เราเคยรู้สึกประมาณนี้ ตอนสอบนักบินที่สายการบินได้แรกๆ แล้วเห็นว่าเพื่อนในรุ่นคนอื่น "สมบูรณ์แบบ" กว่าเราทุกอย่าง
- เรามันมาจากบ้านนอก จบม.ภูธร
- พ่อแม่เป็นคนธรรมดา ขับรถมอเตอร์ไซค์
+ เพื่อนๆ จบในกรุงเทพฯทั้งนั้น
+ หลายคนจบต่างประเทศ, บางคนเรียน Inter ตั้งแต่เด็ก
+ พ่อแม่บางคนเป็นระดับอธิบดี ผู้บริหารองค์กรใหญ่ๆที่มีชื่อเสียง
สิ่งแวดล้อมทำให้เรารู้สึก "ต้อยต่ำ" โดยอัตโนมัติ
ยิ่งตอน COVID ที่ธุรกิจการบินได้รับผลกระทบหนัก เราเห็นเพื่อน ๆ ที่มาจากครอบครัวที่ดียังคงใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย ในขณะที่เราซึ่งมีภาระหนี้บ้าน หนี้ค่าเรียน ที่เราต้อง "ถม" ในขณะที่คนอื่นมีรายได้เท่าไหร่ก็ใช้ได้เต็มที่เลยตั้งแต่แรกมันก็อดที่จะรู้สึก "ไม่เท่ากัน" ไม่ได้
แต่สุดท้ายเราก็รู้สึกว่า... ชีวิตเรามันก็เป็นแบบนี้ค่ะ
คนเราไม่เคยเหมือนกัน เราเกิดมาแตกต่างกันในทุกๆอย่าง ไม่รูปร่างหน้าตา ฐานะทางบ้าน กรรมพันธุ์ติดตัว แนวโน้มที่จะเป็นโรคโน้นโรคนี้ เราเกิดมาบนเส้นทางของเรา ฉะนั้น... ใช้ชีวิตในเส้นทางของตัวเอง
ในขณะที่คนอื่นไปเที่ยวที่สงบๆ รายล้อมไปด้วยทุ่งนา แล้วพรรณาถึงความสงบความสบายใจในสื่อ social เราก็มีความคิดผุดขึ้นมาว่า "นั่นแหละที่ที่เราเกิดและเติบโตมา"
stay in your own lane
ฉะนั้น สิ่งสำคัญเลยคือการรู้ความรัก ความชอบ ความต้องการ รู้ความอยากได้ อยากมี อยากเป็น โดยเฉพาะในอนาคตข้างหน้าของเราเองแล้วใช้ชีวิตอยู่ในเส้นทางของเรา
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
