท้ๆ เพราะเกิดขึ้นเสื่อมไปบีบคั้นอย่างเดียว
บีบคั้นให้สัตว์เดือดร้อนอยู่ด้วยชาติทุกข์ ชราทุกข์ พยาธิทุกข์ เป็นของทนได้ยากเมื่อเห็นเช่นนี้ก็ไม่อยากได้เบญจขันธ์ ปล่อยเสีย ไม่ยึดถือ ใจว่างวางเสีย เอาธุระแต่ความบริสุทธิ์ของใจ เมื่อใจเย็นเป็นสุข ร่างกายก็สบาย สมบูรณ์ เป็นหนทางหมดจดขั้นที่สอง
ขั้นที่ ๓ "เมื่อใดเห็นว่า ธรรมทั้งหลายไม่ใช่ตัว"
กายมนุษย์และกายต่างๆ ไม่อยู่ในอำนาจของเรา อัตภาพนี้ไม่ใช่ตัว ไม่เป็นไปในอำนาจ แก้แก่ แก้เจ็บ แก้ตายไม่ได้ ยิ่งพยายามแก้ก็ยิ่งทุกข์ จึงเป็นข้าศึกแก่ตัว เพราะอัตภาพนี้เป็นสภาพว่างเปล่า ปู่ย่าตายายเรา ตายไปไม่เหลืออะไร ร้อยปีพันปีกระดูกก็หายหมด ไม่มีไครเป็นเจ้าของได้ ธรรมที่ทำให้เป็นกายนั้นๆ ก็ไม่ใช่ตัว
เมื่อใดเห็นเช่นนี้ ก็เบื่อหน่ายในทุกข์ เป็น "หนทางบริสุทธิ์"
และหนทางบริสุทธิ์มีสายเดียว คือการเอาใจหยุดที่ศูนย์กลางดวงธรรมที่ทำให้เป็นกายมนุษย์ กลางของกลาง หยุดเรื่อยไป นั่ง นอนยืน เดิน หยุดตั้งแต่ต้นจนพระอรหัต เรียก "หนทางบริสุทธิ์"
"ทำใจหยุดไม่ได้ ก็ไม่พบทางบริสุทธิ์เลย เข้าทางบริสุทธิ์ไม่ถูกเลย หยุดนั่นแหละเป็นเป้าหมายใจดำของพุทธศาสนา" และยังเป็นโอวาทของพระบรมศาสดาที่ทรงให้นัยแก่องคุลิมาล ว่า "สมณะหยุดแล้ว ท่านไม่หยุด"
เบญจขันธ์
๒๑ ธ.ค. ๒๔๙๖
สาระสำคัญพระธรรมเทศนา หน้า ๓๘
ภาพดีๆ ๐๗๒
- 50
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
