6 ม.ค. 2023 เวลา 07:52 • ปรัชญา

ความโกรธ ความขุ่นเคืองใจ ความไม่พอใจ เกิดขึ้นได้เสมอ กับคนเรา

เมื่อถูกกระทบ ทางอารมณ์ ทางความรู้สึก
ทุกครั้งที่ โกรธ ต้องมีสติ รู้ตัว รู้ทันอารมณ์ แล้วเจริญเมตตาให้ไป ท่านทั้งหลาย จงเป็นสุข เป็นสุขเถิด
โกรธ โลภ หลง เป็นกิเลส ตัวหลัก ๆ ที่ต้องรู้เท่าทัน เมื่อเกิดความรู้สึกนั้น โกรธก็รู้ โลภก็รู้ หลงก็รู้ แล้วเตือนตนไม่กระทำในสิ่งไม่ดี
เมื่อเกิดอารมณ์โกรธ รู้ทันอารมณ์ ระงับยับยั้งได้ สงบได้ ไม่โต้ตอบ ไม่แสดงการกระทำที่ไม่ดี ขณะโกรธต้องมีสติ รู้ตัวตลอด
โกรธผู้ใด ก็แผ่เมตตาให้เขาไป ทำสักพัก แล้วใจจะเย็นลง ต้องอาศัย ความข่มใจ ความอดทน อดกลั้น ความเกรงกลัวต่อบาป
ผู้ฝึกจิต ฝึกใจ ให้เข้มแข็ง มั่นคง จะวางเฉยได้ จากการถูกกระทบทางอารมณ์ จากคำดุด่าว่ากล่าว จากการ กระทำที่ไม่ดี ที่คนอื่นทำกับเรา
การเจริญเมตตา ปรารถนาดีต่อผู้อื่นด้วยใจจริง จิตบริสุทธิ์ แผ่เมตตาให้ไป ด้วยใจเกื้อกูล ให้ใจเราสงบ นิ่ง มั่นคง ไม่อ่อนไหว
ผู้มีใจเมตตา จะเป็นสุข ไม่ถือโทษโกรธแค้นเคืองใคร ให้ใจร้อนรน ปล่อยทุกข์ จากความโกรธให้ผ่านไป ไม่เก็บมาฝังใจ ให้ใจทนทุกข์
โกรธแล้วอภัยได้ เป็นกุศลอันยิ่งใหญ่ ที่สละวาง ความยึดถือในตัวตน วางว่าเขาด่าเรา เขาว่าเรา เขาทำกับเราไม่ดี วางว่าตัวเราเจ็บ เราช้ำใจ เราเป็นทุกข์ใจ จากคำว่ากล่าว จากการกระทำของเขา
ความยึดถือ ว่ามีตัวตน ว่าตัวเรานั้น ใครว่าไม่ได้ ทำร้ายเราไม่ได้ ต้องโต้ตอบ ต้องยอมรับ และทนทุกข์ใจ
คำว่ากล่าว เหมือนสายลม พัดผ่านมา แล้วก็พัดผ่านไป หากเราเก็บสายลมนั้นไว้ ก็จะปั่นป่วนในจิตใจ แต่หากเราปล่อยผ่านไป ก็เกิดความสงบขึ้นในใจเรา
ไม่มีสิ่งใดแน่นอน โกรธก็เป็นทุกข์ขณะหนึ่ง เมื่อทุกข์ก็ต้องระงับได้ รู้จักตัวเอง ได้ฝึกปฏิบัติธรรม เมื่อทุกข์ ได้ปฏิบัติธรรม เมื่อสุข เราจะไม่ปฏิบัติธรรม ธรรมจึงคู่กับทุกข์
ทุกข์มีไว้ให้รู้จัก ให้รู้เท่าทัน เมื่อใดทุกข์ ทำให้รู้จักหาวิธีทำให้พ้นทุกข์
ความสุข ไม่แน่นอน วันนี้สุข ใช่ว่าพรุ่งนี้จะสุขตลอดไป สุขเป็นสิ่งชั่วคราว ไม่คงทนถาวร เป็นแค่ช่วงเวลาหนึ่ง แล้วก็ผ่านไป
สุข ทุกข์ เป็นเรื่องธรรมดาที่มนุษย์ทุกคนต้องพบเจอ เรียนรู้จักทุกข์และสุข ไม่ยึดติด ไม่หลงจมกับทุกข์ หรือสุข พิจารณาหาเหตุ หาผล
พิจารณาใจตน ให้เป็นธรรม ให้เป็นกลาง ปล่อยวางได้ สุขก็รู้ ไม่ยึดติด ทุกข์ก็รู้ ไม่จมทุกข์นาน
เมื่อโกรธ แล้วได้แผ่เมตตา เมื่อทุกข์ อภัยได้ เมื่อเจ็บ ก็วางได้ เมื่อเวลาผ่านไป ได้ฝึกใจเสมอ เมื่อยังมีตัวตน ได้ปฏิบัติธรรม เมื่อตัวตนจางหาย ได้กุศล ผลบุญ ติดตัวไป เมื่อโลกยังหมุนอยู่ ก็ต้องรู้เท่าทันโลกของความจริง ว่าไม่มีอะไรแน่นอน เป็นทุกข์ และไม่มีตัวตน
โฆษณา